Gentblogt

Comedy Zone 2008, dag 2

donderdag 31 januari 2008 10u45 | Michel Vuijlsteke (tekst), Charles Strijd (beeld) | 9 reacties
Trefwoorden: comedy, comedy-casino, comedy-zone, Iwein Segers, Joost Van Hyfte, Sammy Deburgraeve, Tim Foncke, Xander-Derycke.

Ik had geen flauw idee wat ervan te verwachten, van dag twee. “MC Iwein Segers, Sammy Deburgraeve, Joost Van Hyfte, Xander De Rycke, Tim Foncke. Première,” dat is alles wat het programma zei. En ook nog: “Jong comedy-talent; gebundeld in Tour de farce“.

Hum. Wat het betekent, blijkbaar, is dat het drie voorstellingen zijn en één try-out, gepresenteerd en omkaderd door Iwein Segers. Verslag van een avond met hoogtes en laagtes.

Iwein Segers, en daar wil ik nu eens geen discussie over horen, was fantastisch. Hij gaf de hele avond 200%, zoals elke keer dat ik hem gezien heb, overigens. Van wàt hij precies 200% gaf, was me op het moment zelf niet duidelijk, en nu eigenlijk nog altijd niet. “Die mens is waanzinnig,” staat er in mijn boekje, maar waarom precies, daar is geen echte vinger op te leggen.

Het lijkt een beetje op wat Urbanus decennia geleden deed, denk ik: liedjes die eigenlijk wel goed zijn, en ernstig, en die in een andere context en door iemand anders gebracht, gewoon ijzersterk overeind blijven–”Blijf thuis”, “Recht in de ravijn”, zelfs het liedje over Ben Crabbé–en dat dan omringd door bullshit, maar dan gebracht met zoveel charme en enthousiasme dat het onweerstaanbaar doodsgrappig is.

Aan één stuk door kan ik me inbeelden dat het misschien heel erg vermoeiend wordt, ook en vooral omdat ik de indruk kreeg dat er een schrikbarend groot gedeelte helemaal geïmproviseerd was, maar op deze manier, telkens een kort stukje, was méér dan ideaal.

Minder goed nieuws voor het optreden van Joost Van Hyfte. Klassieke standup, over Hollanders en anale seks en oude mensen en homo’s en met liedjes uit het Engels naar het Nederlands vertaald.

Het begon stroef, en het kwam pas wat op gang als hij het algemeen Nederlands los liet en alsmaar Zelzaatser sprak. Maar het bleef allemaal, helaas, wat op de vlakte, en de zaal werkte tegen. In andere omstandigheden en met een ander publiek wellicht, maar gisteren en in de Minard niet echt. Meesterlijk hilarisch afgekondigd door Iwein Segers, dat wel: “Dames en heren: Joost Van Hyfte met allemaal grapjes. En waarom ook niet?”

Tja, waarom ook niet? Dat vroeg ik me ook af bij Sammy Deburgraeve, die zowaar een poëzieprogramma begon. Misschien dat het toch een idee was om uit te leggen wat die “Tour de Farce” nu eigenlijk was, want het klonk als een concept, en nu leek het helemaal een samenraapsel.

Misschien lag het aan het Aantwaarps, misschien lag het aan het nodeloos proberen zo grof mogelijk te zijn, maar ik kreeg de indruk dat de temperatuur rond mij met nóg een paar graden daalde. Op één dame na in het publiek, die het waarlijk bestiérf van het irritant en veel te luid lachen, werd Deburgraeve onthaald op genante stiltes en af en toe beleefd geklap. De poëzie? Ik ben daar geen expert in, maar een “persiflage” op Boem paukenslag met in de plaats van de “boem” het geluid van een scheet? Euh, nee bedankt. En als het allemaal niet meer shockeert, wat het niet deed, dan is het gewoon saai.

