RSSTekort aan leerkrachten te Gent
Gent kampt met een steeds groter tekort aan leerkrachten. Zowel in het kleuter-, het lager als het secundair onderwijs wordt de situatie stilaan dramatisch. Daarom zet de stad nu de zware middelen in, tot billboards toe.
Lees meer in De Gentenaar
© 2009 GENTBLOGT VZW
Jammer dat er nu pas gereageerd wordt. Het geboortecijfer is jarenlang aan het stijgen, het is dan ook niet te verwonderen dat het onderwijs na de kinderdagverblijven en andere peuteropvang dit nu ook voelt.
Jammer vooral omdat het onderwijskwaliteit er zo op achteruit gaat en omdat er dus josb zijn die -in tijden va crisis- niet behoorlijk worden ingevuld.
Politici zijn allemaal “kortzichtig”, denken nooit verder als hun neus lang is. Dat is de reden waarom er telkens maar gereageerd wordt als het te laat is. Vooruitzien en lange termijndenken : ontbreken in het “brain (?)” van de politici.
het zijn weeral de “politici”! wie is er kortzichtig?
er zijn plaatsen vacant: de klassen zijn er, de lonen zijn er, de leerlingen zijn er. daar heeft de politiek, in dit geval vandenbroecke, in voorzien.
men zou eerder de vraag moeten stellen waarom er zo weinig kandidaten zijn.
waarom stappen jonge mensen niet meer in het onderwijs? waarom lopen ze weg als ze de kans krijgen? waarom zijn ze steeds vlugger uitgeblust?
misschien omdat het toch niet zo’n leuke job met veel verlof is!
misschien omdat je het beu bent om als pispaal van de ouders, die blijkbaar zo’n fantastische pedagogen zijn en zich tot in de klas komen moeien, te dienen?
misschien omdat je naast leerkracht ook als sociaal assistent voor kind en ouders moet opdraven?
misschien omdat er steeds meer taken op je af komen, die niets maar dan ook niets met je leeropdracht te maken hebben?
misschien omdat directie en ouders het normaal vinden dat je steeds, ook en vooral op avonden en week-ends, beschikbaar moet zijn?
ik bewonder die mensen, die het nog willen doen!
Wie wil dit nog doen.?
Je hebt wel veel vakantie maar daar is dan ook alles mee gezegd. De job is onderbetaald, een miniem vakantiegeld, geen hospitalisatieverzekering, geen groepsverzekering. Ook meer en meer een vrouwenberoep ( toch in het lager onderwijs ). Komen er nog bij : de nascholingen, oudercontacten, eetfestijnen, schoolfeesten, werving, opvang, toezichten enz…
Plus het steeds veranderende onderwijslandschap : wat 3 jaar geleden prima was is nu plots niet goed meer + wat leerlingen allemaal zouden moeten kennen/kunnen kan je tegenwoordig niet meer op 1 schooljaar aanleren. Vandaag Freinet, morgen Dalton, overmorgen leefschool, volgende week weer iets anders zeker. Ik doe het zelf nog met plezier maar heb langzamerhand mijn buik vol van al dat nutteloos papierwerk waar meestal geen kat naar kijkt. Plus het feit dat als je niet benoemd bent, je van Pier naar Pol ( of de “stempel” ) kan gestuurd worden.
“Ook meer en meer een vrouwenberoep”: neen, nog stééds hoofdzakelijk een vrouwenberoep.
Het feit dat het (al dan niet meer en meer) een vrouwenberoep is, geldt hier blijkbaar als een contra-argument…? Soit.
Ik ben ook een Gentse leerkracht, op een grote school, en ik kan alleen maar stellen dat het een zeer toffe job is en ik elke dag met veel plezier naar school trek.
De stad Gent voorziet veel middelen voor de scholen: ik heb dus weinig toezichten, ruim budget voor uitstappen en klasmateriaal, een zeer goede begeleiding van de pedagogische dienst, een menselijke en sympathieke baas en supercollega’s die elke dag voor een ontspannende sfeer zorgen waarin ieder zichzelf kan zijn. Onze school heeft een goede ouderparticipatie zodat eetfestijnen en schoolfeesten weinig extra belasting geven. Werving is niet nodig want er zijn toch scholen te kort, dus ze raken allemaal vol. Er zijn talloze interessante mogelijkheden tot bijscholing, want wie wil er nu stil blijven staan? Ik wil alleszins geen 40 jaar op dezelfde manier lesgeven en grijp dus heel wat kansen om de dingen die ik bij mezelf in vraag stel, bij te sturen.
