Gentblogt

Titelkamp BENELUX

maandag 13 oktober 2008 13u01 | Darling Britney (tekst), PW (beeld) | 2 reacties
Trefwoorden: boksmatch, JP Junior.

Afgelopen vrijdag was de Topsporthal Gent het decor van een boksbronstige 8-kamp. Afgetrainde boksers van de belangrijkste boksclubs uit de regio (“met een accent op Gent!”), gingen in duel, ter opwarming van de hoofdkamp tussen de Gentse uitdager Jurgen Haeck en de huidig Benelux-welterweight kampioen Nascimento Monteiro uit Luxemburg.

De opwarming naar de hoofdkamp was divers en geanimeerd, maar vooral goed. Dit was mijn eerste boksmatch, ik stap hier zelf graag in de ring om de taak als vrouwelijke boks-reporter op te nemen, maar dankzij de voorbeeldige organisatie die deze mooie sport uitstekend uit de verf liet komen, zal het niet meteen mijn laatste boksmatch zijn.

En toch, ik denk niet dat ik een bokskenner moet zijn om de ongekroonde koning van de categorie 60 kg te kunnen herkennen: Jean-Pierre Bauwens Jr. Wat een meeslepende bokspartij tegen Alex Djavoiev (Frankrijk), wiens bijnaam, bedacht ik, alleen maar “the slicer” kon zijn, afgaande op zijn lichtjes onrustwekkende verchijning. Geen figuur die ik in een verlaten steegje wilde tegenkomen, bedacht ik.

Bauwens Jr, jong, rank, blond, met wipneus, kwam hem tegen in de ring, leek er beslist het onderspit tegen te gaan delven. Maar eens te meer, “looks can be very deceiving”. Met een combinatie van een perfect beheerste techniek, een consequente verdediging, een ongemeen uithoudingsvermogen, en een, zo leek het, ijzersterk zelfvertrouwen, maaide Bauwens de Franse Djavoiev rustig en koel, stap voor stap, tik na tik, meer en meer in de touwen.

Een publiekslieveling in de maak, zo leken ook de aanwezige bokscorifieëen De Kerpel en Coopmans er over te denken. Dit was boks van een niveau dat elke boksleek zou hebben kunnen bekoren.

En toen hadden we Romina, de -bij andere gelegenheden topless-danseres in een danscafé in Evergem waarvan we naam nooit meer zullen vergeten- met de ronden-bordjes nog niet gehad ; promotor international boxing events had werkelijk alles gedaan om ons een mooie avond te bezorgen, en de klassiekers bij dit soort events in ere gehouden. Bauwens Jr zorgde echter toch voor het hoogtepunt (sorry, Romina).

Multi-tasking stond trouwens hoog aangeschreven, zo bleek toen -irl advocate bij het kantoor van meester Piet van Eeckhaut- Mieke Moorthamer (BC Golden Gloves Gent) op soul-muziek dansend in de ring verscheen. Met een iets offensievere stijl dan die doorgaans in de rechtszaal wordt toegelaten, ging ze uiterst pittig in een -vergeefse, maar vurige- aanval tegen Samira Ben Ali (BC Noble Art Deinze).

De zittende geneesheer hoopte luidop dat hij deze lieve gezichtjes niet moest gaan hechten, want dit was zijn inziens toch geen vrouwensport. Dat soort vooroordelen werd vrijdagavond duidelijk aan de medische wetenschap gelaten, in de ring ging het er kei-hard aan toe. Ik vroeg me af of Meester Moorthamer effectief zou gaan strafpleiten met een paar kneuzingen in het gelaat, en of dat dan door zou gaan voor streetcredibility. Moorthamer verloor, maar wat een publiekslieveling!

De Gentse trom werd daarna stevig geroerd door de zanger van Bieze Baaze, echter, deze meezingers bleken al snel de kroniek van een pijnlijke quasi-KO. Blazoen, trompetgeschal, de liederen van de BENELUX weerklonken, ter eer en glorie van Nascimento Monteiro, een verder schattig uitziende Luxemburgse prof in een categorie die, bizar genoeg, op 66.678 kilo gemerkt stond, een categorie trouwens waarin hij al snel niet te kloppen leek.

Jurgen Haeck kwam binnen met een uitdrukking die de vergelijking met zijn beroemde naamgenoot (captain), gerust kon doorstaan. Maar weer bleek dat een schijn van onschuld in de ring duidelijk bedriegt. De welterweights leken me, in tegenstelling tot hun zwaardere evenknieen, het wapen van de onschuld te hanteren om hun tegenstanders op het verkeerde been te zetten.

De truken van de tattoo-generatie, zoals bijvoorbeeld belichaamd door veteraan Frank Weustenberghs (40 jaar en al 76 kampen ; dat is de peptalk al even voorbij), werden door jeune premiers zoals Bauwens Jr en Monteiro niet meer van stal gehaald. Guitigheid, twee woorden, wie weet, een propere adem, bleken vrijdagavond de hak-maai techniek van de nieuwe generatie. Haeck werd ei zo na niet KO geslagen. Monteiro won, overtuigend, en bleef ondanks het begrijpelijk gebrek aan applaus hiervoor vanuit de Genste rangen, geheel sportief. “De riem” ging terug mee naar Luxemburg, de vlag ook.

Complimenten aan de deelnemers en de organisatie voor deze uiterst geslaagde, tweede editie van dit kampioenschap! 12 December is de volgende datum om in uw agenda te schrijven, want dan vecht JP junior Bauwens zijn eerste wereldtitelkamp hier in Gent!

© 2008 GENTBLOGT VZW