RSSMiramiro’s eerste editie
Eind april dienden wij het ISTF ten grave te dragen. Maar elke negatieve gebeurtenis heeft een positieve kant en tegelijk met het begraven van het ISTF konden wij de geboorte van MiramirO aankondigen.
MiramirO is dus de nieuwe naam die het straattheaterfestival gekregen heeft, straattheaterfestival dat al sinds jaren volop vertegenwoordigd is tijdens de Gentse Feesten. Bij de bekendmaking van de nieuwe naam was het programma voor de Gentse Feesten nog niet bekend, maar sinds begin juni kan u het bekijken op de website.
Zoals steeds wil MiramirO met het festival van de Gentse Feesten mensen samenbrengen door hen te laten kijken naar fascinerende en nieuwe voorstellingen, ze verbazen, ze meeslepen in verwondering en ze confronteren met en laten genieten van andere culturen. De locaties van het festival liggen bijna allemaal net buiten de feestenzone en zijn daardoor een cultureel rustpunt in het drukke gewoel van de Gentse Feesten.
Ook dit jaar is er een nieuw aanbod van internationale voorstellingen. Bij negen nieuwe producties is de festivalorganisator tevens producent en/of coproducent en er zijn dit jaar ook veertien premières te bezien.
Doordat 21 juli dit jaar in het begin van de feesten valt wordt Miramiro dit jaar zo goed als geopend met het vuurwerk op 20 juli aan de Watersportbaan. Negen jonge componisten leefden zich uit in het creëren van een uitzonderlijke en originele soundtrack. Negen zo verschillende mensen die toch een mooie éénheid creëerden, dit allemaal onder het kritisch oor van componist Frank Nuyts. Inmiddels kan je toch al spreken van een traditie van vuurwerk op de maat en net zoals vorig jaar staan de vuurwerkmakers van Ephémère in voor de begeleidende knallen.
De echte opening wordt gedaan door de Belgische Compagnie Cecilia met de première van ‘The Broken Circle Breakdown featuring the Cover-Ups of Alabama’. De titel is een hele boterham, maar de voorstelling is een feest voor het publiek, zij het dan wel eentje met weerhaken, voortgestuwd door de wereld van de countrymuziek, muziek die vaak verbonden wordt met rednecks, white supremacy, trailer trash, een zeer bizarre evolutie als men bedenkt dat countrymuziek eigenlijk een smeltkroes is van invloeden allerhande: vroege Amerikaanse rootsmuziek gelardeerd door Frans chanson, Italiaanse opera, polka’s, walsen, zigeunermuziek, Duitse jodelmuziek, Arabische harmonieën, Spaanse invloeden, … die de zwarte slaven bovendien nog eens door de mangel haalden, m.a.w. de meest multiculturele muziek die er ooit gemaakt is.
Twee voorstellingen ter opening die meer dan de moeite waard zijn en dit is nog maar het topje van de ijsberg. Moest ik hier alle 33 groepen bespreken, dan kan ik een hele website vullen, dus zal ik mij beperken tot een kort (waarschijnlijk geenszins volledig) overzicht, met hier en daar een woordje uitleg van groepen en delen die er voor mij persoonlijk toch uitspringen.
Zelf ouder zijnde van verschillende kinderen kan ik het volgende onderdeel uiteraard niet negeren. Er wordt dit jaar immers een speciaal accent gelegd met kindernamiddagen op het grasveld naast de Sint-Baafsabdij, de inmiddels bekende Sint-Baafssite. Daar zal een muzikale tuin geplaats worden met de reuzeninstrumenten van Structures Musicales waar kinderen zelf op kunnen spelen. Daarnaast zijn er de (inmiddels traditionele) circusworkshops met de Circusplaneet. Maar ook het Astridpark (aan de F. Lousbergkaai) wordt dit jaar ingepalmd door MiramirO voor ‘De legende van Woesterdam’ van Studio Orka. Zij zullen het park omtoveren tot een stukje spannende geschiedenis, een spannend liefdesverhaal vol grappige geheimen, ontroerende herinneringen, tapdansend talent, een verrassende vormgeving en een bloedmooie -vliegende- legende. Goed voor jong én oud, daar niet van.
