RSSSlosse is dood en daarmee een stuk van mijn jeugd
Slosse was een een wijze, ruwe bonk van een vent met een gouden peperkoeken hartje. Hij was inderdaad onder véél meer–gekend als portier aan de Kuiperskaai.
Woelwater Oswald Slossche was gekend als Slosse, fantast, anarchist, ex-bodyguard van “The Kelly Family”, vader van 22 kinderen, bloedbroeder van Walter De Buck, acteur en dichter.
Slosse was ook een dromerige man die ooit met zijn ijslandvaarder “de Angelus” naar het verzonken land van Mu wou varen tot hij in 1996 zijn droom letterlijk te water zag gaan omdat zijn schip na een aanvaring zonk. Maar Slosse gaf niet op, na zeven jaar werd zijn schip weer bovengehaald aan het Muidedok in Gent. Om kort erna voor een tweede keer te zinken…
Altijd als ik hem zag had ik plezier met zijn grappen en grollen en ton ik nog jonk en mooi was (nu ben ik alleen nog maar mooi *kuch*) ben ik nachtenlang uitgeweest en heb ik tijdens mijn studententijd (en ver erna) jarenlang op de Kuiperskaai gewerkt in de “55″ bij Toontje als dj, barman, garçon, glazenwasser en “madam” pipi. (En in de Vlaanderenstraat als portier in “The Must” van José Van De Putte – de vader van Alain, waar nadien de “Paradox” geweest is – ook al gesloten, maar dat is nog een heel ander verhaal.)
En af en toe mocht ik Slosse “meehelpen” als portier als het wat teveel uit de hand liep (u begrijpt wat ik bedoel). Op kalme momenten hebben we daar een hoop afgepraat aan die deur.
Slosse was eigenlijk een halve filosoof met een ongelooflijke levenswijsheid. In één oogopslag had hij iemand door en wist meteen wat voor vlees er in de kuip lag. (Of er in ging liggen. De kaai bedoel ik dan.)
Ooit, toen ik nog niet zo gekend was op de Kaai en het aartsmoeilijk was om binnen te geraken in wat toen dé boîte van Gent was ben ik met mijn motor (een Bol d’Or) geslipt in de Vlaanderenstraat en -aan zeker honderd km/h, recht de Kuiperkaai binnengevlogen, en recht in de entrée van de “ELPEE” waar Slosse aan de deur stond.
Toen hij me terug op mijn benen had geholpen en ik half kreupel en nog natrillend van de schrik mijn helm wou afzetten, sprak Slosse de legendarische woorden, waarmee ik hem op slag super-sympathiek heb gevonden:
Al diene cinema goad eu niet helpen, want zonder lidkoarte komde nie binnen, moat!
Waarop hij me eerst streng, vermanend toekeek en waarop we alle twee gelijk in de lach schoten.
Vandaag is Slosse dood en ik vind het verdomd spijtig want ik had hem graag nog eens willen bezoeken en spreken – en zoals altijd stelt een mens zo’n dingen uit tot het te laat is zoals vandaag en ik dit stukje met tranen in mijn ogen zit te schrijven.
Verdomme. Vaarwel Slosse, ik ga u nooit vergeten maat.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Ja, dienen kerel wist van wanten, ik was er eigenlijk een beetje kwaad op, want aan 17,5jaar geraakte je daar niet binnen en nà het sluiten van de Jeugdclub in de Hoogstraat zaken we al eens af naar sandwichbar Rondpunt/point voor één van de lekkerste hamburgers en of in rijkere dagen naar Den Helder om onze honger te stillen, maar vooral om daarna flink uit de bol te gaan dansen. De lidkaart van de Elpee is een must have!
De Slosse is ook voor mij een monument gebleven en ik wens hem een behouden vaart naar welk IJs-of Zandvlakte hij nu is heengegaan.
Wie weet nog de naam van een ander café/dancing in een kelder verderop de Kuiperskaai naar het Zuid toe?
De “Fifty-Five” ?
man-man-man dit is lange geleden….
danding verderop naar de Zuid toe? noemde dat niet gewoon De Kelder of zoiets… je had toch ook De Zolder en Old wheel he
en ja van de hoogstraat naar de “Joep” in de Jan Breidelstraat of in de oude scheldestraat bij Pol “den Aquarius” en voor de “Fifty-Five” den “Blauwe Engel” Slosse heeft ook nog een cafe gehad in de vlaanderenstraat naast de chinees “new china west” “Den Von Oswald”
The Fash!
