RSSKroniek van een waanzinnig uur
11u19 ik merk dat mijn muntthee nog te warm is
11u20 ik lees in mijn citatenschriftje: Haruki Murakami: “Geluk is een parabel, ongeluk een verhaalâ€
11u21 ik denk na over de fantastische voorstelling van gisteren: ‘Ma Vie’ van het Franse gezelschap Grand Magasin
11u23 ik denk ‘vanaf nu wil ik niets meer missen van dat gezelschap’
11u24 ik schrijf dat ik het voorbeeld wil volgen van de voorsteling een schets wil geven van mijn uur. Mon Heure dus. Mon heure sur la terre.
11u26 ik wijs u erop dat u dit nu aan het lezen bent. Die schets van mijn uur dus.
11u28 ik schrijf wat haar zo deed genieten gisteren tijdens de voorstelling: dat ze
met tafels, stoelen en een plastiek een hele levenskroniek kunnen neerzetten. Eenvoudig en toch zo veelzeggend. Met humor.
11u32 ik hoor tegen mijn zin een telefoongesprek van de mevrouw naast mij die te keer gaat tegen een man die Stef heet
11u34 ik merk plots dat ik nog muntthee staan heb.
11u35 ik neem nog eens een kijkje in mijn citatenschriftje en ondertussen denk ik: ‘goh wat vliegt een uur’
11u38 Ik lees mijn notities die ik genomen heb twee weken geleden in het dr Guislainmuseum: ‘In het schilderij zit veel geel. Geel is de kleur van saffraan en krokus en hun werking zou het zenuwstelsel aanzetten tot waanzinnig schatergelach’
11u40 ik denk: ‘ ma vie’ gisteren was ook gelig. Van een gelige eenvoud ja.
11u43 ik denk: als een uur zo snel gaat, zal een leven voorbij zijn voor we het weten, of TOT we het weten.
11u45 ik vraag me af wat ik vanavond ga eten
11u46 ik vraag me af ‘hoe portretteer je een gek’ en ik denk aan hoe ik dat als kind deed: ik tekende een ventje met een bloempot op zijn hoofd.
11u50 oei, ik merk ineens dat ik aan het wegdromen was
11u51 ik zie dat de mevrouw naast mij haar telefoon driftig heeft neergelegd en nu is ze in alle kalmte een interview aan het geven in het Pools.
11u55 ik word nieuwsgierig van die mevrouw. Want de interviewer bekijkt haar met volle overgave en bewondering.
11u58 ik hoor trompetten, de zon schijnt en ik denk triomfantelijk: wat een mooie dag, vrijdag drie april
12u00 ik lees in mijn citatenboekje dat macht en waanzin vaak verbroederen en ik moet dan denken aan De Verwaaide Keizerin. Over haar heb ik enkele dagen geleden een stukje bijeen gehallucineerd.
12u04 ik denk: ik zou eigenlijk mijn hele dag moeten opschrijven… als mentale boekhouding
12u08 ik lees in mijn citatenboekje dat Virginia Woolf eens schreef dat waanzin geweldig is om te ervaren en niet te versmaden
12u10 ik denk na over wat ik nog heb gelezen heb over de waanzin. In het oude Egypte boorden ze nog gaten in zieke schedels om de demonen vrij te laten. Moest je dat vandaag doen, dan ben je een onmenselijke psychopaat. Maar toch, het lijkt zo menselijk. Toch? Worden gekken door de eeuwen heen niet gewoon ontmenselijkt?
12u17 ik zie dat de Poolse journalist zijn dictafoon heeft opgeborgen. Ze praten off the record voort.
12u19 ik schrijf tot mijn grote spijt dat het uur al om is. Maar de week Seizoenarbeiders in Campo gelukkig nog niet.
Dag vier, de dag waarop ik me afvraag hoe je een gek moet portretteren
© 2009 GENTBLOGT VZW
Ik vind dit een waanzinnig leuke gastblog. Benieuwd welke waanzinnige dingen we de komende dagen nog zullen kunnen lezen.
Fantastisch, zo’n uur. Maar moest je dat zo voor een hele dag doen, hou je niet veel tijd meer over om andere dingen te doen. ‘t Zou wel boeiend zijn, daar niet van.