Een zeer merkwaardige voorstelling en eentje die ik alvast niet zal missen, is ‘Safari Intime’ van Opéra Pagaï in de wijk Malem, opnieuw buiten de eigenlijk feestenzone. Het is een voorstelling waarbij u de voyeur in uzelf volledig de vrije loop kan laten. Als toeschouwer loopt u langs een parcours waarbij u het specimen ‘mens’ in zijn natuurlijke habitat kan bekijken. Scènes uit het alledaagse leven worden door acteurs gespeeld en als toeschouwer gluurt u in de verschillende huizen binnen om te zien welke scène zich daar afspeelt. Elke scène wordt met een bordje aan de gevel wetenschappelijk uitgelegd. De acteurs van het gezelschap Opera Pagaï werken in een aantal workshops met lokale professionele acteurs en amateurs zodat de uiteindelijke cast gemengd is. De scènes worden telkens aangepast aan de lokale situatie zodat elke voorstelling telkens verschillend is. ‘k Heb dus veel zin om alle voorstellingen te gaan bekijken maar jammer genoeg is er teveel te doen op de Feesten om dat mogelijk te maken.
Andere merkwaardige voorstellingen zijn o.a. ‘Kraaien’ van het FosFor Collectief in de Norbertijnerkapel (de vier zintuigen worden aangesproken in verschillende lagen, op verschillende niveaus om zo de ‘performance’ op een andere manier benaderen en een eenheid te creëren waarbij alle media – muziek, tekst en beeld – samen het verhaal vertellen), ‘Stom Paard’ door Walpurgis in de Arena Van Vletingen (woorden en noten worden aaneengeregen tot kleine verzinsels die even bizar als eenvoudig zijn, even banaal als verrassend; het is een intimistische, sobere, poëtische muziekvoorstelling, een tikkeltje absurd met een vleugje mysterie, en een mengeling van kinderlijke sérieux en humor), La Chouing brengt ‘Plume’ op de Sint-Baafssite (een voorstelling over twee kippenseriemoordenaars. Kippen! Een tragisch, burlesk spektakel waarin trash en poëzie, bloed en pluimen zich vermengen. Van bizar gesproken) en de ijzerwinkel van Parpassanton of ‘La Quincaillerie Parpassanton’ van Cirkatomik op het Spaanskasteelplein waar alles in de winkel uiteindelijk te koop zal worden aangeboden per opbod. Hou Cirkatomik trouwens in de gaten, want naast hun ijzerwinkel staan ze er ook met een tweede show ‘De l’Orange..au Jonglador’.
Bizar op een ander niveau kan ook gezegd worden van ‘Menus Larcins’ gebracht door Délit de Façade. Vier Europese theatermakers maakten vier verschillende voorstellingen die tot één geheel werden samengesmeed door de Franse poppentheatermakers. Deze voorstelling gaat ook nog door in ramen van huizen. De toeschouwers blijven op straat. De acteurs en toeschouwers lopen dan van het ene raam naar het andere in een artistiek universum. Kortom: poppenkast met levensgrote poppen in echte huizen en geschikt voor jong en oud.
Voor de levensgenieters is er ‘4STARS’ van het Time Circus: het publiek wordt per acht personen van op een afgesproken plek door de stress-manager begeleidt en komt via korte anekdotes over de locatie naar de bouwtechnische aspecten van de ecologische verwenmachine, ‘een halve zeppelin vol genot’. Met de 4STARS brengt Timecircus een theatrale vier sterrenbeleving om zijn publiek te laten stilstaan bij hun persoonlijke perceptie van luxe.