Er is volop feedback, dagelijks van je leerlingen uiteraard, van de ouders (en ik heb bitter weinig negatieve ervaringen), van collega’s en directie. Soms eens negatief, maar dat levert naast wat gevloek ook weer nieuwe doelen op. Ik vind het veranderende schoollandschap zeer boeiend en trend of niet, ik doe gewoon mijn best en zorg dat ik ook als persoon evolueer zodat ik nooit kan zeggen dat ik verloren moeite heb gedaan door me aan te passen aan veranderingen.
Wie kan zeggen dat zijn of haar job zoveel troeven heeft?
Uiteraard spreekt ieder uit eigen ervaring, maar ik vind hier overheersend bittere en pessimistische reacties. Sommige zaken moet ik toch tegenspreken:
- ik ben niet benoemd en na twee maanden interims kon ik al blijven op de school waar ik nu al drie jaar werk. Dat hangt uiteraard ook van het toeval af, maar ik stel toch vast dat goede krachten gegeerd zijn en zeer snel een vaste school krijgen.
- het klopt dat het onderwijsniveau in het algemeen iets achteruitgaat. Minder en minder studenten kiezen voor een lerarenopleiding, maar het aantal afgestudeerden zakt niet evenredig. Dus worden minder goede studenten er toch doorgeholpen (de normen van de studierichting worden verlaagd om het ‘quotum’ te halen) en krijg je net iets minder goede leerkrachten. Deze ervaring hoorde ik bevestigd door pedagogen die les geven in deze richting – hoewel de stagiairs bij ons op school toch vaak erg goed zijn. Leerkracht word je echter maar door het te doen en niet met een diploma. Het is dus aan iedere leerkracht zelf gelegen dat hij zich (zowel persoonlijk als professioneel) ontwikkelt. Een kind zit beter in de klas bij iemand met een brede leefwereld dan iemand die 100% correct kan spellen.
- nutteloos papierwerk: dat klopt, en het lukt me dan ook niet altijd dat tot een goed einde te brengen.Dus toch een negatief aspect van mijn beroep, maar het maakt me wel geen slechtere leerkracht en het is geenszins doorslaggevend.
- ik vind het loon ook niet fantastisch, maar zie de vakanties wel als een compensatie. Hoewel bij ons weinig geklaagd wordt over lonen, stel ik wel vast dat jonge leerkrachten er wel flink wat jaren over doen voor ze een min of meer grote investering kunnen doen in hun privé-leven. Alleenstaande ouders die les geven, hebben het zelfs niet altijd makkelijk. Ook dit is dus geen positief aspect van de job.
- rony merkt (samengevat) ook op dat de leerkracht zoveel meer moet zijn dan een leerkracht. Ook daarvoor bestaat er zoveel ondersteuning, ervaar ik. Wij hebben een zorgcoördinator, een beleidsondersteuner, een GOK-leerkracht, talloze logopedisten en therapeuten en het CLB ter beschikking. De beleidsbepalers luisteren naar de directies en tonen zich vaak bereid extra lesuren te schenken. Ook in een school met 35% GOK-kinderen, met diverse culturen, is dat toch allemaal heel doenbaar vind ik. Meer zelfs, en nu komen we aan een essentie die hier nog nergens vermeld is, het is gewoon een heel interessante en pure job. Ik ben lang geen idealist en er zijn wel eens momenten dat ik blaas en zucht (zoals iedereen op zijn job), maar het begeleiden en in gang zetten van leerprocessen is gewoon boeiend en fascinerend. De echt moeilijke kinderen die ik in mijn 8-jarige carrière tegenkwam, zijn op één hand te tellen (opvallend trouwens dat net de leerkrachten die in het bijzonder onderwijs staan, nog het minst klagen; zij worden pas echt geconfronteerd met hindernissen). Je krijgt zo vaak een goed gevoel in deze job, door grote en kleine dingen die geslaagd zijn, dat ik er nooit zou aan denken het onderwijs af te raden als beroepssector.
I rest my case. Iedereen mag gerust mijn klas eens binnenstappen om overtuigd te raken.
Neen, Sven, ik zou niet willen dat je dat als dusdanig opvat: sociaal-economisch is het zo dat in de zogenaamde “vrouwenberoepen” de verloning minder goed is. Integendeel, ik ben blij een optimistische stem te horen; mijn dochter gaat naar school in het stedelijk lager onderwijs en daar stel ik toch ook vast dat de leerkrachten die ik ken behoorlijk enthousiast zijn. Dank u voor de opsteker!
Heb je het nu over een lagere school?
Ik denk dat er inderdaad verschillende lagere scholen zijn met visie, en heel wat geëngageerde enthousiaste mensen. En dan kan ik mij voorstellen dat het heel fijn kan zijn om les te geven – zeker als je de school kan zien als een project waar je samen aan werkt.
