RSSBrasserie Nero
“Wie kan er eens een foto gaan nemen van de put aan het station?”, klonk het niet zo heel lang geleden op de redactie. Eigenlijk had ik geen tijd, legde ik uit. Maar onze zoon vertoefde nog net met zijn grootouders in Legoland, en dus dachten wij om toch nog even te gaan uit eten. Aan het station zijn er gelegenheden genoeg.
Onderweg liepen we een denkbeeldig lijstje af, gaande van het frietkot aan de Koninging Astridlaan en de nieuwe pitazaak in de Koning Albertlaan tot Salt en Pepper, Lekker Gec, de Rambler en Café Parti aan het Koningin Maria Hendrikaplein. De dramatische lucht kleurde ook onze vertwijfeling, maar toen we ons bij de betreffende put omdraaiden, vonden we op de hoek met de Koning Boudewijnstraat de nieuwe Brasserie Nero. “Ontbijt vanaf 8u”, nodigde het krijtbord op de stoep ons uit, maar daarvoor was het nu wel iets te laat. Wij kwamen voor het avondeten.
De soberheid van de nieuwe zaak staat in schril contrast met het etablissement dat er vroeger in was gehuisvest. De nieuwe uitbaters zijn pas in augustus met de verbouwingen kunnen beginnen, en in een kleine twee weken werden er een ontiegelijk aantal containers vuil uit de benedenverdieping verwijderd. De muren werden hagelwit geverfd, met een beschaafde zwarte streep op de binnenzijde. De zaak is clean geworden, maar niet klinisch. Een heleboel details zorgen voor een persoonlijke toets: de kranten op de witte tafel, de strips en de boeken in de bibliotheekkast, en de warme verwelkoming van de uitbaters.
Zij is Nederlandse, hij is Belg. Ze werkten beiden in Curaçao, het grootste eiland in de Nederlandse Antillen. Dat exotische kantje is merkbaar in het aanbod. Op de kaart vallen bijvoorbeeld de martini cocktails op, maar ook de afkruiding van het bord laat verre streken vermoeden.
Wat verschrikkelijk opvalt, is de bijzonder aangename bediening. “We kunnen jammer genoeg niet de appel martini aanbieden,” vermeldde de gastvrouw toen ze ons de menukaart bracht. “We zijn nog maar een paar dagen open, en we hebben helaas nog niet alles in huis kunnen halen. Onze excuses daarvoor.” Daar hadden wij alle begrip voor, en al zeker omdat dit vooraf werd gecommuniceerd, en niet nadat we reeds vol verlekkering een potentieel onbeschikbare keuze hadden gemaakt. Voor de peper martini die vervolgens werd besteld, werd zelfs nog snel verse basilicum uit de tuin gehaald. Peper, vodka, veenbessensap en muntbasilicum: een heerlijke combinatie volgens mijn tafelgenote.
Wij gingen vervolgens voor de malse kalfsschenkel (€17,80) en de roodbaars (€17,50) als hoofdgerecht. En hoewel die kalfsschenkel misschien net iets malser had mogen zijn, was de smaak vol en overtuigend. Mijn roodbaars werd opgediend met een schaaltje pasta, een slaatje met net voldoende vinaigrette, en een succulente brunoise van mediterraanse groenten. De vis zelf was zeer subtiel afgekruid: een duidelijk aanwezige pepersmaak, die niet (nodeloos) de hele mond in vuur en vlam zette maar daarentegen de smaakpapillen aanscherpte. Zeer geslaagd.
Als dessert nam mijn tafelgenote het seizoensfruit met Marokkaanse muntsiroop en citroenparfait (€7,50). Heel verfrissend, was het verdict, én geheel vers. Zelf ging ik voor mijn geijkte lakmoestest: (mokka) crème brûlée (€6,50). Met koude crème zoals het hoort, en een verhit (maar niet verbrand!) laagje suiker er bovenop. Uitstekend.