De Fash was niet in een kelder
en ja van de hoogstraat naar de “Joep†in de Jan Breidelstraat of in de oude scheldestraat bij Pol “den Aquarius†en voor de “Fifty-Five†den “Blauwe Engel†Slosse heeft ook nog een cafe gehad in de vlaanderenstraat naast de chinees “new china west†“Den Von Oswaldâ€
Spijtig dit te horen, altijd te jong om te gaan, ik herinner mij hem nog als portier in the 55 eind de jaren ’70, heeft mij zelfs een paar buiten gesmeten, haha, was nogal eun veerke als ik joeng was. Rest in Peace my friend!
War grappig: mij liet hij altijd juist binnen, ondanks het feit dat ik nog geen..enfin dat ik nog niet oud genoeg was. Maar als voorwaarde moest ik mij om het halfuur melden en zonder make-up komen;-) Het is een nog het zoetekindje van Slosse geweest te zijn!
Heel, heel schoon werk Huug.
Ik heb gisteren een tijdje gezocht maar niet echt gevonden, maar vandaag staat er een toffe foto van Slosse in de krant: klik hier.
Dat was hem ten voeten uit: op het eerste zicht een ruige, ongure kerel, een anarchist – maar in zijn hart op en top een tedere gentlemen. Die grijs op zijn gezicht… als ik er te lang naar kijk schiet mijn gemoed alweer vol, dju toch.
er staat een tof artikel in de morgen.
lezen zou ik zeggen.
ik heb hem pas over enkele jaren leren kennen, toen het al niet zo goed meer ging, maar, ik weet het, het is een boutade: ruwe boster, blanke pit.
slosse oswald heb ik niet gekent ik weet juist dat mijn zus met één van zijn zonen is getrouwd,het is altijd te vroeg voor te sterven,
Huug,
Bedankt voor het mooie portret. Ik bewaar het voor mijn dochter, de kleindochter van Slosse.
Ik vergeet nooit de filosofische momenten (veel te weinig echter!)die ik graag met hem deelde, en de hutsepot die hij maakte, want ik luste die niet, en de kruidentips (die niet hielpen maar toch bedankt) om van mijn astma af te geraken, en de boeiende verhalen (waar ik soms vol ongeloof naar luisterde, doch ik luisterde graag) over dingen die gebeurd waren of nog moesten gebeuren of waar hij van droomde, en de bereidheid te helpen bij gelijk wat, en zijn trots toen Zoë geboren werd, en de onverwachtse tedere hemelsblauwe blikken die een warm, gouden hart verrieden…
Graag gedaan en jij ook bedankt Jolein. Inderdaad, Slosse kon vertellen: ongelooflijke verhalen maar meestal hoorde je dan achteraf van iemand anders dat het meestal wà à r was wat hij allemaal had meegemaakt.
Ik ga trouwens ook nooit vergeten de tijd toen hij aan de Kuiperskaai zijn boot had liggen en bijna alle dagen (winter en zomer) vanuit zijn boot in het water sprong voor zijn “bad”. Ik ga hem missen. Echt.
Beste vrienden ik ben de zoon van Slosse en wou jullie even laten weten dat de begrafenis plaatsvindt op dindag 1 julli 2008 om 11 uur in het crematorium te Lochristi in naam van mijn Vader heet ik jullie van harte welkom
tot dan.
Vertel dit door aan al zijn vrienden en kennissen.
Dank u ,
Siegfried Slos
In De Gentenaar van 14.07.2004 verscheen een amusant artikel over een ontmoeting van Oswald Slosse met minister Van Grembergen in verband met de redding van de IJslandvaarder Angelus. Als je in onderstaand postje daarover klikt op de koppeling naar het artikel van De Gentenaar, krijg je de bijdrage van Karel Van Keymeulen én een leuke foto van reus Slosse met imposante baard naast een veel kleinere minister :-)
Vaart wel, schipper Slosse.
https://spiritvoorgent.blogspot.com/2004/07/de-boot-van-slosse.html
ik herinner me Slosse vooral als de portier van den Elpee en in de gentse feesten soms van de roden hoed in klein Turkije. Lidkaart of geen lidkaart, Slosse had steeds het laatste woord en daar kon je best niet tegen ingaan (kon pijnlijk zijn) Het was nen speciale met een eigen levensvisie en zo zouden er meer moeten zijn. Ik denk dat Slosse nu portier is bij Sint-Pieter en wees maar braaf of je komt er niet in. Van Acker
ne wijze vent,in mijne tijd vd Zuid,maar ook daarna onder de marktkramers zeer geliefd waarbij ik weer terugdenk aan onze Vertsrepen !
