RSSBrasserie De Dampoort
Wat doe je als je honger hebt, en geen zin om in de potten te roeren? Wanneer het laat is, en je jezelf absoluut niet wil bezondigen aan die zoveelste pita of pak frieten? Of wanneer je nood hebt aan ‘echt’ eten, maar geen aanslag wil plegen op uw portemonnee? Wij kennen het antwoord al langer, want sinds jaar en dag mogen wij ons tevreden klant bij Brasserie De Dampoort noemen.
Dit restaurant vindt u aan het meest vreemdsoortige plein van Gent. Daar achter het Dampoortstation ligt het geprangd tussen het vuil geebeetje en een resem fastfood tenten -stuk voor stuk verlicht met schreeuwerige neonlampen. In dit decor valt bijna niet op wat een aparte voorgevel het pand heeft. Nu ja, smaken verschillen, maar wij hebben het wel voor de ouderwetse klok en de ijzeren spanten.
Zoals het een brasserie betaamt, kan u hier elk moment van de dag terecht voor een breed aanbod van voorgerecht tot dessert. Zo ook op deze grauwe winterse avond. Hoewel we pas rond 21u arriveren, zit het stemmig ingerichte restaurant nog gezellig vol.
Hier hoeft u zich niet aan culinaire buitenissigheden te verwachten. In brasserie De Dampuurt schotelt men u doodgewone kost voor, maar dan wel aan een heel eerlijke prijs. De ervaring leert dat niet alles op de kaart ons even hard kan bekoren, en vanavond besluiten we het op veilig te spelen. Ik kies voor stoverij met kroketten (9,50 euro), mijn tafelgenoot voor garnaalkroketten (9,70 euro).
De bediening zouden we geroutineerd kunnen noemen. Pas op, in deze context bedoelen we dat allesbehalve als een kritiek. Het is de appetijt die ons hierheen dreef, dus zijn we des te blijer dat onze gerechten in geen tijd voor onze neus staan. We krijgen vooral veel schaaltjes voorgeschoteld: de stoverij, kroketten, frieten en het verfrissende slaatje worden apart geserveerd. Mijn stoverijvlees is supermals, de saus heeft een perfecte, romige textuur maar is wat aan de zoete kant. Ik vind het allemaal best en ga in de aanval -voor mij staat immers een gigantische portie eten. Mijn disgenoot mispakte zich een vorige keer aan de cheeseburger, en kijkt deze keer gelukkig een pak minder beteuterd. Hij geniet klaarblijkelijk van zijn drie huisgemaakte garnaalkroketten. Enig minpuntje misschien is dat deze standaard met brood komen, en dat voor de frieten 1,80 euro extra gevraagd wordt.
Met drank erbij rekenen we uiteindelijk af op een kleine 23 euro. Voor deze prijs mochten we ons benen onder tafel steken, werden we correct bediend en keerden we meer dan voldaan terug huiswaarts.
Brasserie De Dampoort
Pilorijnstraat 18, Gent
Telefoon: 09.228.86.79
Sluitingsdag: maandag
© 2008 GENTBLOGT VZW
Het lekkerste broodje in Gent “Orient Express” wordt enkel hier geserveerd. Dit moet je zeker eens proberen!
We zullen het daar toch eens moeten uitproberen.
zeker doen! ik heb het evenwel meer voor de klassiekers daar, en minder voor speciallekes als het broodje ‘orient express’. smaken en zo hé.
Sommige dingen verdwijnen na een paar jaar, maar die brasserie staat dat al meer dan twintig jaar, met een gelijkaardige menu, service en kwaliteit. Ja, echt eens doen ginder!
Weer een pluim op de hoed van Chef Charles van de Dampoort :) Zo kennen we hem :) Doe zo verder!
Jawel, ook ik bevestig de goede commentaar. Lekker, goedkoop… meer heb je niet nodig voor een snel hapje tijdens de week.
Echt, als we vree laat uit Wachtebeke, na vree zware zwemwedstrijden da we ervan terugkomen, is het echt daar da we vree goed op ons effen kunnen komen!
Mee de Swimming natuurlijk!
Dit restaurant/brasserie is trouwens zeer goed te doen met kinderen!
beste jm.,
als ik het zo lees, mogen we je verwachten hier in china.
gelieve door te geven op welke data dat je zwemt, want zelfs voor het binnenland zijn bijna geen vluchten meer te boeken. ook doorgeven met welke vlag ik moet zwaaien.
gent, driekleur, leeuw, of om me vlug in verzekerde omstandigheden te bevinden, de tibetaanse.
Nee rony, als ik op zwemcompetities vertoef dan is het gewoon als “speaker”, de man die de namen van de zwemmers afroept om ze op de startblokken te krijgen, de officiële stem. Ze vragen mij over ‘t algemeen omdat ik geen Antwaarps, noch West-Vlaams accent heb, en ook opdat onze franstalige landgenoten hun naam zouden verstaan. Ook in het Duits lukt het goed, maar volgens mijn echtgenoten heb ik in het Engels een vreselijk accent van uit de Muide!
Na drie volle dagen naampjes afroepen hebt ge wel honger.
In Peking heeft Jacques Rogge me niet gevraagd omdat hij weet dat ik zeer onverdraagzaam ben tegenover dopinggebruikers, en hij zoekt geen boel ter plaatse. Hijzelf is veel diplomatischer.
Nu over mijn zwemcapaciteiten: de enige manier om die te beoordelen: kom de volgende keer dat ge kunt naar ‘t Strop op een woensdag avond eens kijken. Het leukste is den “apres-swim”, ondanks dat ze in de cafetataria geen Duvel hebben.