Atropa: de wraak van de vrede

vrijdag 22 mei 2009 10u49 | patricia (tekst), Koen Broos (beeld) | 3 reacties
Trefwoorden: , .

vooruit Atropa is het derde en dus laatste deel in de meer dan geslaagde trilogie van Guy Cassiers rond de complexe samenhang tussen kunst, politiek en macht. Atropa keert terug naar wat in theatermiddens wel eens de moeder van alle oorlogen zou kunnen zijn: de Trojaanse oorlog, bron van inspiratie voor menig theater. Tom Lanoye ging aan de slag met de tekst van Euripides en mengde er wat George W. Bush, Donald Rumsfeld en Curzio Malaparte bij. Na Mefisto forever en Wolfskers waren de verwachtingen op zijn minst hooggespannen te noemen.

En dan denk je, dit kan eigenlijk niet beter… Gaat dit geen teleurstelling worden?

AtropaDe zaal zat halfvol, wat ik vreemd vond, en ook voor de komende avonden zijn er nog tickets. Misschien stopt u hier beter met lezen en bestelt u eerst die tickets. Dit moet u gewoon gezien hebben, ook als u de vorige niet gezien hebt, zal u overdonderd worden door de pracht van de voorstelling. Natuurlijk is het ook zo dat het geheel meer is dan de som van de delen, zoals in het programmaboekje staat. Maar laat dit u niet tegenhouden.

Het gordijn was dicht toen we een plaatsje zochten wat altijd bijdraagt tot de nieuwsgierigheid. Het ideale moment om de namen nog eens op te frissen: Agamemnon, Kassandra, Helena,…. Het zit ver weg, zo van ergens in het middelbaar. En Troje, waar ligt dat eigenlijk?

Je aandacht op scène wordt meteen getrokken door de stapel tegels. Troje is een stad van torens. Helena staat met haar rug naar het publiek en doet haar verhaal. Een schitterende jurk ligt gedrapeerd over de toren. Ze speelt met een webcam, waardoor je aandacht niet wordt afgeleid. Teksttheater met een moderne twitch.

Niks dan sterke dames op scène, Katelijne Damen, Gilda De Bal, Abke Haring, Marlies Heuer en Ariana Van Vliet en één voor één met de meest fantastische jurken. Vic De Wachter als de grote bevelhebber Agamemnon ziet zich geconfronteerd met een front van vrouwen. Thuis kunnen ze er niet mee lachen dat hij zijn dochter offert voor een goede wind, in Troje valt hij voor de charmes van Kassandra. Wraak wordt wel vaker aan vrouwen toegeschreven, veronderstel ik, zeker de subtiliteit en het venijn dat erachter kan zitten. De afwegingen die hieraan voorafgaan…

Ik werd letterlijk overdonderd. Alles zit op zijn plaats: de sobere scène met de projectie als achtergrond, de rode lampen, de schitterende jurken,… en natuurlijk de tekst. Er wordt gespeeld met klanken, zoals de Trojaanse vrouwen die hun klachten uiten als een koor van woord en wederwoord doorspekt met aa-klanken. Schitterend, gewoon.

Dit moet u echt gezien hebben. Zeker als u denkt dat hedendaags theater allemaal wat experimenteel is en u verlangt naar het goede oude teksttheater van weleer. En ook als u denkt dat teksttheater compleet achterhaald is, iets van de tijd dat mensen zich opkleden om naar het theater te gaan en die dingen te lang duurden en het nu moet vooruitgaan, ga het zien. Dit is het perfecte huwelijk tussen beide. De voorstelling duurt tot 23 u., de pauze was welkom om de benen eens te strekken, maar de voorstelling kan zonder problemen boeien van begin tot einde. Dit is werkelijk overdonderend. Mijn woorden schieten hier te kort…

Atropa van Guy Cassiers en Toneelhuis, gezien op donderdag 21 mei in Vooruit.
Nog te zien vanavond, 22 mei, en morgenavond, 23 mei

© 2009 GENTBLOGT VZW

3 reacties »

  1. Reactie van Els Van Eeckhaut

    Ziet er idd tof uit! En het thema is ook aanlokkelijk. Mocht ik geen full-time mama zijn deze avond, ‘k was er naartoe..alle anderen: rep u!

  2. Reactie van Eva

    vanavond gezien, en zeer onder de indruk

  3. Reactie van Josie

    Ik vond het goed, maar niet zo overdonderend als het eerste stuk van de trilogie (maar wel beter dan het tweede). Ben helaas ook moeten weggaan in de pauze, dus ik kan slecht oordelen (bijna recht van het vliegtuig met mega-jetlag naar theater is gewoon een slechte combinatie…). Ik was in elk geval ook onder de indruk van de scène, de sterke acteurs en de schitterende inbreng van kleur en video in voor de rest heel tekstgericht theater.