RSSTwee oude vrouwtjes
Twee oude vrouwtjes: Sien Eggers en An De Donder in een bewerking van het gelijknamige verhalenboekje van Toon Tellegen, wie kan daar aan twijfelen? Of is het de tv-populariteit van Sien Eggers die de drie voorstellingen in de Vooruit deed uitverkopen? De theaterzaal gonsde van de verwachtingen. En dan bekruipt mij zo een beetje een akelig gevoel. Ik was razend benieuwd en al op voorhand een beetje teleurgesteld dat de voorstelling maar een goed uur zou duren. Ik liet de drukte van de mensendrukte wat over me heen komen en concentreerde me dan maar op het boekje. LOD heeft voor de muzikale omlijsting gezorgd en LOD is een grote naam in het muziektheater in Gent, maar ook ver daar buiten. Ze hebben mij deze keer echter niet kunnen overtuigen.
Ik zou het kunnen wijten aan te weinig slaap wegens een verkoudheid ofzo maar een echt goede voorstelling zou me dat allemaal doen vergeten hebben, denk ik dan.
Sien Eggers en An De Donder brachten de tekst van Toon Tellegen op een leuke manier tot leven. Al heb ik het bij Sien wel eens moeilijk om niet aan In de Gloria te denken, toch lukte me het wonderwel om mee te gaan in hun besognes, ideeën en akkefietjes. Twee oude vrouwtjes die lang samen zijn beginnen op de duur een beetje op elkaar te lijken. Ze bevinden zich ergens tussen het leven en de dood. Dit houdt hen uiteraard wel eens bezig maar is het geen domper op hun vreugde. Ze zien een verhaal in kleine dingen. Het deed me bij momenten heel sterk denken aan mijn grootouders. De taal is eenvoudig maar o zo mooi, Toon Tellegen heeft er gewoon een patent op.
De twee actrices delen het podium met een koor van bejaarde mannen en echt waar, ik snapte niet goed waarom, maar hun zang kon me niet bekoren. Die tekst over verdriet en tranen maakte het verhaal van de twee dames zo somber. Ze zongen in het West-Vlaams en toch kon ik het niet appreciëren, ondanks mijn roots. Ik weet het niet goed, misschien ligt het aan mij, want ik had de indruk dat de zaal het wel goed vond.
Soms praten de oude vrouwtjes langs elkaar, zo zal het vermoedelijk zijn als je zo lang samen bent. De actrices kon je soms horen op band of ze lazen een stukje voor. En dan heb ik het nog niet over dat ouderwets kussen gehad. Kan iemand me dat uitleggen? Misschien moet ik dringend het boekje eens gaan kopen of ontlenen uit de bib maar dit ontging me volledig. Je kan dan ook gerust stellen dat ik met deze voorstelling wat op mijn honger ben blijven zitten. Enerzijds vond ik het wel goed, echt waar, maar anderzijds had ik er toch wel meer van verwacht. Ligt het aan mij?
Twee oude vrouwtjes, gezien op 19 maart in de Vooruit.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Je maakt mij nieuwsgierig voor vanavond.
Ik heb intussen ook al wat ontgoochelde reacties gekregen van twee andere theaterliefhebbers. Ik zat vrijdagavond in de Domzaal en naburige zaaltjes voor de voorstelling van Davis Freeman. Duidelijk een veel betere keuze. Iemand beschreef het achteraf als één van meest geslaagde experimentele voorstellingen van de laatste jaren in de Vooruit en dat treed ik graag bij. Al zal het voor anderen misschien wat teveel experiment geweest zijn. Voor meer info en reacties: zie https://www.vooruit.be
Saving Lies was een raadsel voor mij, ik probeer het zelfs niet om er iets zinnigs over te schrijven. Ik ben wel benieuwd wat de andere groepen te horen kregen, misschien maakt dat alles wat logischer, maar tja, dat is het nadeel van alleen naar toneel te gaan.
Ik vond het een nogal bevreemdende ervaring. Sien Eggers kon mij overtuigen, An De Donder veel minden en in tegenstelling tot jij kon het koor mij juist wel bekoren. Maar ik was wel blij dat het ‘maar’ een uur duurde.
Tja, tegenwoordig vinden we het blijkbaar ‘moeilijk’ om te zeggen dat we iets niet goed gevonden hebben.
In dit geval: toch maar beter doen. Dit is géén goede productie. Sien Eggers is een fantastische actrice, maar is hier maar middelmatig. De muziek was bijzonder zwak. Zowel wat betreft de uitvoering als de compositie. D. Pauwels heeft dan wel een tijdje in de States gestudeerd, maar dat zorgt nog niet voor goede smaak.
Eerlijk gezegd: als liefhebber van het theater snak ik echt naar Shakespeare, Ibsen, Tsjechov ,Pinter, Strindberg, en dan liefst zonder dat acteurs en regisseur zich geroepen voelen de oorspronkelijke teksten te wijzigen en aldus te verminken. Echt theater op niveau heb ik in geen jaren meer mogen meemaken in Gent. Jammer…