Gentblogt

Waar ik nog gewoond heb

zondag 24 februari 2008 16u07 | teun | 11 reacties
Trefwoorden: wonen.

Tot u spreekt een allochtoon. Althans binnen de redactie van Gentblogt ben ik dat. Foei mezelf want ik ben uitgeweken naar het rustige en groene Melle. Wonen doe ik misschien buiten de stad, mijn leven speelt zich weldegelijk af in Gent. En wel door er te werken en doordat zowat alle vrienden en familie er wonen. Sinds ik hier in 1998 als student aanspoelde, ben ik bovendien meer en meer van overtuigd geraakt dat ik nooit of te nimmer nog met enige stok uit Gent weg te krijgen zou zijn. Of het zou dus naar Melle moeten zijn. Alles tesamen heb ik een kleine tien jaar in Gent gewoond, goed voor een pak warme herinneringen. Maar waar zoal?

(1) 1998-2001: Stalhof, Home Fabiola
Laat de naam ‘Stalhof’ bij weinigen een belletje rinkelen, dan doet ‘Overpoortstraat’ dat des te meer. In die ruige buurt spendeerde ik mijn eerste drie jaar als student. Op kot, en niet in de cafés wel te verstaan. In de Home Fabiola –de naam doet beters vermoeden– was ik de trotse huurder van een kamer, ter grootte van een schoendoos. Zeer trots en tevreden was ik daarmee, want wat heeft iemand die voor het eerst in het leven op eigen benen kan/mag staan nodig? Een iets rustiger en stiller omgeving, ondervond ik na een drietal jaar. De toeters, bellen, luidruchtige nachtbrakers en sirenes werden aldus verlaten voor een écht kot.

(2) 2001-2002: Koolkapperstraat, côté Ekkergem
En hoe blij was ik dat mijn dagdagelijkse route naar de Universiteitstraat niet langer één was van alert wezend voor plasjes kots en gebroken glas her en der. Over het kot zelf kan ik minder positieve zaken kwijt. Er was dan wel de upgrade van één naar twee schoendozen; op vlak van lawijt (dat in deze slecht geïsoleerde kelderkamer van boven naar beneden doorsijpelde), had ik me aan geen kanten verbeterd. Dat ik door medestudente T. qua geur meermaals vergeleken werd met haar oma –wegens gevestigd knal boven een kelder die quasi voortdurend onder water stond– deed mij al snel uitwijken naar een nieuw adres.

(3) 2002-2003: Brankardierstraat, côté Ekkergem
Werd bij hoogdringendheid het concept ‘kot’ vervangen door ‘huisje, te delen met twee maten’. Ik moet een heel jaar geteerd hebben op mijn contentement van te beschikken over een living. Beeldt het u in: een living met een driezit! Wat een luxe. Dat onze buur/huisbaas een rockabilly met vetkuif was die ons aanzette tot vertier en feestjes dien ik in deze toch als meerwaarde mee te geven. Graag was ik er nog enige tijd gebleven, maar intussen was ik werkmens geworden en werd het hoog tijd te gaan samenhokken met het lief.

(4) 2003-2007: Lijnmolenstraat, Sint-Amandsberg
Een huis om topetegaar te gaan wonen vonden we snel in Sint-Amandsberg. Adjectieven die bij me opkomen zijn: übergezellig, fantastisch, groot en euhm, groot! Om maar te zeggen, ik heb er overdreven graag gewoond in Sint-Amandsberg. Dit aanhangsel van Gent heeft alles wat een mens nodig heeft: rust, massa’s goede bakkers, geebeetjes (groot, klein, vuil) én het ligt op 10 minuten fietsen van Sint-Jacobs. Waarom we uiteindelijk verkastten? Wel, zoals dat gaat, had de huisbaas andere plannen: hij besloot het huis te verhuren aan dochterlief.

En alzo kwam ik terecht in Melle –wat een kort intermezzo blijkt te zijn. De roep naar Gent moet redelijk wat kracht uitoefenen want heel weldra keer ik terug naar de roots. Voor de slechte verstaander: ik word opnieuw volbloed Gentenaar! Voor het eerst in mijn leven zal ik in het hart van de stad (5) wonen, net op tijd om alle buurtfeestjes af te lopen. Als dat geen mooi vooruitzicht is.

© 2008 GENTBLOGT VZW