Bij de koffie kregen twee stukjes brownie. Een voorproevertje van een ander dessert, brownie met hot chocolate fudge –daar komen we zeker nog eens voor terug. En is dat niet de ultieme restauranttest? Niet alleen het antwoord op de vraag: ‘was het lekker’, maar tevens (vooral): ‘komen we nog terug’. En daar kunnen we volmondig ‘ja’ op antwoorden. Wij willen graag ook eens de steak proberen (was het nu entrecote of filet pur), waar een andere restaurantganger heel enthousiast over was, en wij willen ook wel eens ontdekken wat er als lunch wordt geserveerd en als ontbijt.
—
Ondertussen zijn we er (gisterenochtend) al teruggekeerd voor ontbijt. De kaart biedt naast de traditionele croissant en chocoladekoek ook verschillende soorten yoghurt (natuur, met vers fruit, met granola, …), maar wij gingen voor de wentelteefjes (€4,50) en de Amerikaanse pancakes met bosbessen (€4,80). Een uiterst geschikte manier om de dag mee te beginnen. Wij komen zeker nog terug!
Brasserie Nero, Koningin Maria Hendrikaplein 66 (op de hoek met de Koning Boudewijnstraat); tel. 09 388 82 29. Brasserie Nero sloot ondertussen de deuren. Vanaf september 11 opent een nieuwe zaak.
© 2008 GENTBLOGT VZW
ware het niet gelegen aan het acuut gebrek aan vloeistoffen in mijn mond, mijn klavier was al volgekwijld dor het aanscherpen en verleiden van mijn smaakpapillen :-)
Smak smak smak ….
Wat een tip! Ik vind het eigenlijk een beetje triestig aan het station, hopelijk blaast Nero de horeca weer wat leven in
Klinkt alleszins veelbelovend!
Ik zie daar elke dag eigenlijk enkel het bordje “ontbijt” staan. Wist niet dat ze zo’n mooie kaart voeren.
Dringend bovenaan mijn “to do” lijstje plaatsen.
Ik kom regelmatig in Gent en verblijf dan meestal in het Intercityhotel aan de Voskenslaan. Normaal gezien ga ik eigenlijk altijd eten bij Dali aan de Kasteellaan (is me goed bevallen en dan blijf ik terugkeren), maar ik ga nu zeker Nero ook eens proberen. Lekker dichtbij het hotel.
Deze week ook koffie gedronken in Nero. Ziet er heel gezellig uit en nu lees ik je veelbelovend verslag. Zeker eens gaan eten dus!
Gisteren ben ik (overtuigd door het artikel) gaan eten in Nero en is goed bevonden. Vriendelijke bediening, eerlijk en heerlijk eten (hoewel ik liever ‘verse’ frietjes heb dan diepvriesfrietjes). Een heel klein minpuntje is het wat klinisch interieur.. alles is nog wat té proper maar dit zal hoogstwaarschijnlijk met der tijd veranderen. Voor de rest… een aanrader!
Een verrijking voor de buurt. Het (bruin) café heette vroeger de Splendid, ik vermoed dat hun klanten nu in het Krugershof aan de overkant zitten.
De meeste zijn verder getrokken, ‘k denk niet dat Mia er zoveel last van heeft eigelijk.
k vind het er nogal redelijk duur. kben er eens geweest en ik was voor een soepje, slatje en 2x leffe al 25euro kwijt. Niet voor iedere dag
Elke brasserie die zich die naam aanmeet zou tenminste toch ‘s middags een dagschotel aan een redelijke prijs moeten hebben? Zelfs bij de Parti naast de deur is dit het geval.
