RSSMGMT in Vooruit
Een plaat die het – verdiend – tot in een hoop eindejaarslijstjes zal schoppen, een uitverkochte Vooruit en een aftrap om 22.00 vrijdagavonds. Klinkt allemaal als het perfecte recept voor een perfecte concertavond. Helaas slaagden de jonge wolven van MGMT er niet volledig in de hoge verwachtingen waar te maken.
A Place to Bury Strangers maakten hun voorprogramma-debuut in de geoliede MGMT tourmachine en deden dat met verve. In het halfdonker, enkel verlicht door wat over hen heen geprojecteerde visuals wisten ze een aardig broeierige onheilspellende sfeer te creëren. Een goeie voedingsbodem om hun luide – maar niet té luide -rock in te drenken die bij momenten aan Sonic Youth en The Jesus and Mary Chain deed denken.
Een beetje na elven was het dan de beurt aan Andrew VanWyngarden, Ben Goldwasser en hun kompanen om het van kristallen cactussen voorziene podium te betreden. De eerste helft van hun set was aan de tamme kant en begon erg rommelig. Enkel een mooi Of Moons, Birds & Monsters redde hier nog de meubels. Wanneer tijdens de tweede helft het gekendere werk voorbij begon te komen kwam ook MGMT van zichzelf los. The Youth, Time To Pretend en Electric Feel misten hun doel niet en brachten wat leven in de brouwerij. Het nieuwe 13 minuten durende epos Metanoia zat er middenin geklemd en hoewel zeer mooi, haalde het er de broodnodige vaart tegelijk weer uit. Zonder dit nummer zou het overigens een vrij kort optreden zijn geworden, we klokten na Electric Feel af op 9 nummers.
De bissen gaven het publiek in extremis dan toch waar het voor gekomen was: een feestje op de tonen van een ronddartelend The Handshake en een woeste, dodelijk effectieve versie van Kids.
Ondanks een einde in schoonheid overheerst dus toch vooral de ontgoocheling. Hoofdoorzaak hiervan was de geluidsmix. Deze was absoluut van een belabberd niveau en was veel te luid en scherp. Andrew VanWyngarden heeft op zich al een nogal schelle stem maar de reden waarom alle andere instrumenten ook tot op een pijnlijk luid en schel niveau moesten worden afgesteld was mij absoluut onduidelijk. De wonderbaarlijke geluidswereld die MGMT op plaat zo schitterend maakt zakte hierdoor vaak als een slechtgemaakte pudding ineen.
Daarnaast was er ook iets te zeggen voor het enthousiasme waarmee de groep op het podium stond. Begon het vele toeren zijn tol te eisen of zaten ze al met hun gedachten bij de afterparty (in de Culture Club)? Feit was dat ze het inspirerende vuur waarmee een groep zijn publiek in lichterlaaie kan zetten niet bij zich hadden zodat voornamelijk de – goed geschreven – songs de boel recht moesten houden.
MGMT, gezien in Vooruit op vrijdag 14/11
Setlist
1 – Future Reflections
2 – 4th dimensional Transition
3 – Pieces of What
4 – Of Moons, Birds & Monsters
5 – Weekend Wars
6 – The Youth
7 – Time to Pretend
8 – Metanoia
9 – Electric Feel
Bis
B1 – The Handshake
B2 – Kids
© 2008 GENTBLOGT VZW
en toch en toch, ‘k was er graag bij geweest. schoon foto’s trouwens.
Het zat er veel te afgeladen vol met gillende tieners. Anyway: A Place to bury strangers klinkt op plaat stukken beter dan live: scheelt het aan de PA mix of een slechte soundcheck, ik zou het niet weten. Na 5 minuten verdronk iedere nuance in de geluidssoep. Een euvel dat ik bij SonicYouth nog nooit gehoord heb, ondanks alle reverb en feedback.
MGMT zag ik groeien tijdens het concert, en met Time to Pretend zaten ze effectief heel goed op snelheid. Inderdaad een raadsel waarom er dan een halve intrumental à la Metanoia tussenzat. Al bij al niet het concert van het jaar, maar je kan niet ontkennen dat dit vakmannen zijn die de brug weten te slaan tussen Bee Gees, Queen en de tongue in cheek van Ween.
Ah, die gillende tieners moet je er bij de hype van het jaar bijnemen. Ik was bijzonder blij dat ze Metanoia – een hoogtepunt in de set volgens mij – gespeeld hebben en ook in hun hyperdansbare en steengoeie singles wat tegendraadse elementen hebben gestoken. Dat pleit voor hen. Die gasten laten zich niet ringeloren door het succes en alle commercie.
A Place To Bury Strangers gezien op De Nachten en ik kan je zeggen: dat was pas geluidsbrij. Vrijdag viel het al bij al nog redelijk mee.