Dampoort blijft moordend
De Dampoort-rotonde werd vorig jaar verkozen tot een van de gevaarlijkste fietspaden van Gent. Een jaar later is er nog geen enkele vooruitgang.
Het kruispunt heeft al meerdere keren zijn kwalijke reputatie alle eer aan gedaan en nog altijd worden er veel fietsers overhoop gereden. Gelukkig niet altijd met een dodelijke afloop. Toch is het minder dan een jaar geleden dat Wei Wun Yu er om het leven kwam. Ze werd aangereden door een bromfietser. Wei Wun Yu was de vroegere partner van Kamagurka. Niet lang daarna hield de fietsersbond Perpetuum Mobile er een dodenwake en vestigden ze met hun actie nogmaals de aandacht op het dodelijke kruispunt.
Lees meer bij De Gentenaar
© 2009 GENTBLOGT VZW
Bij de dampoort ben je als fiets wel op de meeste plaatsen afgescheiden van de auto’s en moet je voorrang verlenen aan de auto’s. Daar heb ik eigenlijk geen schrik.
Gevaarlijkste rond punt voor fietsers is met voorsprong De Sterre. Geen verhoogde fietspaden, een rondpunt waar sommige straten maar half op uitkomen, … Verder is het niet mogelijk om de campus de Sterre van UGent op een juiste manier te bereiken met de fiets, zonder een halve km om te rijden.
De Sterre is inderdaad nog een heel stuk erger. Heb ook de indruk dat het verkeer daar sneller rijdt. Dampoort is verre van ideaal, maar mijn hartje slaat toch nog wat sneller aan de sneller. Er heerst daar chaos alom en bestuurders lijken maar al te vaak te vergeten dat er heel wat zwakke weggebruikers op die plek vertoeven. (mensen die naar Delhaize gaan, studenten van de campus en middenin de chaos nog een studentenrestaurant)
Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat in een studentenstad als Gent, op kruispunten waar er massa’s studenten (=fietsers) moeten passeren, nog geen deftige maatregelen zijn genomen om het verkeer veiliger te maken voor fietsers. De Sterre is levensgevaarlijk, de Heuvelpoort is ook een gevaarlijk kruispunt. En net daar liggen dan massa’s studentenfaciliteiten (campus, restaurant).
willen we allemaal aub. gewoon de verkeersregels naleven?
hoe ze het gedaan heeft weet ik niet maar gisteren avond heeft de tram.bestuurster op enkele centimeters een fietster, vrolijk voorbij borden en lichten trappend, gemeden. we lagen allemaal op een hoop.
toevallig was dat nu een fietser, maar ook de anderen gaan in de fout.
verkeersopvoeding is een leeg vat.
ze leren het wel maar gebruiken?
en niet afkomen met zwakke weggebruiker. dat is natuurlijk zo, maar dat geeft ze nog niet het recht om niet de regels te volgen. ze zijn wel zwak als ze aangereden worden, dat klopt, maar we moeten toch niet uitgaan van de stelling dat ze zwak.zinnig zijn.
mijn leerlingen uit het buso. volgden beter de reglementeringen op dan drie.kwart van wat ik op twee benen, twee of vier wielen door gent zie bewegen.
het is nochtans eenvoudig: je moet zelfs niet kunnen lezen! gewoon de tekeningetjes of lichten volgen: bovenaan is “stop”. je mag zelfs kleurenblind zijn. een rat kan je leren wat een omgekeerde driehoek betekent.
natuurlijk moet er de wil zijn om zich aan te passen aan die code’s.
en dat is in mijn ogen het grootste probleem: het is steeds meer “in” om zeker niet regeltjes na te leven. dan spreek ik niet van kleding, haartooi of wat dan ook, daar heb ik me nooit aan gehouden, maar de intermenselijke verhoudingen zijn zoek.
oh, ja, ik bedoel zeker niet alleen de jeugd. in tegendeel.
onbeleefde, brutale oude zakken zijn er genoeg. mooi voorbeeld.
rony, ik vind me eens te meer helemaal terug in wat je schrijft. Ik vrees evenwel dat het woord “opvoeding” dat je gebruikt door velen als “ouwezakkenpraat” wordt ervaren. Daarvan zijn we ook het pijnlijk resultaat in het verkeer.
Daarvan ZIEN we ook (van kleurenblindheid gesproken)…
we hebben ze zelf verkloot!
het moest allemaal vrij en blij zijn, overleg en praten tot je tong op je schoenen hing. lullen tot ter dood. zij die dat niet konden gooiden gewoon alle ouderlijke regeltjes overboord.
als 17jarige sloeg ik de deur thuis toe, maar ik studeerde, ging werken, kookte, kuiste, stond recht voor een oudere en hield de deur open voor een (mooie) dame. nu sta je daar als lul met die deur in de hand.
het positieve ervan is dat we meer empathie kregen voor opvattingen en levenswijzen die niet zo voor de hand liggen. daar ben ik nog elke dag blij om.
maar het negatieve was dat we ze bijna geen regels aanleerden: niets verplichten, overleg.
dat zijn nu de jong volwassenen die bijna geen houvast meer hebben.
nu ben ik echt niet verzuurd, ik ben trots op mijn kinderen en mijn jonge vrienden. veralgemenen doe ik niet. ik praat nooit over de mensen, de jeugd, de oude zakken……..
maar de normvervaging neemt hand over hand toe.
als je alle commentaren leest op gentblogt dan kan je dat voor 90% samenvatten als “de regeltjes niet volgen”.
dan zijn het verkeersgebruikers, lawaai, en nog zo’n pak.
de geschiedenis leert dat alles terugkomt.
hopelijk gaan we niet terug naar de jaren dertig, want het was het grootste krapuul die in een vlucht naar zekerheden, een LEIDER, zich in zo’n pakje hesen.
“Het Vlaams Gewest reageert gepikeerd als we een reactie vragen”.
De verkiezingen naderen.
Laat het uitblijven van grondige infrastructuurwerken aan de Dampoort, de Sterre, de Heuvelpoort, Meulestedebrug, de N9… maar een verkiezingsthema zijn.
Fietspaden op gewestwegen van centrumsteden als Gent, Antwerpen en Brussel hebben het grootste potentieel. Logisch toch dat daar meer budget heen gaat? Vroeger had je de wafelijzerpolitiek tussen Vlaanderen en Wallonië. Anno 2009 lijkt het een wafelijzerpolitiek tussen de provincies.