Maar… ik vrees dat het op dat vlak in het secundair onderwijs nogal tegenvalt.
Leerkracht meer en meer of hoofdzakelijk een vrouwenberoep : ik trek hier geen conclusies, ik stel alleen maar vast. Het is een feit.
Niet elke school heeft dezelfde mogelijkheden. Of weinig toezicht. Of dezelfde middelen.
Het beroep is niet aantrekkelijk genoeg voor velen + er loopt structureel iets mis ( anders zou er geen tekort zijn. ) De pool was indertijd een oplossing ( men had toen hetzelfde probleem.)
Nu, ik vind het lesgeven op zich en de respons vd lln nog altijd erg leuk en plezierig. Alleen erger ik mij meer en meer aan de zaken die er bij komen kijken.
Ik geef met hart en ziel les in het Gentse, intussen al 15 jaar. Ik heb al andere jobs aangeboden gekregen, en ik weiger altijd heel beleefd: ik zou niks anders willen doen.
Ja, er zijn negatieve kanten aan, en ik zou ook met plezier de administratie tegen de muur keilen. En wat Aladin zegt is ook waar: ik heb een 20tal scholen in totaal gedaan, en de ondersteuning/begeleiding kan immens verschillen, al naargelang type school, aantal leerlingen, en jammer genoeg ook de personen die de begeleiding moeten geven.
Ik denk dat de kern van het probleem bij de leerlingen zelf ligt: ze tonen minder en minder respect voor hun leerkrachten, zien ze door hun ouders ook vaak respectloos bejegend, en zien het dan uiteraard als een weinig aantrekkelijk beroep. Waarom zou je leerkracht worden, als je evengoed een ander beroep kan kiezen waar je wél met respect wordt behandeld? Tekenend daarvoor is het schrijnende tekort aan leerkrachten van allochtone origine: wie verstandig genoeg is en de kansen krijgt om te studeren, gaat zéker niet het onderwijs in: dan sta je onderaan de sociale ladder (dixit een vader tegen me).
Tsja. En daar sta je dan, als leerkracht…
Enkele oorzaken voor het tekort aan leerkrachten:
1. De hervorming van de lerarenopleiding (GPB), waardoor mensen met een universitair diploma nu ongeveer 7 jaar moeten studeren en stage lopen (basisopleiding + GPB), om dan eventueel vastbenoemd te kunnen worden (afhankelijk van de goodwill van de directie).
2. Het magere loon, zeker in vergelijking met de privésector, maar ook in vergelijking met andere (bv. federale) overheidssectoren.
3. De enorm gestegen, vaak nutteloze administratie
4. De loonkloof tussen vastbenoemden en niet-vastbenoemden.
5. Het gebrek aan waardering vanwege ouders, maar ook van directies.
6. Vriendjespolitiek bij benoemingen.
door omstandigheden heb ik de verschillende aspecten van ons onderwijslandschap leren kennen. als leraar in technisch, beroeps en hoofdzakelijk bijzonder onderwijs, van type 1 tot 3. tevens waren mijn twee ex’n ook leerkrachten: kleuteronderwijs de ene, bijzonder onderwijs, lager, taaklerares en nadien zedenleer de andere. ikzelf en de eerste in het katholiek, de andere in het gemeenschapsonderwijs. als nogal actief lid van de oudervereniging, tot in de overkoepelende structuur van alle gemeenschapsscholen toe, leerde ik ook de andere kant kennen. dat maakt mij helemaal geen specialist maar ik heb het toch in de loop van de jaren weten evolueren en kan het een beetje plaatsen.
natuurlijk beste sven is de omkadering verbetert, het zou nogal erg zijn! en ik ben blij voor jou dat het in het gentse stedelijk onderwijs goed voorzien is.
maar gent is duidelijk vlaanderen niet en de ene school is de andere niet.
een paar voorbeelden:
-onze lesopdracht was 22u. de directie besluit om ons 36u. in de school aanwezig te laten zijn en onze grote vakantie tot drie weken in te perken. volkomen wettelijk is dat. we moesten al onze voorbereidingen herschrijven en bijspringen in andere klassen, om te zwijgen van andere taken die niet in ons lespakket zaten. ok. ze hebben dat maar één schooljaar uitgehouden: de collega’s stapten in groep op. (de leerkrachten tuinbouw moesten de gronden in de vakantie omploegen, wij onze lokalen schilderen……….)