Door nieuwsgierigheid geprikkeld koos ik gisterenavond ook het pad richting Stationsbuurt. Wat dadelijk opvalt bij Nero, is het warme en gemoedelijke onthaal van zowel de dame als heer des huize. Dat kleine beetje aandacht bezorgt een mens toch een aangenaam en welgekomen gevoel. Wat de kaart betreft heeft men duidelijk gekozen om de door andere platgetreden paden wat te verlaten. Daardoor is de keuze eerder beperkt vond ik, toch als je de kaart opsplitst in een ontbijtkaart, en een duidelijk afzonderlijk aanbod vor middag- en avondshift. Maar als dat garant staat voor vers en verassend, kan ik daar best mee leven. Ik ben gezwicht voor het Jamaicaanse “Jerk Chicken” (€14,50), een kruidig half kippetje, vergezeld van een rijstschotel met bruine bonen, een kleine slagarnituur en een zoetig sausje met rozijntjes. Eenvoudige schotel, perfect gegaard en heel lekker korstje, met bovendien nog een woordje uitleg van de chef himself, over dit lichtgerookte kippetje. Het zijn en blijven brasseriegerechten natuurlijk, dus verwacht geen onnodig gekunstel. Na de maaltijd kreeg ik van de sympathieke chef nog een bolletje limoenijsparfait, omdat hij blijkbaar het obligate hapje of olijfje bij mijn voorafgaand aperitief over het hoofd had gezien. Fijn gebaar. Als afsluiter ging ik voor de Hot Fudge Brownie in combinatie met een verse muntthee, toch iets anders dan het klassieke Liptonzakje. Wel wat prijzig vond ik zo’n stukje Brownie (€7,50) maar chocolade gaat er altijd wel in als zoete koek. Trouwens op de dessertkaart merkte ik naast het mooie aanbod van warme dranken en digestieven, ook een hele resem choc-versies van de meer vertrouwde Irish, Italian en andere koffies. Leuk! Het kader is netjes, maar toch gezellig, en tot 2016 gegarandeerd zicht op het onophoudelijk reilen en zeilen van het grote project Gent Sint-Pieters. Doen!
Deze avond SUPER lekkere mossels gegeten! Uitstekende kwaliteit en aan een zeer concurentiële prijs, onder de 20 euro! Nog een plaatsje gevonden voor de Brownie vanb uiterst goede kwaliteit. Daar kom ik nog!
maar de eigenaar daar moeten julie voor oppassen !!!!
Nero is al lang dood hoor ;)
Dat is niet waar! Vraag maar aan Marc Sleen!
Super de luxe gegeten en gedronken….eten ligt boven het gemiddelde met zeer goede en aparte smaak,alles vers en het leuke uit eigen tuin,zelfs de bramen likeur zelf gemaakt,jullie doen het super hoor ….petje af voor jullie,en jullie gast vrijheid.Kom zeker weer als ik in de buurt ben langs, om heerlijk te genieten!!!
Ga zo door,groetjes Cora
Ik ben er vanmiddag gaan eten, zakelijke lunch, alweer niet overdreven veel tijd.
Er zat maar één tafeltje, maar het suggestiebord op het trottoir vertelde dat ze warempel een zacht geprijsde dagschotel hadden: een soort moussaka.
De ontvangst was hartelijk, het interieur sober, maar toch warm, veel licht dat door de ramen valt. Onmiddellijk een kaart in onze handen gestopt, en het aperitief, een nuchter watertje, kwam presto. Leuk wachthapje was een klein kommetje gaspacho, eens wat anders dan de obligate pipi-nootjes. Erg lekker fris, smaakte vers en pittig.
De moussaka bevatte heerlijk malse stukjes kalfsgehakt, broccoli, bloemkool, smakelijke schijfjes patat, alles in een smeuïg licht currysausje. Mooi en vooral vers gegratineerd zodat de kaas zijn ‘rek’ nog behield. Twee-drie keer werd ons gevraagd of alles naar wens was, het was er dan ook niet erg druk. Maar toch, met zo’n oprechte vriendelijkheid smaakt het eten des te meer.
Hier kom ik zeker nog terug, dit stukje gezellige warmte verdient het om voller te zitten over de middag!