De audiofielen kunnen zich laten verwonderen tijdens één van de merkwaardigste wandelingen in Gent van de ‘Waltser Collection’ (gebracht door Amanda DÃaz-Ubierna – Ex Voto Collectif). Otto Waltser, die overleed op 18 december 2008, was een verwoed verzamelaar van wandelingen. Na zijn overlijden besliste de familie Waltser om zijn uitgebreide privécollectie aan de SLM-stichting te schenken. Dankzij het samengaan van traditionele technieken en van nieuwe technologieën heeft de ploeg van experts van de stichting het ambitieuze project gerealiseerd om enkele van de wandelingen die aan de collectie behoorden in hun oorspronkelijke staat te herstellen zodat u nu in de voetsporen kan te treden van iemand die vijftig jaar geleden in uw stad wandelde. Doen!
Naast wandelen kan je ook fietsen. Jeugdtheater Larf!/Tiens Tiens brengt ‘De Stad van Morgen’, waar het de bedoeling is een traject (per fiets: inbegrepen in de prijs van je ticket) af te leggen in drie deelprojecten. U gaat op zoek gaan naar de manier waarop mensen hun stad ervaren, percipiëren, voelen en ruiken, in welke ruimtes ze zich bewegen, welke ruimtes van de stad niet toegankelijk zijn… Vanuit deze vragen rond de stad van vandaag wordt geprobeerd na te denken rond de stad van morgen, een radicale rechtvaardige stad die grenzen probeert neer te halen.
Twee shows zijn uitsluitend ‘s avonds laat te zien. Osmosis Cie brengt met de ‘Alhambra Container’ containers, vorkheftrucks, zangers, ballet, … samen in een choreografie van lichamen en machines en dit alles op het Sint Pietersplein. Op hetzelfde tijdstip kan u op het Spaansekasteelplein naar Bash Street‘s ‘Cliffhanger’ kijken, een levensechte stomme film met vallende gebouwen, waaghalzen, slapstick humor en live pianobegeleiding.
Ook Smeedwerk Locatie-Theater baseert zich om vroegere films voor hun stuk. ‘James Bond-reloaded’ is een spectaculaire persiflage op de serie Bond-films. Naast klassieke momenten uit de ruim één-en-twintig Bond-films zal Smeedwerk zijn eigen fantasie de vrije loop laten over wie James Bond is en wat zijn drijfveren zijn.
Het is niet de eerste keer dat ze aanwezig zijn en het zal niet de laatste keer zijn. La Guardia Flamenca danst dit jaar hun ‘Un Poco Carmen’. De humoristische fanfare van kortgerokte flamencomajorettes zal zonder twijfel met groot succes het internationale publiek ontwapenen met dans en zang, zapateado’s en castañuelas, palmas en jaleo … en twee muzikale torero’s, niet te vergeten. In het dansdepartement krijgen zij dit jaar het gezelschap van Oko Sokolo. ‘Living Room’ is immers zeer ongewoon danstheater … op en onder touwen. Van dans naar touwdans en acrobatie tot acrobatie en zo kom je bij Maza Loco met ‘Export’: in volle overtuiging dat ze in Canada bij het grote Cirque Du Soleil zijn beland, beginnen twee Russische acrobaten aan hun act. Wanneer blijkt dat ze niet terecht zijn gekomen op de voorziene bestemming ziet het er even niet hoopvol uit voor de twee. Maar al vlug nemen ze het heft in eigen handen en doen ze er alles aan om opnieuw te kunnen vertrekken naar daar waar ze zo graag heen willen. Canada! Ze gebruiken hun beste, weliswaar gebrekkig, Engels om het publiek duidelijk te maken waar het om gaat. In ruil voor “money†halen ze het beste acrobatische in hun zelf naar boven. Op het eind van de voorstelling wordt duidelijk tot waar ze zullen geraken door de bijdrage van het publiek.