Ik kan het bijna niet geloven dat hij dood is hé , ik was pas 14 dagen geleden nog op bezoek geweest bij hem in het hospitaal . Op dat moment voelde hij zich zelfs goed & was blij me weer te zien . Heb een paar uur met hem doorgebracht , we hadden het over vroeger , in de tijd dat ik bij hem gewerkt heb in zijn café in de Vlaanderenstraat ( De Burggraf Von Sloss ) , ik herrinner het me nog goed , en hij was blij om deze herinneringen van deze tijd en daarna eens op te halen .
Het was alsof hij op mij heeft gewacht om te sterven , nog een laatste weerzien voor zijn grote reis . Ik wens hem een vredige rust toe , want dat heeft hij zeker verdiend . Het ga je goed mijn vriend , en wees gerust , ik breng je nog een laatste groet .
Tattoo Kawa … Ook weggepest uit Gent .
Heel erg bedankt voor het eerbetoon aan (o)paake Slos.
Ik ben de schoondochter en ik vind het een eer om hem gekend te hebben. Het was een heel hartig man, met sterk karakter. Een man die heel positief was ingesteld en steeds plannen bleef maken (ook als het eens wat moeilijker ging). Een man die trots en fier was op zijn kinderen en kleinkinderen (Sam en Zoë). Een man waarop zijn zoon Gunther trots en fier was dat hij zijn paake was.
Kortom een topman, met een hart van goud.
We gaan je missen paake.
Via deze weg zou ik Daisy(zijn levensgezel) ontzettend veel willen bedanken. Wat ze voor hem gedaan heeft in zowel goeie als minder goeie tijden…
Dat ze er alles voor gedaan heeft om zijnlaatste wensen te laten uitkomen. Magnifiek! Bedankt Daisy
waar is de tijd dat we samen aan den Titto’s stonden in st-martens-latem als parkingwachters ?? vader en zoon die daar de lakens uitdeelden… samen naar de gentse feesen !! vorige week nog in de kliniek hem aant lachen gekregen maar het mocht niet meer baten :-( hij leeft voort in zijn kleinkinderen nu… mijn kindjes Sam en Zoë ! mijn dank aan ieder voor de steun alsook Daisy en men vrouwke Patricz
Paake, ik ga je missen nu !
smijt ze maar buiten aan de hemelpoort nu ;-)
Als zuster van Oswald ben ik getroffen door zijn overlijden, voornamelijk omdat het voor mij volkomen onbekend was dat hij ziek was. Nadat ik hem bij mij thuis had ontvangen, heeft hij iets later alle kontakt weer verbroken. Mijn innig medeleven gaat dan ook uit naar zijn kinderen en kleinkinderen. Het moge jullie goed gaan.
Zeggen dat ik daar in 2004 nog staan pompen heb om de Angelus boven water te krijgen. Mensen wat zag het schip er ellendig uit! Jammer dat Oswald Slosse het geld niet bijeen kreeg om de Angelus te restaureren. En verdomd jammer dat op een nacht drugverslaafden de stekker van de pompen uittrokken om elektriciteit te stelen. De tweede ondergang van de Angelus was net iets te veel voor Oswald.
Naar ik verneem heeft de NV Zeekanaal begin dit jaar de Angelus voor de laatste keer boven water gehaald om het te slopen.
En Oswald, ik kende hem toen niet persoonlijk, maar als hij in mijn studententijd portier was in de 55 dan denk ik dat ik hem nog iets verschuldigd ben.
Er werd daar namelijk een student genadeloos afgeslagen door een bende Noord-Fransen. Toen ik die kerel wou redden kreeg ik heel die bende op mijn dak. Het was toen dat de portier (een beer van een vent) mij van tussen die meute gewoon onderuit getrokken heeft.
