Gentblogt

Doornroosje

dinsdag 6 januari 2009 11u57 | San | 4 reacties
Trefwoorden: ballet, Capitole, voorstelling.

Als klein meisje volgde ik balletlessen, vermoedelijk net zoals vele kleine meisjes. Ik was vijf en wat is er leuker dan gekleed te gaan in een roze pakje en te mogen rondhuppelen op uw tenen. Vijf jaar heb ik dat volgehouden. Nu, het kunnen er ook zes geweest zijn. Zeker is dat toen ik het humaniora begon ik alleszins geen ballet meer deed.

Mijn laatste jaar staat mij nog altijd scherp voor de geest. Zo getalenteerd was ik nu eenmaal niet en in onze les zat er een meisje met echt wel veel talent. Alle oefeningen gingen haar schijnbaar moeiteloos af en ze was zo sierlijk en gracieus dat ik het maar voor bekeken hield. Dat en een gebrek aan doorzettingsvermogen uiteraard.

Maar zelfs al deed ik zelf geen ballet meer, ik bleef het een zeer mooie vorm van dans vinden. Balletvoorstellingen op de televisie bleef ik gretig bekijken en Mikhail Baryshnikov was en bleef één van mijn idolen: zalig vond ik het om hem bezig te zien.

Mijn jeugd is al enige jaren geleden, maar kijk, de geschiedenis herhaalt zich. Net als ikzelf volgt mijn dochter nu balletlessen, reeds het vierde jaar op rij. Eerst op school, sinds twee jaar in een echte balletschool en in tegenstelling tot mijzelf lijkt zij wel over enig talent te beschikken. In tegenstelling tot mijzelf lijkt zij zelfs ook over meer doorzettingsvermogen te beschikken want zelfs als het loodzwaar wordt, blijft ze doorgaan en verder oefenen tot ze het kan.

Toen ik zag dat Tsjaikowski’s Sleeping Beauty op het programma van de Capitole stond, heb ik direct tickets besteld voor dochterlief, een vriendinnetje en mijzelf. Het zou gebracht worden door het ballet van Sint-Petersburg, dus mijn verwachtingen waren wel hoog.

Op de tweede dag van het nieuwe jaar toog ik mét gezelschap naar het Graaf Van Vlaanderenplein om ons onder te dompelen in een paar uren ballet. Een paar uren want de voorstelling begon om half acht en het einde was voorzien rond tien uur. Wat mij verwonderde en tegelijk toch weer niet, was het grote aantal kinderen in de zaal. Maar toch was het aantal groter dan zelfs de Capitole had voorzien want al waren er veel verhogingskussens aanwezig, er waren er toch ruim te weinig zodat o.a. ook mijn dochter en haar vriendin de voorstelling dan maar zittend op hun knieën (in de zetel uiteraard) hebben bekeken. Het ballet werd live begeleid door het Filharmonisch Orkest Lvov o.l.v. Viktor Ploskina en zo’n liveorkest geeft toch altijd dat tikkeltje extra als je naar een voorstelling kijkt.

Vier bedrijven kregen we te zien met na het eerste en het derde bedrijf telkens een pauze, pauze waarvan we dankbaar gebruik maakten om een bezoekje te brengen aan het kleinste kamertje of om de dorst te lessen. Ook al zijn de prijzen in de Capitole redelijk schandalig duur, de zaal was zo warm dat er anders kans bestond om gedehydreerd buiten te komen.

Het ballet zelf, daar hebben we van genoten. De verwachtingen werden niet geheel ingelost, maar teleurgesteld waren we absoluut niet. De samendans kon toch wel iets meer gesynchroniseerd, de kleine foutjes mochten achterwege worden gelaten, maar de kostuums waren mooi, het verhaal mooi (en bekend natuurlijk), de solo’s waren prachtig en zoals altijd genoot ik van de mannen wanneer zij iets meer mochten doen dan hun vrouwelijke tegenspeelster ondersteunen: de kracht en viriliteit die er vanaf vliegt. Dat mannen nog maar eens beweren dat mannelijke balletdansers verwijfd zijn.

Een eerste live-ervaring met professioneel ballet voor mijn dochter en haar vriendin en we hebben er zeer van genoten. Het zal dus ook niet de laatste ervaring zijn. Ik ben nu al aan het uitkijken naar een volgende voorstelling.

© 2009 GENTBLOGT VZW