Gentblogt

Café De Sportvriend

vrijdag 13 juni 2008 11u03 | teun (tekst), Hendrik Braet (beeld) | 9 reacties
Trefwoorden: Brugse Poort, café sportvriend, volkscafés.

Begin dit jaar lanceerde vzw Volkskunde Vlaanderen de actie “Help met ons de volkscafés redden!”. Een mooi initatief waar wij van Gentblogt maar al te graag gehoor aan geven. Aldus lopen uw reporters buurt na buurt af voor onze eigenste reeks over de Gentse volkscafés.

Heil aan Café De Sportvriend, waar de deuren zelfs op deze dinsdagavond wijd open staan! Ofte: derde keer, goede keer want zowel bij Café De Keizer (Rabot) als Café De Dikke Boom (Ekkergem) vingen we eerder op de avond bot. Na enig getreuzel en gezoek arriveren we er pas even voor acht -wat best laat is voor een etablissement van dit kaliber. Toch zit het bescheiden vertrek gezellig druk vol met een tiental dooreen tetterende gasten. Elk van hen heeft ons direct opgemerkt en begroet ons, de één al jovialer dan de ander.

Als vreemde eend in de bijt worden we direct gebombardeerd tot hét gespreksonderwerp van het moment. Wat blijkt is dat onze collega’s van ‘t Volkske en het Nieuwsblad hier eerder dit jaar al halt hielden.

Vaste stamgast ‘Meester’ vindt het in eerste instantie maar niets, al deze aandacht. Hij vreest een soort Jambers-effect, en afgeschilderd te worden als de eerste beste karikatuur. Bazin Monique verwijt hem een hertefretter (zagevent) te zijn, maar de voormalige schoolmeester raakt wat ons betreft een niet onbelangrijk punt aan.

Zijn betoog over de exploitatie van de volkse cultuur en de betutteling door gevestigde orde, kunnen we best volgen. Binnen ons team van volkscafégangers beseffen we maar al te goed dat onze aanwezigheid onvermijdelijk een effect teweegbrengt. Onze aanpak mag er dan wel één zijn van respect en openheid, we blijven hoe dan ook buitenstaanders en in zekere zin pottenkijkers.

Als dat geen voer is voor een eeuwig debat, of zo u wil, een stevige cafédiscussie. Maar dat zal voor een andere keer zijn, wij zijn gekomen om een babbeltje te slaan over het reilen en zeilen in dit café.

Op 2 april 2008 stond Monique precies 26 jaar achter deze toog. Als we haar mogen geloven, bestaat Café De Sportvriend ongeveer 100 jaar. De naam moet dateren uit dat verre verleden want zo op het eerste zicht lijken de stamgasten niet meteen de grootste sportievelingen. Klassementen of sporen van één of ander supporterschap zijn evenmin te bespeuren. Wat we wel ontwaren zijn foto’s en allerhande prullaria in de sfeer van Indianen en Cowboys.

De verklaring is snel gevonden: Monique en haar man hebben elke zondag een vaste afspraak in de Country Club te Zaffelare. Het doet me eraan herinneren dat we zeker nog eens moeten passeren bij de Cowboyclub aan de Dendermondsesteenweg! Misschien dat we zo Neuze -de tipgever van deze gouden raad- nog eens tegen het lijf lopen.

Al die jaren al bestiert Monique De Sportvriend van 9-21u, dag in dag uit, behalve op donderdag. Het is pas sinds haar pensioen (?) dat ze zich permitteert de zondagmiddag te sluiten. Respect hoor, voor deze kranige dame.

Des te meer wanneer ze een halfdronken klant zijn laatste pint ontzegt. Ondanks het stevige weerwerk van zijn kant, merkt ze telkens weer fijntjes op dat dat hij in zijne toestand beter per taxi huiswaarts zou keren. Er is evenwel geen zeggen aan, zelfs niet wanneer zowat het hele café Monique bijvalt. De hardleerse man blijft aandringen en krijgt uiteindelijk zijn allerlaatste pintje om het af te leren. Maar: hij is duidelijk gekalmeerd en gedraagt zich verder voorbeeldig onder het waakzame oog van deze doorwinterde waardin.

De teloorgang van het volkscafé hangt ook hier zwaar in de lucht. Monique verzucht zich dat het niet meer is, wat het ooit geweest is. Café De Sportvriend blijkt geen uitzondering op de regel dat het vaste cliëntèle veroudert, zonder dat een nieuwe generatie stamgasten zich aandient.

Vaste klant Patrick haalt een bijkomend probleem aan. Hij houdt zijn hart vast voor het nakende rookverbod. Volgens hem zou dát wel eens de doodsteek kunnen betekenen voor het echte volkscafé. En inderdaad, zowat iedereen rond ons, de waardin incluis, zit quasi onafgebroken te lurken aan het kankerstokje. Daarbij, kunt u het zich voorstellen? Een bruine kroeg, maar dan zonder rookwalmen? Of oude peetjes die voor hun portie nicotine veroordeeld worden tot de stoep?

En alzo zijn we aan de klap geraakt met Patrick, alias ‘Patje’. Deze door het leven geblutste en gepokte mens werkt zo’n kwart eeuw in de buurt als magazijnier. De Sportvriend doet hij al minstens even lang aan, ondanks zijn roots in het verre Oosteeklo. En die wortels gaan blijkbaar diep want uw reporter -een authentieke Eeklose- wordt meteen onder de hoede genomen.

Het gedeeld Meetjeslandenaarsschap zet Patrick meteen aan tot het trakteren van een rondje. Monique twijfelt even, want het is bijna 9uur. Dat Monique altijd stipt op tijd sluit, zullen we geweten hebben. Nog nooit zo snel een pint naar binnen gekapt.

Intussen doet Patrick verwoede pogingen om ons mee te krijgen naar café Den Biljart. Maar dan beseft hij dat we dinsdagavond zijn en cafébaas Tony zijn deuren al lang gesloten heeft. We beginnen een bruin vermoeden te krijgen dat op dinsdag wel meer Gentse volkscafés toe zijn. In het vervolg proberen we het maar beter eens op een donderdagavond, misschien dan in café Den Biljart, samen met Patje bij Tony -die ons al verwacht, naar het schijnt.

Café Sportvriend,Kastanjestraat, Brugse Poort -Gent
Openingsuren: dagelijks van 9-21u. Sluitingsdag: donderdag en zondagnamiddag.
Naam uitbater: Monique
Prijs pintje: 1,10 euro
Varia: computerspelletje, droge worst verkrijgbaar

© 2008 GENTBLOGT VZW