Gentblogt

Gent Jazz – 11/07: funky chicken

zaterdag 12 juli 2008 16u47 | Bruno Bollaert | 2 reacties
Trefwoorden: concert, festival, Gent Jazz Festival, jazz, Muziek.

Half gewonnen, schreef ik gisteren nog, en het festival gaat gewoon op datzelfde elan verder. U bent een fijn publiek, overigens. Het enthousiasme van het publiek stijgt met dag en uur, en meer dan een luisteraar veert recht tijdens het applaus aan het eind. Een heerlijk sfeertje, en daar kan zelfs een regenstorm zoals gisteren niet tegen op.

Stefano Di Battista zag u misschien eerder al aan het werk. Hij was al te gast op een van de vorige edities –toen het festival nog anders heette– en ook tijdens de wintereditie gaf hij present met Baptiste Trotignon aan de piano. Trotignon was er opnieuw bij, gisteren, maar had de piano ingeruild voor een Hammond orgel met een totaal andere dynamiek als resultaat.

We zijn natuurlijk al het een en het ander gewoon van Di Battista. De saxophinist laat zich niet alleen opmerken door zijn speelse en virtuoze manier van spelen, maar is niet te beroerd om een rechtstreeks interactie met het publiek op te zoeken (in zover dat mogelijk is natuurlijk). We lachen nog steeds geamuseerd omdat hij zich deze winter aan het einde van het concert zogezegd uitgeput op het podium liet neervallen. Niks van dat deze keer, maar hij kon het toch niet laten om zijn grappen en grollen met het publiek en zijn collega’s te delen.

In trompettist Fabrizio Bosso heeft hij precies een goede speelkameraad gevonden. Bosso hoefde niet echt onder te doen voor het muziekgeweld van de saxophonist; voeg daar nog eens de funk van Trotignons orgel aan toe, en we waren vertrokken voor meer dan een uur hoogwaardig entertainment. Vergeet ik vooral ook niet drummer Greg Hutchinson te vermelden, die meer dan alleen een solide basis wist te leggen voor al dat kabaal.

Het Trio Grande mét Matthew Bourne, hadden we eerder dit seizoen aan het werk gezien in Vooruit, maar waren toen eigenlijk niet noemenswaardig enthousiast. De groep is sindsdien echter sterk geëvolueerd, en tot een (nog) grotere samenhang gekomen.

Hun stijl wordt door sommigen als eerder free omschreven, maar doet nog het best denken aan minimalistisch klassiek of incidentele muziek bij een toneelstuk. Soms komt er ook een mini-verhaaltje aan te pas, en wat opvalt is vooral de grote dosis zelfrelativisme die in de composities en bij de muzikanten aanwezig is. Matthew Bourne neemt blootsvoets plaats achter de piano; Laurent Dehors kleedt zich in een tanktop en rode broek, en Michel Massot lijkt zijn gezicht wel nooit in de plooi te zullen krijgen. Michel Debrulle ziet er nog het meest alledaags uit, maar dat is maar schijn, wist men mij te vertellen.

Het funky chicken kwam ook hier ten tonele –het kan ook ander pluimvee geweest zijn– in de persoon van een… doedelzak waaruit Dehors zijn laatste fratsen perste. Zeer gesmaakt, al die humor én muziek. Het blijft verfrissend.

En nu we het toch over het funky chicken hebben, er was ook nog Pat Metheny! Goed concert, fantastisch gitarist, ik ben groot fan van hem, en ook van bassist Christian McBride. U kreeg waar voor uw geld. Foto’s moeten we u evenwel schuldig blijven.

—

Stefano Di Battista Quartet
Stefano Di Battista (sax), Baptiste Trotignon (Hammond orgel), Greg Hutchinson (drums), Fabrizio Bosso (trompet)

Trio Grande feat. Matthew Bourne
Laurent Dehors (klarinetten, saxen), Michel Massot (tuba, trombone, zang), Michel Debrulle (drums, percussie), Matthew Bourne (piano)

Pat Metheny Trio with Christian McBride & Antonio Sanchez
Pat Metheny (gitaar, gitaarsynthesizer), Christian McBride (bas), Antonio Sanchez (drums)

Fotograferen werd –ook voor de geaccrediteerde fotografen– niet toegestaan door (de entourage van) Pat Metheny.

—

Gent Jazz Festival, van 10 t.e.m. 13 juli en van 17 t.e.m. 20 juli op de Bijlokesite. Tickets: in voorverkoop betaalt u 27 euro voor een dagticket (37 voor de dag met Diana Krall); of 68 euro voor een driedagenpas (niet geldig op de dag met Diana Krall).

© 2008 GENTBLOGT VZW