Gentblogt

Van gisteren

woensdag 23 juli 2008 22u09 | Steven Noels | 4 reacties
Trefwoorden: Fotoreportage.

“Meer tekst. Er moet meer tekst tussen de foto’s.”, snoof de chef redactie Gentse Feesten, en hij stormde, of wankelde eerder wegens strapatsen van de nacht tevoren, het muffe redactielokaal van Gentblogt buiten. “Oei!” dacht ik, “net nu ik weer een rijtje foto’s zonder commentaar klaar heb. Dat moet beter, dus.” Welaan:

Het mag intussen een traditie genoemd worden: mijn jaarlijkse foto-escapade op de Feesten, alleen met mezelf, mijn Wanderlust en mijn fotomathilde. En zo was het gisteren 21u, en popelden mijn fiets en mijn compactflash kaartjes om richting stad te vertrekken. Zonder programma of voorbereiding, gewoon doelloos ronddwalen en zien wat er voor mijn lens opdook.

Eerste halte was het Baudelopark, alwaar er van hupmetdebeentjes gedaan werd door het immer -euh- proper-uitziende Boombalvolkje. Drie jonge snaken speelden er ten dans, van bourree en scottish en andere doedeldeuntjes: nu het fenomeen al een tijdje meegaat, durf ik van een zekere gewenning spreken.

Op naar anders dus, en dat bracht me in de nabijheid van Trefpunt. Vlaggen van Oxfam, dichtopeengetroepte massa’s volk: hier werd duidelijk op industriële wijze aan wereldverbetering gedaan. Mijn poging om front-side aan het podium te geraken mislukte – er was duidelijk geen plaats meer in de herberg voor mij, en toen viel me het duo in het raam op. Die bekeken het allemaal zo een beetje uit de hoogte, en eigenlijk kon ik hen geen ongelijk geven. En toen de presentatoren het middenveld kwamen aanmoedigen om hun zuurverdiende zitplaats op te geven ten voordele van … nog meer volk op een reeds overbevolkt plein besloot ik elders mijn geluk te beproeven.

Ik sjokte met de meute mee richting Belfort, kreeg een aardig doorkijkje te zien ter hoogte van de Kammerstraat, en belandde toen in een opstropping rondom een stel straatmuzikanten. Klik-klik, accordeon en blaassectie vastgelegd en hoppa, verder naar Sint-Baafs.

Oei, dit was Sint-Jacobs in het kwadraat: nog véél meer volk. Nee, dankjewel. Ik keerde op mijn stappen terug richting Sint-Michielsbrug. Een jong koppeltje, vader met zoon, kasseitjes en tramsporen: klik.

En zo belandde ik op Pole Pole, waar een ethno-techno allegaartje – Trans Urban Underground bleek achteraf – van jetje gaf. Schoon licht en een wiegende massa, en daartussenin een jongeman met een bak van een Canon camera met reuzeflits, alles daterend van vér voor het digitale tijdperk, die rustig zijn compositie stond te maken. Klik!

Op de brug stonden twee heren te converseren, en ik vond het licht zo mooi met hun silhouet contrasteren, dus Klik! maar weer. Slaapdeprivatie en karamelleversen, er moet een oorzakelijk verband zijn. En omdat de Gras- en Korenlei écht wel het mooiste festivalplein zijn (met Baudelo op een verdienstelijke tweede plaats), sloot ik mijn verblijf ginder af met een overzichtsshot.

Op naar de Groentenmarkt, waar twee iets rijpere deernes een covershow ten beste gaven. Het podium was ongeveer twee meter hoog, wat maakte dat de publieksinteractie wat moeilijker was, en de tijgerblik van deerne 1 liet duidelijk verstaan dat ook de pers deze podiumopstelling iets minder geslaagd vond en ik dus als eerste exemplaar van het journaille kiekjes kwam maken. Twee allerschattigste sweetsixteeners lieten dit alles echter niet aan hun hart komen, en joelden uitgebreid mee. Klikklikklikkerdeklik. Gesneden koek voor mijn lensje!

Ik keerde half op mijn stappen terug, om eens te gaan luisteren wie of wat er op de Korenmarkt optrad. Het betere showorkest, zo bleek, met een charismatische frontman en een orkestleider die zijn rug liever naar het publiek toegewend liet. En een stijldansend koppeltje voor extra pluim-en-verengehalte, maar daarvoor kwam ik net iets te laat. Jammer!

Ik ijlde vervolgens snel de Vrijdagsmarkt over – ik droom dan altijd wat voor moois er op die immense vlakte zou kunnen georganiseerd worden mocht die verfoeilijke kermis er niet staan, en een achterafstraatje bracht me naar de Spiegeltent.

Heet! Een Antwaaarps bandje speelde er geestige muziek, met een oprecht geïnteresseerd publiek en een schitterende Vader Drum aan de stokken. Dat, een beetje licht en de spiegels, mijn fotomathilde rekte zich lekker uit in mijn handen en liet me op al haar knopjes drukken. Mmmm!

Na dat fijne intermezzo wilde ik verder werken aan mijn grotepleinendoelstelling: terug op naar Sint-Jacobs om ginder nog een concertje mee te pikken. Maar een mens op leeftijd durft al eens sneller moe worden dan hij zichzelf wil toegeven, en ik heb me tot slot beperkt tot wat beelden van wachten.

Tevreden zakte ik terug af naar mijn fietsparking, liep voor het eerst (!) van de hele avond een bekende tegen het lijf, en toen was het bijna werkendag. Joepie: morgen weer Gentse Feesten!

© 2008 GENTBLOGT VZW