Gentblogt

Het geslacht Borgia

donderdag 1 mei 2008 20u02 | Redactie | 1 reactie
Trefwoorden: Benjamin Van Tourhout, gastblogger, toneelgroep nunc.

Op vrijdag 9 mei gaat Het Geslacht Borgia van Toneelgroep Nunc in première in de Eskimofabriek, de langgezochte locatie. Benjamin Van Tourhout, artistiek leider laat ons achter de schermen meekijken.

en voilà
we zijn weer zover
een week voor de premiere
na weken van spelen, lachen, werken moet alles naar dat ene punt geduwd worden
het punt van niet meer terug kunnen keren
het punt van “Ja!”

De Familie Borgia, een Spaanse familie die in 1492 in het Vaticaan kwam wonen
omdat vader Rodrigo Borgia met veel gefoefel en gedraai de pausenklak op zijn kop kon zetten.

Al vele jaren ben ik met deze familie bezig, ze intrigeren mij. Hun lef, hun dwang, drang en goesting. Ze pakten alles wat ze konden pakken, als verwende kinderen in de speeltuin van het Vaticaan. Ze woonden in -zogezegd- het heiligste van de wereld en maakten het tot de donkerste plek van diezelfde wereld.
Ik spreek over de familie Borgia, omdat Rodrigo Borgia de regels van het celibaat niet al te nauw nam. Hij had een vrouw, maîtresses en hopen kinderen.

gisteravond:
doorloop РMichael Pas en Tom Van Bauwel geven van de eerste seconde het volle pond. Met kracht en force smijten ze zich in de sc̬nes. Het conclaaf.
Daarna ontrolt het stuk zich in een sneltreinvaart, met alle testosteron die ze hebben, spelen de spelers alles wat ze hebben. Gert Winckelmans als de zoon Cesare Borgia en Leen Roels als de dochter Lucrezia Borgia spelen op het scherp van de snee, hij wil vrijen met zijn zus en zij wil dat niet meer.
Frustratie ten top.

Joffre Borgia (Bert Dobbelaere), de lievelingszoon van de familie speelt op de dunne grens van grap en ellende.
Niets zo moeilijk als die grens bewandelen – samen met Michael Pas die Charles RoidelaFrance speelt- probeert ook hij een lief op te scharrelen in de grootse feesten die zijn vader organiseert.

Dit schijnbaar gezellige gezin verrraadt zichzelf continu, de maskers van het goed fatsoen, van de liefde vallen beetje bij beetje af. Zodat je al heen snel voelt dat het een vals feest, een valse vreugde is. Een feest enkel en alleen om elkaar pijn te doen en om de eigen pijn te vergeten. Als in de maalstroom Lucrezia gepakt wordt door haar vader is het hek van de dam. Op dat ogenblik zijn ze al verloren en duwt het stuk zich naar de achterkant van het feest, naar de volgende morgen.
Naar de kater, naar de donkerte…

Het is goed om zien hoe de spelers de personages worden, hoe ze denken als de Borgia’s, hoe ze nietsontziend en met veel lef alles aangaan.

Vandaag, 1 mei, dus feest van de arbeid, dus vrijaf.
Morgenochtend opbouw in Eskimofabriek. En Morgenavond doorloop.

Nerveus? Ja.
Benauwd? Voorlopig niet.

© 2008 GENTBLOGT VZW