RSS10 days off, dag 7
Net zoals de Gentse Feesten, is het elektronische-muziekgebeuren 10 Days Off alweer ver voorbij halfweg.
Na een matige opening night en als tegengewicht een spetterende vijfde dag, bood dag nummer 7 naast o.a. Tiefschwarz in de Vooruit-concertzaal, een meer dan waardig alternatief in de mystieke setting van de balzaal. Die laatste was dan ook mijn toevluchtsoord en bijgevolg het decor voor deze recensie.
Ik was net op tijd om The Field van wal te horen steken. Deze hippe Zweed kent u misschien van het knappe ‘Over the Ice’, dat een mooie afsluiter vormde voor de gig van de man en zijn tweekoppige begeleiding. Persoonlijk vond ik het optreden verder niet om over naar huis te schrijven.
Er werd geopend met een matig stukje ambient, dat overging in bonkende acid en zo nu en dan een knipoog naar de nakende finale. Verder was het allemaal vrij repetitief en zorgde de akoestiek bij momenten voor aritmische percussie – ik hoop tenminste dat dat de reden was. Misschien was het voor de ingewijden meer de moeite waard; hier en daar leek een toeschouwer er toch pap van te lusten.
Maar goed, ik was dan ook vooral aangerukt voor wat volgen zou. De latino-minimal van Gui Boratto schiep een uniek sfeertje, prima geschikt voor de omkadering, en werd – niet geheel onverwacht – buitengewoon enthousiast onthaald. Wat een optreden van een uurtje moest worden, liep behoorlijk uit; uiteraard tekende niemand bezwaar aan. Ik vermoed dat er de komende dagen weer enkele exemplaren van het album ‘Chromophobia’ over de toonbank zullen gaan, en da’s hoegenaamd niet onterecht.
Niettemin werd het stilaan tijd voor wat Duitse invloeden, en niet de minste: de sympathieke Dominik Eulberg bemande de draaitafels en ging flink tekeer. Van zwoele minimal tot loeiharde techno, allemaal doorspekt met indrukwekkende effectjes: Eulberg brengt leven in de brouwerij.
Steeds aangenaam is het wanneer de olijkerd uit Nordrhein-Westfalen, tijdens ̩̩n van zijn mooie breaks, aanstalten maakt tot zweven Рhij houdt van vogels, weet u. Een dj die zo opgaat in zijn muziek, dat zien we hier graag. Overigens kan ik u niet vertellen waarom de man te gepasten tijde champagne nuttigde uit de ijsemmer die strategisch naast het mengpaneel was geplaatst; ik nodig u uit dit nader toe te lichten.
Klokslag zes uur gingen de lichten aan en breide Dominik er jammer genoeg een eind aan. Dankzij zijn voorganger had hij hoegenaamd niet de voorziene twee uur gevuld, maar zo gaat dat nu eenmaal. Na een korte maar aangename luisterbeurt bij Compuphonic in de concertzaal, besloot ik ook maar de pijp aan Maarten te geven. De vermoeidheid begon immers zijn tol te eisen.
Tot slot slecht nieuws voor de fans: dit was vermoedelijk mijn laatste recensie van deze editie van 10 Days Off. Trekt u nog naar het festival, wees dan niet verlegen en kruip in de pen! Uw schrijven zal uiteraard nooit mijn gepatenteerde perfectie bereiken, maar ik beloof u dat ik het alsnog lees – en velen met mij. Voelt u zich niet aangesproken, dan wens ik u niettemin nog veel Feestenpret toe. Tot een volgende!
© 2008 GENTBLOGT VZW
Hij had die ijsemmer wel eens mogen doorgeven, ‘t was verstikkend warm daarboven.
Volk! Zoveel volk! Maar’t was wel de moeite.