-het opstellen van een uurrooster werd gebruikt als drukkingsmiddel: het is niet moeilijk om je 22u. te spreiden van maandagmorgen tot vrijdag avond. als je niet vastbenoemd bent dan plooi je.
-oudervereniging bestond op papier maar ik heb ze nooit gezien, dus alles, ook die wafelenbak, was voor de leerkrachten.
-al de resultaten van onze leerlingen moesten verkoopbaar zijn: als praktijkleerkracht moest je minstens de kostprijs van het materiaal recuperen. een sluitende boekhouding op de einde van het schooljaar! daarbij kwamen opdrachten voor de privé die we een “pedagogische” invulling moesten geven: inpakken, stukwerk, ……als leraar zeefdruk heb ik honderden ontwerpen gemaakt, van affiches over zelfklevers tot plechtige communiekaartjes, om toch maar geen stukje papier verloren te laten gaan.
toch heb ik het met liefde gedaan, voor de leerlingen. als ik er nu nog ontmoet noemen ze me nog altijd “meester rony”. veel van hen heb ik nog kunnen helpen bij het vinden van een job, het stichten van een gezin, de organisatie van hun leven. daar doe je het voor.
als ik evenwel het nu van op een afstand volg, en dat doe ik, lijkt mij de job als leerkracht niet verbetert. soms heb je geluk als je in een grote structuur zit, waar men de omkadering ten volle kan benutten, maar zeer veel, kleinere scholen, kunnen het helemaal niet meer aan.
mijn ex., zedenleer, zit al vijf maand thuis. 46jaar, totaal uitgeblust. nochtans een echt gedreven leerkracht.
ikzelf help in een school van mentaal gehandicapten. voordeel: je moet daar alleen elementair chinees voor kennen :)
Een mager loon?Niet alle lereeren hebben zoveel werkuren;neem nu een lich.wiskunde,wiskunde blijft toch altijd hetzelfde.Hij werkt 16 urenop een week ,tel daar thuis-verbeter-werk bij,je komt niet aan een 38uwerkweek.Ze gaan vroeg in pensioen(overheidspensioen)
En denk je dat dit het enige beroep is met veel stress?Ik doe veel overuren(niet betaalt)
Anoniem Markske toch…
Ik vermoed dat je een erg stresserende job met weinig vrije tijd hebt. Maar in 4 regels zoveel typ-en andere fouten bijeen schrapen is mij even te veel.
Daarom deze poging tot een verbeterde tekst:
Een mager loon? Niet alle leraars hebben zoveel werkuren. Neem nu een lic. Wiskunde. Wiskunde blijft toch altijd hetzelfde. Zij werken 16 uren in een week. Tel daar thuisverbeteringswerk bij. Je komt niet aan een 38-uren werkweek. Zij gaan vroeg in pensioen (Overheidspensioen).
En denk je dat dit het enige beroep is met veel stress? Ik doe veel overuren (niet betaald).
Een lange reactie zoals van SveN hierboven is een verademing om lezen.
Jij bent leraar nederlandse taal zekers,ik ga bijlessen volgen bij jou.
ik ken inmiddels vier leerkrachten die naar Duitsland en Nederlands zijn gaan wonen, omdat ze té lang op de aanwervingslijsten stonden.
Misschien moeten sommige politici’s erover nadenken of het niet beter is in leerkrachten te investeren, dan in “mooie” schoolgebouwen.
Markske,
een licentiaat wiskunde geeft bij ons op school (Atheneum Mariakerke) 22 uur les van 50 minuten, doet een uur toezicht, heeft gemiddeld één vergadering per week van een uur of twee, en heeft toch wel een uur of 15 verbeter/voorbereidingswerk.
Vervroegd pensioen kan trouwens niet meer: ook wij werken tot 60 of 65 tegenwoordig.
Enne, zoals altijd stel ik me dan de vraag: waarom ben jij dan niet in het onderwijs gestapt, als het toch zo mooi is? Omdat je het niet ziet zitten om les te geven aan klassen van 25 rebelse pubers? Omdat je jezelf niet genoeg kan motiveren om enige interesse op te wekken bij 28 veertienjarigen die in de knoop liggen met zichzelf?
Of omdat het misschien toch niet allemaal zo mooi is als iedereen wel denkt?
Zoals gezegd, ik doe mijn werk bijzonder graag. Maar – en dat zal iedereen beamen die een partner/ouder in het onderwijs heeft – de vakanties zijn er niet voor de leerlingen, maar voor de leraars. Als we willen blijven vechten voor onze leerlingen, als we er willen blijven voor gaan en onze jongeren enthousiasmeren, moeten we af en toe de batterijen opladen.
En helaas, helaas zien steeds minder jongeren dat zelf nog zitten…