RSSPuppetbuskersfestival 2008: de aftrap
Het is weer zover. Mijn persoonlijke jaarlijkse traditie is weer begonnen. Als ik moet terugdenken in de tijd, dan ga ik al naar het Puppetbuskersfestival kijken sinds de aftrap in 1989. Ik had er toen mijn eerste jaar universiteit opzitten en had met vrienden afgesproken om naar de Gentse Feesten te gaan: mijn eerste keer dat het ‘s avonds kon wegens dat ik op kot zat. Terwijl ik ‘s avonds de straten en cafés onveilig maakte met mijn vrienden kon je mij overdag vinden op één of ander plein kijkend naar het Puppetbuskersfestival. Niet alleen kijkend maar echt genietend.
Het Puppetbuskersfestival begon als een tweejaarlijks festival. Het ene jaar had je Puppetbuskers, het andere jaar was er het straattheaterfestival en elk jaar zwierf ik de pleinen af. Sinds een paar jaar zijn beide festivals jaarlijkse tradities geworden en alhoewel mijn feesten nu een stuk drukker geworden zijn met de samenloop van beide festivals (alhoewel ‘samenloop’ een groot woord is, ze wisselen elkaar eerder af), ik zou ze niet willen missen voor al het geld ter wereld – niet letterlijk te nemen hoor.
Dus vandaag was ik er uiteraard ook bij voor de aftrap. Eerst in de openingsstoet waar ik o.a. de mensen van companhia Marimbondo kon herkennen en ook al een voorsmaakje zag van de eerste groep op de agenda.
Terwijl collega’s Ivan en Veerle naar de Trommelstraat trokken voor de officiële opening en de groepen daar, ging het voor mij en de kinderen richting E. Braunplein om de de eerste groep de spits te zien afbijten: het Shalton Theatre. Wie droomt er niet van om zijn superhelden persoonlijk te ontmoeten? Hun Superhero Comic Parade komt naar jou toe. Flitsend en knallend, lopend op stelten, torenen ze hoog boven je uit en tarten ze de zwaartekracht. Maar ze tonen evenzeer hun komisch talent en hun warme hart. Onze fotograaf was aanwezig om de kinderen en hun superhelden op de gevoelige plaat vast te leggen en zij waren niet de enigen die van de gelegenheid gebruik maakten: meer volwassenen dan kinderen lieten hun foto nemen met de superhelden. Als u ze gemist heeft dan is dat zeer jammer want het was een eenmalige ontmoeting, net zoals echte superhelden dat doen: nu zie je ze, dan niet meer.
Daarna was er de traditionele Punch & Judy show gebracht door Professor Robanti. Prof. Robanti kreeg de liefde voor Mr. Punch mee van jongsaf aan. Zijn vader is immers de befaamde Prof. Jingles. Zijn eerste show speelde hij toen hij 8 jaar oud was. Nog steeds reist hij de wereld rond met Mr. Punch aan zijn zijde. De show was (uiteraard) in het Engels maar dit bleek geen echt beletsel voor de kinderen: ik zag ze lachen en meedoen (eens rap rondkijken naar wat de volwassenen deden bijvoorbeeld). Zelf had ik de indruk dat er niet zo goed meegedaan werd door het publiek. Aan mij lag het alleszins niet want een Punch & Judy show vraagt immers heel wat respons van het publiek en ik deed mee met volle teugen. Toen ik de professor er achteraf over aansprak zei hij dat de respons heel goed was en dat die niet anders (lees ‘beter’) was in het Verenigd Koninkrijk. De professor leek alleszins tevreden, dus wie ben ik om te klagen.
Punch & Judy shows, dat is slapstick humor en bijgevolg nogal gewelddadig: er wordt heel veel geslagen en geklopt met een stok (dé ‘slapstick’ dus: een stok die uit twee latten bestaat zodat, als er mee geslagen wordt – en niet noodzakelijk op iets – er een kletsend geluid uit komt) en mijn buurvrouw liet zich de commentaar ‘it’s so violent’ ontsnappen. Telkens ik naar haar keek zat ze met open mond te kijken: shock? verbazing? iets anders? Ik weet het niet, maar gelijk had ze natuurlijk. Langs de andere kant: het blijft grappig en ik zag de kinderen gieren van het lachen.
Wilt u uw eigen oordeel vormen, dat kan uiteraard, maar dan alleen nog zondag 20 juli om 15u in het EFTC (Trommelstraat) en om 17u in het Vredeshuis. Klassieke Punch & Judy. Ga zelf maar een kijkje nemen.
We zijn vertrokken. Nog negen dagen te gaan.
© 2008 GENTBLOGT VZW
die superhelden zijn echt de max. waar zijn ze nog te zien?
Helaas niet meer, ze speelden alleen zaterdag