RSSZure appels
Het heeft weinig gescheeld of mijn Podiumhopper was dit seizoen ongebruikt gebleven. Na Atropa viel mijn oog op een flyer van Toneelhuis. En wat zag ik? Adams appels! De film van de Deen A.T. Jensen heeft niet alleen een oscar gewonnen voor de beste buitenlandse film, maar heeft me ook sterk geraakt toen ik hem op dvd zag. Denk dogma-film met alle ellende in één personage en je krijgt een heel donkere film. Ik kon mijn ticket voor de voorstelling in NTG niet snel genoeg bestellen
Toen ik op tv zag dat Olympique Dramatique en LOD er een musical van gemaakt hadden sloeg de twijfel toe, zeker toen bleek dat ze Adam een piepstem hadden gegeven. Voor wie het verhaal niet kent, Adam is een neonazi die zijn gevangenisstraf heeft uitgezeten en voor 12 weken een reïntegratieprogramma moet volgen in de leefgemeenschap van de geestelijke Ivan. Hij krijgt de opdracht om een persoonlijke doelstelling te formuleren en die te realiseren in die periode. Adam vindt het maar niks en zegt onverschillig: “ik zal een taart bakken met de appels in de tuin.” Daarmee lijkt hij het noodlot op zich gehaald te hebben.
Hij blijft echter niet onverschillig voor de leefgemeenschap. Khallid, veroordeeld voor overvallen, gaat nog steeds gewapend en met bivakmuts naar de nachtwinkel. Vader Ivan wijt dat aan de koude, ook al is het putje zomer. Maar Adam gaat zich vooral ergeren aan Ivans vreemde gedrag.
De voorstelling volgt relatief getrouw het script, ook al zijn de interacties tussen de lotgenoten minder sterk uitgewerkt en wordt heel sterk gefocust op de relatie tussen Adam en Ivan. Dit lijkt me een logische keuze en biedt voldoende boeiend materiaal om de voorstelling boeiend te houden. De scènes worden doorspekt met muzikale interventies, typisch voor een musical hoor ik u denken. En weet je, ondanks mijn vooringenomenheid, kon ik niet anders dan me laten meeslepen met de aanstekelijke muziek. Na een fractie van een minuut zag ik Koen De Graeve niet meer als Luc die hij neerzet in Jes, maar echt als de excentrieke vader Ivan. Zijn stokpaardje voor woordenwisselingen werkt herhaaldelijk op de lachspieren, zonder vervelend te worden. De teksten van de liedjes waren niet altijd even duidelijk te begrijpen. Hier en daar durfde wel eens een microfoontje te laat werken, maar dit werd telkens professioneel opgevangen door de acteurs.
Het meest verrassende was de piepstem van de neonazi. Een gedurfde keuze, zeker wel. Toen hij zijn eerste woorden zei, lachte het publiek. Maar het moet gezegd. Het went en wanneer die piepstem al dan niet bewust vergeten wordt, merk je het pas weer op. Voor mij had het in elk geval geen meerwaarde. De musicalversie kon ik dan weer wel smaken, ook al klonk het niet altijd even toonvast, het was best aanstekelijk.
Adams appels, gezien op woensdag 17 juni. Nog op vrijdag 19 en zaterdag 20 juni in NtG, Sint-Baafsplein, Gent. Tickets 15 tot 21 euro.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Een niet te missen voorstelling!