Ook de kandidaten voor de Grote Prijs zijn deze keer niet van de minsten. Les Goulus brengen ‘The Horsemen’, zijnde drie bekende paardenfokkers die, in een rondzwervend spektakel, een dressuurdemonstratie uitvoeren met het oog op de volgende Olympische Spelen. Cie Bankal brengt met ‘Cirk Urbain’ een spektakel dat bestaat uit 4 nummers: manipulatie van 2 ballen/2 stokken, een solo van 3 ballen, een solo van de devilstick en een nummer met kaatsballen. Pol & Freddy brengen met ‘Ready!’ Funky Juggling & Onnozel Vernuft (oftewel twee randdebielen en hun speelgoed) een onwaarschijnlijk straffe circusvoorstelling over het belang van vriendschappelijke vijandigheden, kinderlijke verwondering en alles relativerende humor. Kamchà tka, een tiental personen met enkel een valies en een herinnering, tonen met hun gelijknamige voorstelling hoe zijn aankomen in een vreemde stad en naïef, nieuwsgierig de stad ontdekken zoals de kinderen. Joe Sature et ses joyeux osselets, vier kelners die schaamteloos de gebruiken en gewoontes van de Franse service omdraaien naar gelang hun verveling, hun manieën, hun vlaag van gekheid ook: ‘Hors Service’ dus.
Doen ook mee aan de grote prijs, het straattrampolineduo Cirque Baroque met ‘The Bounce’ en Che Cirque dat vorig jaar nog in het Baudelopark optrad op het circuspodium en dit jaar met ‘Jump!’ geheel terecht volwaardig deelneemt aan het MiramirO festival. Che Cirque zijn specialisten in circusanimatie met humor. Het gezelschap beschikt over verschillende circustechnieken zoals jongleren,acrobatie, BMX acrobatie en muziek en als vorig jaar enige indicatie was, dan kan ik jullie hen dit jaar meer dan volmondig aanraden (en ze doet nog geen pijn aan de ogen ook). De laatste kandidaat voor de Grote Prijs is Dujoli Cirkus, twee freewheeling artiesten met de show ‘Fin de Sieste’: een sprintende fietsers, een gestoorde slaper die de strijd aangaat met accordeon en trompet; het regent harmonieën en acrobatiek, vanop de duizelingwekkende hoogten van de kokanjemast.
Om de lijst van groepen en artiesten af te sluiten, nog even extra aandacht voor volgende drie. Waarom? Niet omdat ze zo uitzonderlijk zijn want alle 33 voorstellingen brengen iets unieks en uitzonderlijk. Wel omdat zij maar één show geven, één optreden doen, een eenmalige voorstelling brengen. M.a.w. indien u het optreden gemist heeft, kan u niet zeggen ‘och, ik ga straks/morgen/overmorgen wel kijken’ gewoon omdat er geen straks, morgen of overmorgen is waarop je de voorstelling kan zien.
Welke zijn deze eenmalige shows? De eerste die een éénmalig optreden geeft is Morgan Cosquer op donderdag. Met ‘Olé’ brengt hij een virtuose jongleershow die voornamelijk gebaseerd is op zijn samenspel met het publiek. Maar er is meer. Niet alleen is deze show éénmalig, hij duurt ook amper 8 minuten. Tijdig aanwezig zijn is dus de boodschap want voor u het weet heeft u het gemist. Op zaterdag (26 juli uiteraard want het MiramirO festival begint pas echt op donderdag 24 juli) brengt Cie Remarcable dan Acropole, een show rond Charly, een verrassende acrobaat die circus, humor en interactie vermengd tot een explosieve show op en rond een zes meter lange mast: juggling en gewaagde acrobatie op (letterlijk en figuurlijk) hoog niveau. Zondag kan u de derde en laatste eenmalige voorstelling bekijken. Circus Pirelli, een groep kinderen en jongeren van Circusplaneet, brengt Slapstick Salad en nemen u daarbij mee terug in de tijd naar het begin van de 20ste eeuw, toen de slechteriken nog echte boeven waren, de politie nog champetters heetten en wilde achtervolgingen nog te voet gebeurden.
Laat u verrassen, verwonderen en geniet voornamelijk van de grote en rijke verscheidenheid aan artiesten die dit jaar voor jullie werden samengebracht in een uniek festival. Ik ga dit jaar zeker volop genieten.
© 2008 GENTBLOGT VZW