Ook vandaag terug niets dan lof: een dagschotel met enig ‘spektakel’-element. Lekker gekruid stukje visfilet gegaard in berkenbast, met selderpuree en champignonsaus. De berkenbast moet je openplooien, geeft een soort ‘expeditie robinson’-effect.
Vooraf kwam er ook nog een lekker smakend minisoepje. Lang wachten moet je hier nooit, zeker op de middag niet.
Zoveel lekkers geeft wel zin in meer, de dessertsuggestie mocht er dan ook wezen: witte chocomousse met saffraan in lasagnelaagjes met krokante kletskopkoekjes, met een bolletje vanilleijs ernaast. De calorieën loop ik er vanavond wel weer af, dus mocht er ook nog een koffietje bij, terug erg verzorgd: glaasje advocaat, nougaatje…
42 euro voor twee man, dringend tijd om je naar het station te reppen, voor wie dit nog niet ontdekt heeft.
Een absolute aanwinst voor Gent en zeker voor de stationsbuurt, zeker nu Café Parti het slachtoffer is geworden van zijn succes (vind ik toch).
Een overheerlijk adresje dat alle troeven in huis heeft om het te maken: gezellig, ruim kader, creatieve, uiterst verzorgde gerechten, hartelijke ontvangst, en last but not least: een supersympathieke kok die zijn vak met hart en ziel beoefent en niet te beroerd is om even een praatje te slaan met zijn gasten.
Hier komt ik nog vaak terug, zeker weten!!!!!
Een echt aanrader. Ook vr mij één en al lof. wij probeerden al een tijdje terug het ontbijt. Met een groepje collega’s trokken we richting Nero. Hun interieur brengt een gezellige en huiselijke sfeer. je voelt je er ook welkom zelfs met een groepje kakelende vrouwen. De eigenaars zijn heel vriendelijk en geven je het gevoel dat ze hun cliënteel wel willen kennen. Verleden week ‘s avonds gaan eten en dat was ook picobello. Geen zo’n grote keuze maar dat hoeft niet.Vlotte bediening, mooie presentatie en lekker!! Speciallteiten die je nergens anders ziet, met invloeden vn curaçoa..heerlijk..een stoofpotje vn varkenswangetjes, hun Brownie dessert. echt eens proberen!! En benieuwd zoals we zijn wilden we graag wat meer weten over onze gerechten. Ondertussen waren wij er de laatste en maakten ze graag wat tijd vrij vr een leuke babbel.We zagen dat jullie deze zaak met hart en ziel runnen.. Doe zo Verder !!!
Heerlijk eten,vriendelijke bediening.
Puur,gezellig waar het goed vertoeven is.
Gewoon naar toe gaan.
Dag neefje!
oe ist me jouw?
da zien er hier allemaal leuke berichten uit é!
doe zo voort zouk zeggen!
groetjes aan ma en pa van ons !
xxx
Deze week nog eens Nero binnen gewandeld. Maar niks meer te merken van dat alles wat ikzelf en anderen hier een tweetal jaren geleden neerschreven. Geen sympathieke Nederlandse dame meer die je als gast ontving, weg kok, weg inventieve kaart. Allemaal heel klassieke zaken op het menu nu. En men deed heel mysterieus toen ik vroeg hoe dat nu zat met de al dan niet nieuwe uitbating van de zaak. Vreemd, maar vooral jammer.
Spijtig!
iemand enig idee waar de kok en zijn vrouw heen zijn?
misschien terug naar het buitenland? Heb het mij ook al afgevraagd.
De vorige uitbaters hebben nu de gezellige resto “de Quintyn” te Wielsbeke in het verre West-vlaanderen.
2 weken geleden voor de eerste keer langsgeweest en was vond ik ‘beter’ dan in de Nero. Stukje verfijnder met oog voor detail :-)
Bram
De Nero is intussen failliet, zie ik. Spijtig, er blijft daar niet veel meer over in de buurt van het station.