RSSEl orfanato
Ik wou koste wat het kost El Orfanato zien toen ik vernam dat Guillermo del Toro van het prachtige sprookje El Labirinto del Fauno de producer was van deze lovely horrorstory. Na veel vijven en zessen kreeg ik het op die kille doornatte koude donkere donderdagavond dan toch voor mekaar om dan wel niet in Brussel, maar in Gent enkele ouwe getrouwen mee te lokken naar de Sphinx. Wij waren de enige drie geïnteresseerden in die film en zaten te sidderen in onze stoelen. Na dit ijzingwekkend meesterwerkje gingen we wat ongemakkelijk de nacht tegemoet, maar gelukkig heb ik geen spoken gezien en kan ik het jullie verder vertellen. Kreeg je de stuipen op het lijf van pakweg The Others, The Sixth Sense of A Tale of Two Sisters? Probeer dan zeker deze film en hou je tanden stevig op elkaar of ze klapperen uit je mond. Een sterk staaltje van de voor mij vrij onbekende Juan Antonio Bayona, en meesterlijk in het genre.
We volgen Laura en haar man en haar aangenomen zoontje Simon. Laura is teruggekeerd naar het weeshuis waar ze opgroeide vooraleer ze geadopteerd werd. Ze wil het herinrichten om er zelf opvang te verzorgen voor kinderen. Hun zoontje Simon moet nog wennen aan de nieuwe omgeving en speelt met zijn ingebeelde vriendjes. Laura en haar man maken zich er in eerste instantie niet druk om. Ze laten hem spelen en denken dat het wel zal beteren eens de nieuwe kinderen in het huis zullen verblijven. Maar dan verdwijnt Simon.
Laura is radeloos om het plotse verdwijnen en wil alles doen om Simon terug te vinden. Kort na Simon’s verdwijnen gebeuren er allerlei vreemde dingen in het huis. Bizarre geluiden, mysterieuze gewaarwordingen. Het jaagt Laura en de kijker de stuipen op het lijf.
Speelt Simon een ziekelijk spel? Zijn er vreemde krachten aan het werk? Welke herinneringen komen er bij Laura weer tot leven en waarom? El Orfanato beneemt je je adem. Zelfs ik zat af en toe klaar om mijn hand voor mijn ogen te slaan, maar ik kon er toch niet aan weerstaan om met opengesperde ogen te kijken naar welke horror er van het scherm zou spatten.
In een krantenknipsel las ik dat de regisseur de mensen in geesten wou doen geloven. Ewel dat is ‘m gelukt! Niet dat je vreselijke dingen te zien krijgt. Geen demonen of spoken die uit kasten vliegen of schilderijen die tot leven komen. Absoluut niet! De film put zijn kracht uit de vreemde geluiden, de bizarre gebeurtenissen, de enorm bottenrammelende sfeerschepping en de statische camerastandpunten vanuit het perspectief van een kind. Het kruipt door merg en been.
Meer dan een horrorfilm is dit vooral een love story. De liefde van een moeder voor haar kind, maakt dat ze tot het uiterste gaat om haar kind terug te vinden. Zelfs al staat ze er uiteindelijk alleen voor.
De film neemt op het einde een knappe wending waardoor je niet compleet trillend en verbleekt de zaal verlaat.
Absolute aanrader!
Regisseur:Juan Antonio Bayona, acteurs:Belen Rueda (Laura), Geraldine Chaplin (Aurora), Mabel Rivera, Andrés Gertrudix, Fernando Cayo, Roger PrÃncep, Alejandro Campos, gezien in Sphinx, Sint-Michielshelling, Gent
© 2008 GENTBLOGT VZW
Inderdaad een absolute aanrader, voor mij alvast een van de films van 2008. Superspannend, origineel ondanks het ‘spookhuis’ thema en gewoon ook heel mooi.
waarom speelt die alleen in sphinx?
Onbegrijpelijk dat er slechts een tiental geïnteresseerden zaten (waaronder ikzelf met drie compagnons) voor dit pareltje dat je doet rillen van… de spanning!