RSSLa Saint Valentin Fatale
Op Valentijntjesdag, vrienden, dan dient er naar aloude gewoonte romantisch getafeld. Zaterdagavond 14 februari trokken we dan ook naar Faim fatale, ongetwijfeld één van de elegantste eetgelegenheden in het Gentse. Door een week van tevoren te reserveren, konden we nog nét een plaatsje bemachtigen in dit uiterst sympathieke restaurant in de Zuidstationstraat, vlakbij wat men in de volksmond “de Zuid†noemt.
Na een hartelijke verwelkoming, zochten we een plekje voor twee uit, niet te dicht bij de open haard, die de verder neutrale ruimte in een subtiele warme gloed verhult. Ook het frisse, verfijnde bloemetje op tafel zorgde voor extra gezelligheid.
Als aperitief werd ons een wit wijntje aangeboden, vergezeld van enkele zeevruchtjes als versnapering. Het druivennat beviel uitstekend en zou dan ook blijven vloeien. Intussen liep de zaak zoals verwacht afgeladen vol, maar afgezien van enkele verheven stemgeluiden, bleef het prima mogelijk een aangenaam gesprek te voeren.
Dat laatste werd in dank afgenomen, want door de dubbele menukaart — Valentijns- en dagdagelijks menu — liepen de wachttijden helaas een weinig op. Uiteraard zagen we dat graag door de vingers, in het licht van de gezelligheid en welgemeende excuses voor het euvel.
Het Valentijnsmenu met o.a. ganzenlever en oesters was geen spek voor onze bek, maar op de gewone kaart vonden we absoluut onze gading. W. begon met een taartje met geitenkaas, Belgisch loof en ahornsiroop, mooi gepresenteerd en heerlijk smeuïg. Intussen smulde ikzelf van dunne sneetjes Belgisch rund, zalf van avocado en schilfers Pecorino, een fris boeket van zowel smaak als kleur.
Qua hoofdgerecht koos ik voor op vel gebakken kabeljauw, linguini met cantharellen en kappertjes: een dagverse moot vis op een pittig pastabedje, een combinatie die mij zeker kon bekoren. Intussen genoot W. van langzaam gegaarde grietbot, puree met venkel, lichte jus met chesuanpeper en koriander.
Al krijg je bij Faim fatale dan best volwassen porties, toch was er vanzelfsprekend nog wel ruimte voor een dessertje. De panna cotta met munt en limoen, coulis van aardbei en een bolletje sorbet van passievrucht klonk alvast heerlijk en ik kwam allerminst bedrogen uit. Als fanatiek voorstander van dame blanche, kon W. het vanille-ijs met chocoladesaus zeker smaken, ook al was de saus aan de stijve kant.
U hoort het: (bijna) niets dan lof voor Faim fatale. De rekening van net geen 100 euro zou ik dan ook als een koopje durven te bestempelen. Laat u zich dus vooral verleiden tot een bezoekje aan dit puike etablissement, of het nu voor een uitgebreid diner is, of een betaalbare vlotte lunch. En vermeld vooral wie u gestuurd heeft!
© 2009 GENTBLOGT VZW
Dit lijkt mij eerder een sollicitatie voor de job van culinair verslaggever bij de Flair of Feeling.
De ‘tje’-s waren blijkbaar goedkoop: plaatsje, plekje, bloemetje, wijntje, zeevruchtjes, taartje, sneetjes, kappertjes, pastabedje… Een restaurant voor lilliputters?
Je zou van Gentblogt toch wel enige ‘redactie’ verwachten.
Lees ik daar een sollicitatie voor de job van redacteur bij Gentblogt, Jean?
Het is een algemeen gekend gegeven: wij Gentenaars willen bescheiden blijven, ver van alle overdaad: een Antwerpenaar vertrekt naar Sint-Anneke op wereldreis, maakt reuzewandelingen, geniet van reuzefestijnen, enz…
Dit heeft niks met bescheidenheid te maken, JM. En nog minder met Antwerpen.
bescheidenheid is geen probleem doch dit leest beetje als reclam, en dat is niet zo wijs
Wie mij kent, weet dat ik geen optimist ben. Als het tegengevallen was, had ik het ook gezegd, getuige enkele andere recensies mijn blog.
oke, point taken. Ben niet zo voor resto’s in’t algemeen, doch begrijp dat velen dit wél graag lezen en absoluut geen probleem uiteraard!
De Standaard online schreef op 21.06.08
Faim Fatale Zuidstationstraat is weer open
GENT – Ook het restaurant Faim Fatale in de Zuidstationstraat gooide de deuren weer open. In april ging het restaurant dicht samen met Faim de Toi, omdat de twee zaken betrokken waren in een faillissement.
Faim de Toi heropent op 5 juli, maar Faim Fatale is net weer open. Zaakvoerder Bert …: ‘Sinds twee weken zijn kok Tom …en ik er weer mee begonnen. Wij exploiteerden de zaak ook al voor het faillissement, maar nu hebben we de touwtjes zelf in handen. Aan het concept is niet veel veranderd, we hebben de prijzen wel wat correcter gemaakt.
Vooral de slotzin van culinair verslaggever Tim is te onthouden:
En vermeld vooral wie U gestuurd heeft.
Waarvan akte.
Wordt Gentblogt zo snob dat men geen enthousiasme meer mag uiten bij iets waar men van genoten heeft?
nee jm. dat mag niet.:)
door mijn huidige niet zo florisante financiele toestand is restaurantbezoek zeer beperkt. dat belet niet dat ik met veel genoegen besprekeningen lees. ik kan genieten van stukjes van frank van der auwera, agnes goyvaerts, willem asaert,…steeds komt het water me in de mond. elk tijdschrift met culinaire bijdragen kijk ik in, terug denkend aan al die heerlijke dingen die ik in de voorbije vijftig jaar over mijn tong heb mogen laten glijden, en vooral aan die dingen die op mij wachten.
ik begrijp wel soms de zure oprispingen: een restaurantbezoek is niet goedkoop. 60euro is voor veel mensen echt duur.
wat heeft tim nu verkeerd gedaan? niets!
hij heeft een goed onderbouwde bespreking gegeven, in zijn stijl.
ik heb er in elk geval van genoten.
dank, tim.
Dank zij dergelijke rencencies kan ik over restaurants met kennis van zake spreken, waar ik nooit gaan eten ben…. Dat is geld sparen! :)
mannekes mannekes mannekes….. ik vergeet warempel waarover het gaat als ik al die kritiek lees….
weettewa?
ga er zelf eens eten en pen uw eigen recensie neer, ik zal het met belangstelling volgen, maar zo’n gezaag als tje en reuze en antwerpen en gent enzo…laat maar :)
Toeval wil dat ik net diezelfde avond -de avond van Valentijn dus- getafeld heb in Faim Fatale. Ook ik ben vol lof over het restaurant. Het eten heeft ruimschoots gesmaakt, de sfeer was aangenaam. Heel even stoorde een rookgeur die uit de open haard kwam maar dat werd snel opgelost. Een echte aanrader dus!