Het beterde wel: de tweede helft van het optreden vond ik zelfs goed. Er werden smartlappen gezongen aan een synthesizer, en het ging over zijn ervaringen als maatschappelijk assistent in een centrum voor vluchtelingen. Toen Mbweke, Congolees, plaats nam aan het keyboard (de stem leek trouwens verdacht veel op die van Véronique) was dat zelf ronduit grappig. En ook een verhaal over zigeuners (die hun gevoeg blijkbaar overal doen behalve in het toilet) was grappig.

Maar dan wel met een wrange nasmaak. Het is moeilijk om er de vinger op te leggen: het hoéft natuurlijk niet, maar de mensen waarmee gelachen werd, werden op geen enkel moment in hun waarde gelaten. Ja, het is gemakkelijk om te lachen met zigeuners en negers, maar als je als toeschouwer de indruk krijgt dat het allemaal écht gemeend is, dan voelt dat niet zo goed aan.

Oh, en het eindigde in een vissenstaart, met een, zucht, gedicht over, zucht, Mieke Vogels. Zucht.

Gelukkig was Iwein er om ons toch met iéts van een goed gevoel naar de pauze te sturen: “Ik huil nog één traan voor jou”, compleet met in-jokes en meeklapmomenten, was andermaal onnozel goed. “Die mens is waanzinnig,” staat er in mijn boekje. Nog eens, jawel.

Tim Foncke was ontegensprekelijk het hoogtepunt van de avond. Het leven van de comedymens in de parochiezalen, de drie (nee, vier) pijlers van de comedy, de derde wereld, spieken op school–droog, grappig, goed opgebouwd, goed gebracht.

Het kan niet eenvoudig geweest zijn, gegeven het publiek, de staat van de zaal, de wisselende kwaliteit van de voorgangers, maar het maakte hem blijkbaar niet echt uit: kwaliteit, en klasse. Slim, ook, en spannend: ene Ludwig op de voorste rijen zal het hem nog lang heugen dat hij moedwillig tegenwerkte. Ik wil meer zien van Tim Foncke.

Xander De Rycke werd aangekondigd als top of the bill, maar dat viel ernstig tegen. In tegenstelling tot de vorige drie deelnemers, deed hij eigenlijk een try-out. Ondertussen weten we het wel dat hij mager is, die grapjes mogen overgeslaan worden. Verder: nieuw materiaal, waar stukken goed zaten (de sletstempel!), maar dat die stukken helaas veel te ver van elkaar zaten en dat er veel te weinig waren.

Er zaten observaties in over de jeugd van tegenwoordig. Emo’s en goths en Tokio Hotel-referenties, daar kon ik me nog een voorstelling bij maken, maar heel even klonk het daar als Chinees wegens overdosis technische termen uit de subcultuur. Misschien zaten die observaties er wel op, maar ik snapte de context niet wegens te oud. Euh, denk ik. Op een schoolfuif pakt het nog wel, denk ik.

Er zaten ellenlange stukken in over een kritische familie, en het ging over joden (ha ja, Xander is, Leo Martingewijs, verhuisd naar Antwerpen), en over lesbiennes en foefbotsen, maar het kwam op geen enkel moment van de grond. Ik steek het erop dat het een try-out is, maar ik voel mij toch bekocht. Het komt ongetwijfeld goed met de Uw zoete 666, maar voor Tour de farce: zég dat dan, dat er een try-out in zit, en stel het niet voor als een comedy-collectief-all-in-one-avond.

Gelukkig, gelukkig, kwam het allerbeste stuk van de hele avond op het einde: Iwein’s aftiteling. Hij zong een chiroliedje, en zeven maal zeventig dagen, en toen stelde hij de mensen van de avond nog eens voor, en bleek Gunter Lamoot plots uit de coulissen te komen, en lag de halve zaal plat met de absurditeit van de situatie.

Enfin bon. Het kan niet altijd goed zijn. Vanavond belooft wél uitstekend te zijn: Etienne met het open verhemelte was uitstekend, en als er uit de vier zaalshows één Best Of gedistilleerd wordt, kan dat niet anders dan groots zijn. En het is éénmalig, én er zijn nog kaarten: haast u naar de kassa!

Comedy Zone Festival, Minard, nog tot 2 februari 2008.
www.comedyzone.be

© 2008 GENTBLOGT VZW