Gentblogt

Once

woensdag 5 maart 2008 9u41 | patricia | 5 reacties
Trefwoorden: filmbespreking.

Tijdens het Filmfestival was er alvast één film waar wij thuis niet hoefden over te discussiëren. Het gesprek ging ongeveer zo: “Ik zag in het programma dat er een film komt met de zanger van The Frames. Hij speelt…” en voor ik mijn zin kon afmaken zie hij: “dan gaan we toch zien.” Achteraf kwam nog even de twijfel: een film is geen muziek maar het feit dat Glen Hansard een straatmuzikant neerzet en dus wel eens muziek zal spelen was meteen een geruststelling. Nu moet je weten dat The Frames bij ons thuis weinig verkeerd kunnen doen. We zagen ze al aan het werk in de Vooruit en tijdens de Gentse Feesten stonden ook wij in de gietende regen te genieten. U heeft er heel lang moeten op wachten, maar eindelijk is de film dan ook in de Belgische zalen.

Glen Hansard speelt dus een straatmuzikant, in de aftiteling aangeduid als “guy”. Hij woont bij zijn vader in en herstelt stofzuigers voor de kost. Maar zijn echte liefde is muziek. Hoewel hij niet echt in een carrière gelooft, kan hij het componeren maar moeilijk laten, dus speelt hij op straat. Daar ontmoet hij Marketa Irglova, een Tsjechische immigrante op zoek naar een beter leven in Dublin. In de aftiteling wordt zij als “girl” aangeduid. Ze raken aan de praat over muziek want zij vindt zijn liedjes het einde, hij is onder de indruk van haar manier van overleven en haar persoon. Ze speelt ook piano en muziek is dus alomtegenwoordig, maar ook liefde en het ontbreken ervan. Zij wil weten voor wie hij die liedjes schrijft…
Het verhaal is er één van dertien in een dozijn: boy meets girl, liefdesverdriet,… Het is een veel voorkomend thema in de muziek van The Frames die in deze film veelvuldig aan bod komt, maar u zal ons niet horen klagen. Het verhaal van dertien in een dozijn wordt doorweven met grappige goedgevonden scènes en wendingen. Bij de scène in de bus hoorde ik mijn oudere buurvrouw luidop lachen en de stofzuiger-scène is gewoon fantastisch in zijn eenvoud.

Deze film kreeg van de jongerenjury de Xplore award en ik kan ze enkel volgen in hun lofbetuiging voor een eerlijk liefdesverhaal. De film werd met een beperkt budget gemaakt, waardoor men heel creatief te werk moest gaan. Maar dit betekent niet dat de film aan kracht inboet. Integendeel zou ik bijna durven zeggen… Het resultaat is een hartveroverende film met zalige muziek. De cd is bij ons al grijs gedraaid, gelukkig kon die al via het internet in een buurland besteld worden.

Once

© 2008 GENTBLOGT VZW