Gentblogt

Pubers bestaan niet – Koba schrijft

donderdag 17 april 2008 14u13 | Koba Ryckewaert (tekst), Dina (beeld) | 10 reacties
Trefwoorden: gastblogger, koba, pubers bestaan niet, theater.

Op 25 april gaat de voorstelling Pubers Bestaan Niet in première, een voorstelling met 13 jongeren van Ontroerend Goed & de Kopergietery.
Naar aanleiding van de laatste dagen in aanloop naar de première houdt één van de speelsters een dagboek bij. De jongedame in kwestie is Koba Ryckewaert, vorige week 14 geworden.

Charlotte, Ian, Nathalie, Barbara, Edith, Christophe, ikke, Aaron, Febe, Edouard, Elies, Helena

Vandaag was er weer repetitie. Alexander gooide in het begin er nog een paar repetitiedagen bij, hij is bang dat de voorstelling niet gaat af zijn, Edith was veel te laat, ze had haar trein gemist. Ik was bang dat Alexander ging exploderen, hij was niet echt boos, maar wel gestresst. Charlotte en Christophe ook, die sloegen helemaal door. Febe ook, maar die deed maar alsof, denk ik.

Het zou leuk zijn moest Edith kussen met Edouard in de liefdesversie, maar Edith ziet dat totaal niet zitten. Volgens mij is het niet echt dat ze niet wilt, maar dat ze niet wil toegeven dat ze wilt. Aaron geniet volop in de liefdesversie, hij wordt bepoteld door vier meisjes tegelijk.
Morgen wordt Christophe 18, en hij ziet het totaal niet zitten, zegt hij. Ik snap niet goed waarom, ge hebt wel meer verantwoordelijkheid, maar dat komt ook niet allemaal tegelijk hé. Hij zegt dat hij oud wordt, “voor ik het weet zit ik in het rusthuis”. Achttien is niet oud, achttien is een soort openbaring. Als ik 18 word dan ga ik bloed geven, want nu mag ik dat nog niet. Tegen de volgende repetitie moeten we 3 ‘ik ga nooit…”s maken en ‘ik ga altijd…”s maken. Zoiets als: Ik ga nooit twee keer op reis gaan naar hetzelfde land

ik ben zaterdag naar de mis gegaan. hebt ge dat al ooit gedaan, naar de mis gegaan? We liepen zo in de buurt van de kerk en de mis begon, en toen zijn ik en jozefien (lees als: beste vriendin die superduperdemax is) naar binnen gegaan, en we moesten zingen enal, en rechtstaan, en zo’n peet stond vanvoor een beetje te babbelen, de gemiddelde leeftijd was 100 en in het midden moesten we iedereen een hand geven.
ik heb ook 44 cent gegeven, want er kwam zo iemand met een mandje en we waren al op voorhand bedankt, dus…

Toen ging er een gsm af, en ik dacht, welke pipo laat er nu zijn gsm aanstaan. Het was natuurlijk mijn gsm, we zijn rap weggelopen toen iedereen een hostie ging halen, dan zijn we gaan wandelen op het kerkhof en hebben we op zo’n muurtje aardbeien gegeten, en we zijn ook gaan picknicken, en dit wordt nu wel heel nutteloos, dit stukje? gelukkig dat ik u nu vertel dat ge het niet helemaal niet moet lezen, omdat er niets interessant meer komt! Alleen, ge zou het niet denken he, maar toen ik daar op dat muurtje zat, was ik volkomen gelukkig, begrijpt ge dat?

© 2008 GENTBLOGT VZW