Gentenaars willen doodziek meisje redden

maandag 29 december 2008 9u26 | Redactie | 12 reacties
Trefwoorden: .

‘Een vader die vecht om zijn dochter in leven te houden, dat heeft ons zo aangegrepen dat we zelf in actie geschoten zijn.’ Luc Cannoot en zijn echtgenote Inge Goetgebuur trokken het voorbije weekend heel Gent rond om geld in te zamelen voor het doodzieke meisje Sandra.

Lees meer bij De Gentenaar

© 2008 GENTBLOGT VZW

12 reacties »

  1. Reactie van S

    Aanvullend:
    ‘We mogen Sandra geen valse hoop geven’
    Geldinzameling voor zwaar ziek meisje na oproep op VTM zal weinig uithalen volgens wetenschappers

  2. Reactie van helena

    Naar wat ik zonet op de radio gehoord heb is dat experimentele medicijn niet eens te koop.

    • Reactie van Ann

      Als ouder zou ik ook elke kans grijpen om mijn kind te redden, hoe onzeker de uitkomst ook is. Als ze niets proberen zal ze zeker sterven, als ze die medicatie krijgt heeft ze tenminste nog een kans.

      De vader ontkent trouwens op de website https://www.red-sandra.be dat het medicijn niet te koop zou zijn. Hij beschikt wel degelijk over een offerte.

  3. Reactie van pistache

    Het zou goed zijn dat alle sluikstorters worden gevat en dat het geld hiervoor naar goede doelstellingen zou gaan ! Soms stel je de vraag waarom moet in dit België geld opgehaald worden voor het kinkerkankerfonds terwijl asielzoekers in torens klimmen en veel méér vragen aan medische kosten dan het kinderkankerfonds, de cliniclowns ?Misschien omdat dit het financiële laadje vult van enkele advocaten ? Soms slechts 60 actievelingen om Ecuaduaanse asielzoekers hier te houden. Maar een Belg, en het zou om 7 Belgische kinderen gaan, staat in de kou. Zoals een Belgische gepensioneerde die 45 jaar heeft gewerkt. Een Turkse buur van me , zelfde leeftijd van me, heeft slechts één jaartje gewerkt gewerkt en heeft minstens 3 eignedommen in Gent en ga elk jaar naar Turkije en vorig jaar naar Mekka. En ikke ? Ik ben heel blij terug werk gevonden te hebben ! Maar kan iemand begrijpen dat ik het er moeilijk mee ? Ik heb al 35 jaar gewerkt, heb één héél kleine eigendom en spijtig genoeg ik kon mijn gepensioneerde vader niet als asielzoeker inschrijven. Hij had 575 euro pension !!!! Zoiets vergeet men NOOIT!

    • Reactie van Frans

      Pistache, waarop wacht je om de Turkse nationaliteit aan te vragen?

    • Reactie van Edgard

      Ja jongen; dan heb je nogal gemoost met je geld als je 35 jaar gewerkt hebt maar niets er van overhoud.

      Wat hebben trouwens asielzoekers, sluikstorters en Turken te maken met zieke kinderen?

      • Reactie van Eve

        en advocaten? Wat hebben wij weer misdaan deze keer?

        • Reactie van Guido Van Peeterssen

          Ja, Eve
          Het moet toch iemands fout zijn.
          Hoe ging het spreekwoord van de splinter en de balk weer?

        • Reactie van S

          Jullie zijn allemaal rijk geworden door kraanklimmende asielzoekers, tiens.
          Doe nu niet of je neus bloedt hè Eve..
          Je garagist heeft trouwens gebeld om te vragen of de Rolls Ecuadoriaans oranje of torenkraan-geel moet zijn.

        • Reactie van Eve

          Waarom belt die mens naar u? Ik zit hier al zo lang te wachten tot mijn auto gerepareerd is! Als redactielid zet ik normaal geen links naar mijn site, doch lees https://www.elsvaneeckhaut.be/?p=1651 ten bewijze van mijn stelling.

          O, sedert de democratisering van het onderwijs én de vervrouwelijking van het beroep (in se altijd een emancipatorisch en progressieve evolutie) rijden er al wat minder advocaten met een Rolls. Zelf zit ik wel in de “lawyers on Harleys” vereniging. Ok, dat laatste is zever. Stuur mijn garagist onmiddellijk door!

    • Reactie van S

      Me dunkt dat je beter wèl op het VB zou stemmen hoor pistache.

  4. Reactie van Guido Van Peeterssen

    Even terug naar het begin: een doodziek kind dat niet lang meer te leven heeft.
    Ik wens de familie Masart en die honderden andere families met een zwaar ziek kind veel sterkte toe.
    Ik hoop dat 2009 hen nog iets anders te bieden heeft dan zorgen en verdriet.