Gentblogt

Een bijzondere naamdag

donderdag 8 januari 2009 8u14 | Veerle en Veerle Baert (tekst), Charles Strijd (beeld) | 8 reacties
Trefwoorden: 4 januari, Heilige Veerle, Sint-Veerlekerk, Sint-Veerleplein, Veerle.

Vorige zondag was het vier januari.
“Nou, én?”, denkt u wellicht.
Wel, de naamdag van de heilige Veerle.
Mijn naamdag.
Zoals ik geruime tijd geleden schreef, zou die dit jaar op een bijzondere manier gevierd worden. Ik was dan ook zeer benieuwd toen ik rond vier uur in de namiddag op de plaats van afspraak, het Sint-Veerleplein (waar anders?), toekwam. Er liep heel wat volk rond, maar ik wist onmiddellijk waar ik moest zijn. De Veerles werden verwelkomd aan een vrolijk bevlagd standje en stonden gezellig in groepjes te kletsen, ook al bleken ze elkaar voor het eerst te ontmoeten. Eenzelfde naam hebben schept duidelijk een band. Ook bij het aanmelden waren de grapjes niet uit de lucht. “Naam?” “Veerle.” “Ja natuurlijk, de lijst staat vol Veerles. Familienaam?”

Tot onze verbazing was er ook redelijk wat persbelangstelling, De Gentenaar was er, en ook AVS. Er werd geïnterviewd en er werden groepsfoto’s gemaakt, waarbij wij uiteraard een V moesten vormen. Ook uw Gentblogt-fotograaf was erbij en legde deze uitzonderlijke gebeurtenis op de gevoelige plaat vast. Gelukkig maakten de organiserende Veerles geen bezwaren tegen zijn aanwezigheid, want onze fotograaf heeft wel veel kwaliteiten, maar de naam Veerle zit daar niet bij.

De initiatiefneemsters, Veerle en Veerle (Ernalsteen en Blykers, beiden van het vertelcollectief Compagnie De Zere Knie), waren enkele weken geleden toch wat zenuwachtig dat er weinig belangstelling zou zijn, maar dat was compleet overbodig: Veerles staan altijd open voor nieuwe dingen en reageerden dan ook massaal. Zo massaal dat de groep moest worden opgesplitst, en dat er zelfs een extra editie op 20 maart wordt georganiseerd. Er waren Veerles van alle leeftijden en Veerles uit alle windstreken, zeker niet alleen Gentse.

In onze groep ontwaardden we ineens een vreemde eend in de bijt: een man. Die kon toch geen Veerle heten? Tot we eens goed naar zijn naamkaartje keken (we hadden er allemaal eentje, kwestie van toch een beetje te weten wie wie was): “Guido van Veerle”. Wie was dat nu weer? De man begon plots te vertellen: over de geschiedenis van Veerle, geboren in Gent rond 650, over haar heilige familie, en vooral over haar huwelijk met Guido. Aha, vandaar die Guido (wie zin heeft in het volledige verhaal, inclusief enkele legenden, kan hier terecht).
En toen nam Guido de groep van een kleine veertig Veerles op sleeptouw: naar het Patershol, naar het huis van Alijn, via het jaagpad langs het Vleeshuis naar het Mariotthotel, naar de Sint-Michielskerk (wist u dat daar een beeldhouwwerk uit 2004 staat dat de heilige Veerle uitbeeldt, sorry de naam van de beeldhouwer ben ik vergeten), naar het Vleeshuis om ten slotte via de Jan Breydelstraat terug op het Sint-Veerleplein uit te komen. Op al die plaatsen kregen we ofwel nog wat stukjes over Veerle of over het middeleeuwse Gent te horen, ofwel trakteerden Veerle of Veerle (Ernalsteen of Blykers) ons op schitterende wijze op een van de vele legenden die over onze heilige de ronde doen. De verhalen kwamen voor onze ogen tot leven.

Onze tocht eindigde, hoe kan het ook anders, in de Sint-Veerlekerk. Jawel, ik vertel geen nonsens. We werden uitgenodigd voor een afsluitende borrel in Bed & Breakfast De Waterzooi op het Veerleplein. En laat daar nu nog resten te zien zijn van de vroegere kerk, die wij nu konden aanschouwen. Helaas was onze fotograaf toen reeds huiswaarts gekeerd.
Na een laatste verhaal, een laatste slok en een laatste groet, vertrokken we weer huiswaarts, volledig vervuld van een unieke ervaring.
En vanuit de diepten der tijden waakte onze illustere naamgenote, patrones van onze stad.

Ook Veerle Baert was aanwezig (in de tweede groep), en als je nog een bewijs wil van de verbondenheid tussen Veerles: toen zij me onderstaande tekst doorstuurde, had ik een klein probleempje. Ze had namelijk identiek dezelfde inleiding gebruikt die ik in gedachten had!

Veerle, ik verfoeide de naam. Tot ik ontdekte dat de naam een betekenis had die wel bij mijn persoonlijkheid paste. Veerle, afgeleid van Pharahilde, betekent immers ‘reis’ en ‘strijd’.
Eens in Gent aanbeland werd ik verliefd op het Veerlepleintje en ging ik het leven van die Heilige Pharahilde wat grondiger bestuderen. Wat een deugden worden die Heilige niet toegekend: sociaal (absoluut), zorgzaam (ja hoor), ruimhartig (in ons huis, plaats genoeg), edelmoedig (zeker), vroom (euhm…)…. Mijn ouders hadden dat dan toch niet zo slecht gekozen.

Uiteraard mocht ik niet ontbreken op de Veerlewandeling op onze naamdag. Graag was ik er bij geweest om 4 uur, maar edelmoedig als ik ben schoof ik graag op naar de tweede groep die pas om 6 uur startte. Ik liet de feestdis voor wat hij was, deed 3 fleecen, wat flanellen ondergoed en een stevige muts aan en schoof direct aan bij de eerste groep Veerles voor het aperitief dat werd geschonken in de restanten van één van de Veerlekerken die Gent ooit rijk was, nu de prachtige B&B De Waterzooi. Als je langs het water staat met je rug naar het Vleeshuis kan je de restanten van de kerk nog zien.

In onze groep vooral oudere Veerles, van voor het topjaar 1972. Eveneens aanwezig: de oudste levende Veerle van Gent uit 1954 en een jarige Veerle die op 4/1/’09 ten huwelijk werd gevraagd. Het was een interessante wandeling. Ik ontdekte dingen over Veerle en Gent die ik nog niet wist (dat er in de Sint Michiels een beeld staat van de Heilige Veerle en de stenen broden bijvoorbeeld).

De Veerles wisselden ondertussen van alles uit: hoe hun koosnaampje was (Veken met stip), waar ze woonden (veel Gentse Veerles), wat ze deden (veel sociale sector). De gesprekken verliepen bijzonder vlot voor een vreemde groep waar niemand iemand kende. Ze hadden immers allemaal iets gemeenschappelijks: ne schone naam.

Neem gerust ook een kijkje op https://namedropping.be/veerle/

© 2009 GENTBLOGT VZW