Ik heb Oswald leren kennen toen hij in 1968 uitweek naar Aalst. We werden al snel goeie vrienden, ik was toen DJ in de Patat Bar en Slosse zat daar vaak en we hebben samen die bar verbouwd. We besloten dan zelf een dancing te beginnen, in de Keizerstraat een paar huizen verder. We hebben er maanden aan gewerkt, en tegen carnaval zouden we openen, het ging de ‘salt and pepper’ heten. Helaas was ‘men’ in Aalst niet erg opgezet met de komst van deze ruige anarchist. Op grond van een wet uit de tijd van Napoleon die stelde dat elke afspanning of neringdoenerij minimaal een vijfde van de oppervlakte onbebouwd moest zijn (dus een ‘koer’ moest hebben) werd hem de uitbatingsvergunning geweigerd. Grof hoor. We doen toch open, zei de Slosse. En met carnaval was de keet afgeladen vol. Tot er een grote politiemacht binnenviel, revolver getrokken, want ze waren bang voor Slosse. Honderden mensen werden buitengejaagd en wij opgepakt. We hebben de boel dan afgebroken en op drie weken een andere dancing opgebouwd op enkele meters van de grens met Aalst in Moorsel. Jammer genoeg was dat geen al te beste locatie en na enkele maanden was de boel al op de fles en Slosse vertrok weer naar Gent. Ik ben dan gaan studeren aan de Gentse Universiteit en later naar ‘t Oosten vertrokken. Maar telkens als ik Slosse tegenkwam was het een geweldig weerzien, waarbij we verhalen uitwisselden en herinneringen ophaalden (zijn zwarte thunderbird was de wijste auto waar ik ooit mee heb gereden, Slosse was een geweldige chauffeur in alle betekenissen van het woord geweldig). Het bedroeft mij zeer te horen dat hij overleden is, ik wist niet eens dat hij ziek was, we waren mekaar wat uit het oog verloren. Ik zal hem nooit vergeten, hij leerde mij look eten :>)
Prachtvent!!! Zal hem nooit vergeten. Ben danig geschrokken toen ik dit bericht deze morgen kreeg. Hij was een figuur waarvan je dacht dat die niet sterven.Heb ook meegewerkt toen hij “de patat bar” in aalst verbouwde en dit met de nodige improvisaties en risicos eigen aan zijn handelswijze. Ik was toen als 16 jarige thuis weg, natuurlijk zonder centen, en ben menig keer door hem opgevangen in zijn kleine appartementje voor een warm bed en zijn onvergelijkbare spagetti: van de saus kon je vuur spuwen. Bedankt voor de mooie momenten!!
Andere dancing toen aan de kuiperskaai: den Blow-up”???
De Blow Up was gesitueerd in de Oude Scheldestraat (denk ik)
Dat klopt, naast den Aquarius; maar de Blow UP was meer dancing, den Aquarius meer café.
Dat klopt ja, en daarnaast de Aquarius. Maar den Blow Up was eerder dancing, den Aquarius meer café. Arno heeft er nog een van zijn eerste optredens gedaan herinner ik mij.
Moatje,
ik vergeet je nooit!
Het gaat je goed
;)
M’n allerbeste vriend Sloske !
We zullen je missen, we zouden nog samen naar de Sahara gaan, Merzouga (Marokko), maar het heeft niet mogen zijn. Het zand die ik meebracht recht van de Sahara is nu met je meegegaan…Het doet me wel deugd om zo’n lieve mensen ontmoet te hebben op je heengaan en zo’n mooie uitvaart te mogen beleven. Wij komen achter Sloske, toet in den drooi ! Jen vriendinne van Brugge, Bruintje !
manman,wat ik hier allemaal lees,da zijn herinneringen aan een heel bewogen periode in mijn jeugd,kben eind 80 weggegaan uit gent maar Sosse ben ik nooit vergeten,maar ook nog de vele andere “speciale figuren”wie herinnert zich ‘tSchuurke,’tPagadderke,de Joep met de Pier als cafebaas,twaren vree tijden!!!
correctie,kben eind 70 uit Gent vertrokken
‘t Pagadderke? De vroegere kroeg van mijn reeds lang overleden broer Guido. Het waren inderdaad (veelal zware) tijden…
Ik heb uw broer Guido goed gekend,meer dan eens tot de laatste man gebleven en zelfs helpen kuisen s’morgens vroeg,maar ja,toen waren we jong en leefden soms op iets extra!!het volk dat daar toen rondhing was dan ook een speciaal ras,spijtig dat er niet veel meer overschieten,als je tegen 300/uur leeft crash je vroeg of laat he!!
Als je me nog wat namen van toen kunt laten weten en waar ze nu rondhangen zou ik je heel dankbaar zijn!!
ik mis hem nog elke dag… men lieve, lieve opa
xxx