RSSEugene met de hark
Deze keer kwam ik wel (half) gewapend. Er zaten geen stukken van twee euro in mijn arsenaal, maar twee stukken van één euro konden wel uit de geïmproviseerde geldbeugel worden opgediept. Zoals verteld staan er op het tussenverdiep –onderweg van het café naar de Balzaal– grote sjiekenbakken, waaruit u kunst kan vissen. Uit de ene bak haalde ik een badge (ter grootte van onze GBbadges), en uit de andere een vuist vol Smarties met tekst erop geprint (uh wacht dat heet anders zeker, tegenwoordig).
‘Jazz’, was zoals steeds het sleutelwoord waarop ik ben afgegaan. Al is Eugene Chadbourne verder onbeschrijfelijk. Noem een vakje en hij past er (niet) in. Van noise tot country, van rockabilly tot free jazz, van blues tot bluegrass, en alles wat daartussen zit. Hij speelde met John Zorn, maar ook the Violent Femmes; met Derek Bailey, maar ook They Might Be Giants. De man is recensent, componist, singer-songwriter en vooral ook gitarist en banjospeler.
Toen Chadbourne eertijds op tournee was met Zappadrummer Jimmy Carl Black, had hij bij Vooruit geïnformeerd of ze niet geïnteresseerd waren in een concert. Gezien Vooruit op dat moment een maand in het teken van Bach hadden geplaatst, zou de muziek van Chadbourne daar evenwel niet in passen. Al was dat niet meteen een bezwaar voor Chadbourne: “Bach?- yeah sure why not. Do something on Bach? I ll be there.” En voorwaar, tijdens het concert bracht hij –op banjo!– een interpretatie van Bachs sonates & partitas, die nadien ook op cd werd gereleased onder de welluidende naam “German Country and Western Music; Bach Sonatas and Partitas for solo violin played on five string banjo”
Met datzelfde instrument begon hij ook de set gisterenavond. Hij speelde er een aantal ‘covers’ (dat is hetzelfde als zeggen dat Akchoté Kylie speelde), van een repertoire waaruit ik enkel Captain Beefheart heb onthouden. De stem van Chadbourne is doordrongen Amerikaans, redelijk nasaal en vaak een beetje op het karikaturale af. De teksten van de liedjes zijn soms wreed, dan weer hilarisch. Soms trekt hij er een veelbetekenende smoel bij, maar met de vreemde muziek en dito teksten volgt dit wel een geheel dat om een bizarre manier de aandacht blijft trekken.
Het publiek was even divers als de muzikant zelf, en ik vraag me af hoeveel mensen op voorhand met Chadbourne bekend waren, en wat achteraf hun bevindingen zijn. Het is geen muziek om even op uw gemak bij neer te zitten, ze is veeleer confronterend, al ging een deel van de tekst soms wel verloren in het ge(d)ruis.
Het laatste nummer (er volgde evenwel nog een bisnummer) werd gespeeld op de elektrische hark. Dat instrument werd door Chadbourne zelf uitgevonden, en bestaat uit een hark die met een microfoon wordt verbonden. De muzikant slaat en veegt met het instrument op wat hij in zijn buurt vindt. We onthouden het pluchen hondje dat waarschijnlijk net op de kermis was gewonnen; en de fles spa rood, die hij eerst met de raak bewerkte en nadien voor het bruisgeluid even open draaide.
Hebt u het gemist, geen nood: Chadbourne komt terug nu donderdag om 21u30 in de Domzaal van Vooruit, waar hij –tijdens de tweede set– samen met The Germans zal spelen. The Germans met special guest Eugene Chadbourne; toegang € 12 / 8 (vvk).
Eugene Chadbourne, met verbijstering gehoord op dinsdag 11 maart in de Balzaal van Vooruit.
© 2008 GENTBLOGT VZW