Gentblogt

Café Monty

zondag 27 april 2008 11u14 | teun (tekst), Hendrik Braet (beeld) | 4 reacties
Trefwoorden: café Monty, Heirnis, volkscafés.

Begin dit jaar lanceerde vzw Volkskunde Vlaanderen de actie “Help met ons de volkscafés redden!”. Een mooi initiatief waar wij van Gentblogt maar al te graag gehoor aan geven. Aldus lopen uw reporters buurt na buurt af voor onze eigenste reeks over volkscafés.

Vandaag trekken we naar de Heirnis. Als mijn geheugen me niet in de steek laat, bevinden zich daar in een straal van pakweg 500 meter een viertal kroegen. Klinkende namen als café Maritime, Artevelde, ‘t Scheepke en de Monty komen mij voor de geest. We passeren eerst de Maritime waar het nogal doods aandoet. Even verder, op de hoek van de Forel- en de Karperstraat, doemt café ‘t Scheepken op. Aan de buitenkant te zien, moet het een typisch volkscafé zijn. ‘Bingo!’ denk ik, maar bij het naderen zien we op de voordeur van de dichtgetimmerde keet een fluo-oranje plakkaat prijken met ‘te huur’ op. Alweer geen chance, dus lopen we even door in de Karperstraat alwaar café Monty gevestigd is. Derde keer goede keer, want hier heerst iets meer animo.

Bij binnenkomst kijkt men ons kort en met ietwat vragende blik aan. Die houding van ‘wat smijten ze hier binnen?‘, zijn we intussen gewoon. Gelukkig blijkt het laagje ijs alweer erg dun. In geen tijd hangen we aan de toog met vaste klant Roland, en raken we aan de klap met de eigenaar van de kroeg, Willy. Samen met partner Gina baat hij sinds twee jaar de Monty met hart en ziel uit. Willy weet ons te vertellen dat het geen gemakkelijke tijden zijn voor het volkscafé. Het cliëntèle is hondstrouw maar beperkt in aantal, en nieuwe stamgasten melden zich niet snel aan. “Kijk maar naar ‘t Scheepken“, voegt Willy nog toe, “dat staat al maanden leeg en raakt maar niet overgenomen“.

De weekends maken uiteraard veel goed. Sowieso komt dan meer volk over de vloer en speciale activiteiten, zoals de maandelijkse tapbiljart wedstrijd (1ste zaterdag van de maand) of binnenkort een karaoke-avond (10/5), trekken altijd extra mensen aan. Vooral de jaarlijkse Heirnisfeesten brengen leven in de brouwerij. Willy laat in dat verband overigens weten dat hij tijdens het openingsweekend voor het tweede jaar op rij een tuningshow organiseert!

Op deze weekavond is het inderdaad erg rustig in de Monty. We tellen een vijftal stamgasten, waarvan er drie de UEFA match tussen Bayern München en Sint-Petersburg aan het volgen zijn. In de hoek spotten we een eenzame, oude man die tijdens ons bezoek af en toe indut. Roland vertrouwt ons toe dat deze voormalige schipper ei zo na zijn schoonvader geworden was. Jaja, de banden gaan hier heel erg ver terug. Zo niet voor Tico. Deze voormalige profbasketbalspeler van Gent en Oostende, woont nog maar acht maanden in de buurt. Anders dan in de onpersoonlijke stadscafés voelde deze allochtoon zich direct thuis in de Monty: “Hier kan je makkelijk een praatje maken met iedereen, en word je tenminste begroet bij het binnen- en buitengaan.” Ook hij kent de teloorgang van het volkscafé. Sinds hij in België woont, heeft hij de vaste gewoonte opgenomen om na het werk een pintje te pakken. Door de jaren heen heeft hij zo al tal van zijn vaste cafés zien verdwijnen, en daarmee samen ook het contact met de andere tooghangers.

Intussen praten we aan de toog verder over allerlei ditjes en datjes met Roland, ofte ‘Neuze’, een bijnaam die hij te danken heeft aan zijn zwaar gehavende neus. Dat is dan weer een overblijfsel van een robbertje vechten met de hond. Met achterover gekamde manen, een stoere motorvest en de Jupiler op fles voor zijn geblutste neus, komt de man op het eerste zicht nogal stoer en weerbarstig over. Eens we met hem aan de klap zijn, blijkt deze ruwe bolster de zachtheid zelve. Met enige weemoed horen we hem vertellen over zijn reis naar Spanje, en de kans die hij kreeg om er definitief te blijven. Vol liefde klinkt het dan weer als het over de twee centrale kwelduiveltjes in zijn leven gaat: de dochters. Aan zijn oudste (Priscilla) en zijn jongste (Sandy) heeft hij de handen vol, en dan vooral omdat hij vaker dan hem lief is tussen vuren komt te staan. Het eeuwige twistpunt, zeg maar bron van ernstige huiselijke ruzies, is evenwel het fervente supporterschap van de jongste voor Club Brugge. Als rasechte Gentenaar en Buffalosupporter blijft het onbegrijpelijk dat uitgerekend zijn eigenste nazaat voor de vijand kiest. Iets waar de jongste hem maar al te graag mee plaagt, merken we wanneer Sandy kort het café binnenwipt om haar vader gedag te komen zeggen.

Tussen al het getetter door is de match intussen geëindigd op 1-1, voor ons het moment om huiswaarts te keren. Roland staat er echter op om ons een laatste pintje te trakteren, dus babbelen we nog even verder. Deze stamgast blijkt niet in de directe buurt te wonen. Toch is de Monty sinds jaar en dag zijn vaste stek want -het begint ons bekend in de oren te klinken-”hier hangt het meer aan mekaar“. Iets waar uw reporters op klinken: na café Capri mogen we alweer een café nomineren als volkscafé.

Café Monty, Karperstraat 120, Gent
Openingsuren: dagelijks vanaf 10u. Sluitingsdag: dinsdag.
Naam uitbaters: Willy en Gina
Prijs pintje: 1,20 euro
Varia: tapbiljart, jukebox, flipperkast en computerspelletjes.

© 2008 GENTBLOGT VZW