Gentblogt

Stains of Noah – eclectisch over de hele lijn

zaterdag 29 november 2008 11u43 | ilse (tekst), Jeronimo (beeld) | 3 reacties
Trefwoorden: Interview, Stains of Noah, uwged8.

Uwged8 had deze week een nieuwe winnaar, het vrolijk voortkabbelende Conga Song van Stains Of Noah. En zoals dat gaat op Gentblogt, worden winnaars aan een uitgebreid vraaggesprek onderworpen. Plaats van het gebeuren: de veranda van Backstage. De setting: een tafel vol pintjes, drummer Bram, gitarist Thomas en bassist Dries. Later die avond zal Kaatje, zangeres, nog binnenwaaien.

Wij gaan van start met onze meest prangende vraag.

GB: Wie is in godsnaam Noah, en wat heeft hij gemorst?
SoN: (grijnzen) Stains betekent inderdaad vlek, maar er is ook een andere vertaling: zonde. En het is in onze groepsnaam de betekenis zonde die we gebruiken. Noah is eenvoudig de bekendste aller Noa’s: de bijbelse figuur dus.

We hebben eigenlijk eerst een aantal optredens gedaan zonder groepsnaam, en uiteindelijk moesten we daar wel eens werk van maken. Stains of Noah klonk wel fijn, hoewel we vaak de commentaar krijgen dat de vlag de lading niet dekt: het zou te hardrock klinken, te veel zoals bijvoorbeeld Queens of The Stone Age, terwijl we heel andere muziek maken. Ach ja.

GB: Wat voor muziek maken jullie dan?
SoN: Dat is nogal moeilijk af te bakenen: we hebben zelfs op de demo heel verschillende nummers staan. De ene keer rock-achtig, de andere keer akoestisch en singer-songwriter-stijl. Daarna switchen we dan naar jazz of funky zaken. Er zit weinig lijn in, en om eerlijk te zijn, is dat wel iets waar we wat naar op zoek zijn. Onze zangeres heeft een heel mooie jazz-stem en we merken dat we nu steeds meer de nummers op haar stem richten.

GB: De zangeres speelt sax, de bassist ook en die kruipt bij momenten achter de piano en zingt. De drummer speelt ook conga, de gitaristen zingen ook al: dat zijn veel instrumenten en zangers…
SoN: Eén van de sterktes van Stains of Noah is ongetwijfeld dat alle groepsleden kunnen zingen. Enkel Dries is een geschoold muzikant, de rest zijn autodidacten. Hoewel zowel Kaatje als Bram nu lessen volgen. Maar we zegden het al: we zijn een heel gevarieerde groep, en die verschillen hoor je in de muziek.

We vertrekken ook allemaal vanuit heel verschillende invloeden: zo is Dries wild van kleinkunst, is Thomas fan van Ben Harper en Jack Johnsson, houdt Bram van goede rock en jazz. David is de echte rocker van het gezelschap en Kaatje is de jazz-dame. Al die invloeden vind je in onze muziek.

GB: Ofwel kunnen jullie gewoon niet kiezen?
SoN: Dat is waar. Op play and produce (in Vooruit, nvdr) bijvoorbeeld, werd als commentaar op onze demo gegeven dat we een lijn missen, een typische sound. Hoewel alle songs door Thomas worden geschreven, worden ze door iedereen gearrangeerd, telkens op een andere manier. Misschien moeten we daar eens over nadenken.

GB: Of misschien ook niet en moeten jullie gewoon jullie zin doen.
SoN: Dat kan ook natuurlijk. Muziek blijft voor ons vooral een hobby, en Stains of Noah een bende vrienden. Dat is het belangrijkste en de essentie. Alhoewel er bij sommige groepsleden wel degelijk ambitie is om meer met Stains of Noah te gaan doen.

We zijn acht jaar aan het rommelen geweest zonder echt doel, maar sinds een tweetal jaar zijn we echt serieuzer geworden: we zoeken echt optredens en we repeteren consequenter, een in vast repetitielokaal, in plaats van op de kamertje van vier op vier.

GB:Jullie hebben een repetitieruimte in Ruislede. Waarom zo’n eind van Gent, in godsnaam?
SoN: Goede repetitieruimte vinden is moeilijk. En daar hebben we die gevonden bij The Mic (Mic staat voor Music is Central, nvdr.). Die mensen, Vincent en Evelien staan vooral voor 100% achter ons en geloven in ons. Dat is erg belangrijk.

Sinds de publieksprijs van Jonge Wolven zijn we er allemaal iets serieuzer mee bezig. Dat optreden in de Spiegeltent was trouwens één van de fijnste die we ooit gehad hebben.

GB: Treden jullie vaak op?
SoN: Niet zo dikwijls als we zouden willen. Optredens vinden is niet zo eenvoudig, zo blijkt. Tot nu toe proberen we het allemaal vooral via internet te regelen, maar we gaan nu meer gewoon mensen aanspreken. Misschien staan we binnenkort in Fabula Rasa, of een ander Gents café?

GB: Hebben jullie een verlanglijstje voor 2009? Dingen die jullie willen realiseren het komende jaar?
SoN: Op Werchter spelen! (gelach). Neen, we willen eerst en vooral hard werken aan een volledige set. We spelen enkel eigen nummers, en kunnen nu optredens geven van zo’n 45 minuten met dat materiaal. De bedoeling is dat we het komende jaar kunnen groeien naar een volledige, volwaardige set. Misschien een wedstrijd winnen, het komende jaar, dat zou ook fijn zijn. En dan natuurlijk de materiele zaken: iedereen nieuwe instrumenten. En een zanginstallatie. Misschien moeten we eens een benefiet voor onszelf doen.

GB: Jullie zijn dus voorlopig nog niet bezig met platencontracten en dergelijke?
SoN: Neen, niet echt. Hoewel het toch fijn zou zijn om onze demo iets professioneler opnieuw op te nemen. Kwestie van iets deftigs te hebben om op te sturen naar plaatsen waar we willen spelen en voor wedstrijden.

GB: En wat als er nu plots een aanbod wordt gedaan: jullie mogen een plaat maken. Maar de platenfirma ziet één iemand van de groep niet zitten. Dumpen jullie die dan?
SoN: No way. Stains of Noah is in de eerste plaats vrienden en plezier, nog altijd. En dat moet zo blijven. De grote doorbraak is minder belangrijk dan de vriendschap.

Stains of Noah speelt eind december in Melle en staat in februari in Het Volkshuis, in de Sleepstraat. U hoort er nog van.
Concertfoto’s vindt u bij wannabes

© 2008 GENTBLOGT VZW