No country for old men
Na enkele maanden van weinig indrukwekkende nieuwe releases in de bioscopen, komen er de laatste week verschillende interessante films uit. Vlaamse films, Gentse films zelfs, maar bovenaan mijn lijstje prijkte de nieuwe van Ethan en Joel Coen. Ik ben absoluut geen kenner van hun films, maar de lovende reviews in de media trokken me naar de cinema. Een niet evidente thriller over een creepy psychopatische huurmoordenaar, dat moest ik zien.
Het verhaal begint met de plaatselijke loser Llewelyn Moss (Josh Brolin) die op een bijzonder apocalyptische scène stoot in de uitgedroogde Texaanse vlakte. Een zwaar foutgelopen drugsdeal met een heleboel bloederige lijken en een koffer vol dollarbiljetten. Zoals te verwachten van een dergelijke kerel, besluit hij het geld mee te nemen. Niet zijn allerbeste beslissing, want zo krijgt hij de bijzonder creepy moordenaar Anton Chigurh (Javier Bardem) op de hielen.
Wie denkt dat zich dan de typische gangsterfilm zal ontspinnen, heeft het mis. De film bedient zich wel van de gangbare Amerikaanse filmtaal, maar gaat tegelijk volledig zijn eigen weg en bezorgt de kijker een totaal andere ervaring dan hij gewend is. Zo zijn de hoofdpersonages bijzonder menselijk en gewoon, ondanks de ongewone omstandigheden waarin ze zich bevinden. En niet alleen zijn er het scenario en de acteurs, ook de beelden zijn indrukwekkend.
Javier Bardem zet een verontrustend personage neer, een moordenaar die het aan elke vorm van empathie ontbreekt en zijn slachtoffers ombrengt zoals de professionele slachter de vleeskoe; snel, efficiënt, gevoelloos.
Toch is hij ook een man van principes, zij het principes van een heel andere aard dan u en ik. Zo laat hij zijn slachtoffers soms zelf beslissen over hun lot, aan de hand van een bijzonder morbide spelletje kop-of-munt. Hij blijkt geheel immuun voor bloed, pijn, smeekbedes of wat dan ook, getuige de scène waarin hij zijn eigen schotwonde met evenveel rust en kilte behandelt als zijn slachtoffers. Een ronduit schitterende vertolking, en meteen een van dé redenen om deze film te gaan bekijken.
Ook Tommy Lee Jones acteert uitstekend. Als sheriff op leeftijd probeert hij de gebeurtenissen om zich heen te begrijpen, en er iets aan te doen. Hij lijkt echter hoe langer hoe minder opgewassen tegen de agressie en de misdaden, en besluit dat de VS “No country for old men†is. Hij is niet de typische held die ondanks zijn leeftijd of andere gebreken de slechteriken een hak zet en als held uit het verhaal komt, hij is gewoon een sheriff die een leven lang zijn best heeft gedaan en zich nu overklast voelt, overbluft, niet meer in staat de achtervolging in te zetten als de jonge hond die hij misschien ooit wel was…
De film laat veel vraagtekens bestaan. Er wordt niets uitgelegd, we weten niet wat de personages drijft, waar ze vandaan komen of waar ze naartoe gaan, en ook het einde is helemaal anders dan je zou verwachten. Maar dat is misschien net een van de sterktes van deze film.
No country for old men, gezien in Studio Skoop, Sint-Annaplein 63.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Opmerkelijke film, noem hem gerust: onvergetelijk.
een ervaring!
Fargo in de woestijn!
De scene waar Anton (Javier Bardem) met de winkelbediende discussieert over het al dan niet opgooien van het muntje is nu al legendarisch…
Een zalige film
Gisteravond gaan kijken en inderdaad heel sterk! Ik vond het zo jammer dat die moordenaar zo morbide was, want qua voorkomen zag het er eigenlijk een gezellige en sympathieke mens uit
ik ben blij dat de film qua sfeer die van de onafhankelijke film uitademt en zefls anders dan anders dan we van de Coen-bro’s gewend zijn… een stuk dondkerder en meer sinister, voroal te danken aan de geschifte Javier Bardem, die ik sowieso niet sympathiek lijkend vind, of ben ik jaloers dat ‘m Penelope Cruz aan de haak heeft geslagen?
Tommy lee Jones lijkt betere films uit te kiezen naar mate hij ouder wordt….erg knappe situatieschetsen en soms spannende momenten (je zit gewoon nagelbijtend af te wachten wanneer het ‘verlossende’ schot komt), de moeite inderdaad!