RSSGent Jazz 2009: all that jazz?
Ik heb mijn ipod volgeladen… Wat een editie… Nooit geweten dat ik zoveel jazz-platen in mijn cd-collectie heb staan. Wel niet van het eerste deel dat Bruno eerder besproken heeft. Nee, serieus, ik denk dat de programmators van Gent Jazz het vraagteken heel serieus genomen hebben.
De grootste verrassing moet ongetwijfeld wel Jamie Cullum zijn. De afsluiter, inderdaad. Na de ongezouten mening die ik over hem hoorde op een vorige editie van Blue Note Records Festival, zo ergens na Amos Lee, dacht ik dat ze hem nooit zouden programmeren. Hij scoorde hoge toppen bij tieners en huisvrouwen met twentysomething, maar blijkt ook een stevige livereputatie te hebben waarbij hij er niet voor terugdeinst om ook popklassiekers binnen te smokkelen. Hij zou trouwens aan een nieuwe cd werken, dus misschien krijgen we daar iets van te horen tussen de standards in een Cullum-kleedje.
De laatste naam die toegevoegd werd aan het programma zorgde meteen ook voor een vreugdekreetje bij ons thuis. Lambchop! Het is wat mij betreft de ideale muziek om op te zetten, rustig te gaan zitten en van een goed glas wijn te nippen. Benieuwd wat ze ervan maken op vrijdag 17 juli. Ook de rest van de avond belooft spannend te worden. José James heeft Jef Neve kunnen overtuigen om samen het podium te delen, dus qua referentie kan dat tellen. Rodrigo y Gabriela worden omschreven als twee akoustische gitaren met meer energie dan de gemiddelde rockband. Bring it on!
De voorbije jaren werden we op Gent Jazz steeds getrakteerd op een stijlvolle soul en/of funkdiva. Ik denk niet dat Leela James in dat rijtje past. Toen ik haar zag in Werchter was ik verkocht. De manier waarop ze de tent inpakte was fenomenaal. Iedereen scandeerde haar naam, ze had het allemaal onder controle. Haar cd A change is gonna come die ik meteen daarna kocht, was dan eerder een teleurstelling omdat hij mooi gepolijst is. Bovendien vind ik haar stem net iets minder, al ben ik er zeker van dat ze op donderdag 16 juli de tent gaat opwarmen voor Jamie Lidell. Haar nieuwe cd vol covers Let’s do it again zal daar zeker voor zorgen. Het belooft in elk geval een avondje soul en funk te worden, want Jamie Lidell wordt gemakkelijk in het rijtje van Otis Redding, Stevie Wonder of Marvin Gaye geplaatst. Mooie referenties en Jamie Lidell heb ik ondertussen ook al menig keer via de radio horen passeren en goedbevonden.
Nu we het toch over vrouwen hebben, kan ik natuurlijk niet voorbij Marianne Faithfull. Een monument. Ik vermoed dat iedereen op Broken English, Working class hero en The ballad of Lucy Jordan zal zitten wachten, maar ik zou ook graag haar versie van de Dolly Parton song over Dover horen. Het is de opener op haar cd Easy come, Easy go, een cover cd met een schare van artiesten om achter over te vallen. En het straffe is, je hoort dus niet dat het covers zijn. Ze klinken zo Marianne Faithfull, dat je er kippenvel van krijgt. Aftellen tot zaterdag 18 juli.
Verder kijk ik natuurlijk ook uit naar Lady Linn and her Magnificent Seven, ik heb haar nu al zo veel keren gemist dat het een schande is. En ook al Gents: Briskey, hun cd Before-During-After mag dan al een breuk zijn met het verleden, het is wat mij betreft een schitterende schijf. En Melody Gardot, Bruno omschreef haar vorig jaar net niet als een groen blaadje tussen de oude knarren, maar als “een presence die haar tekort aan maturiteit wel kon compenseren”. My One and Only Thrill is alvast een voltreffer. Maar wie ben ik? Alvast iemand die niet zou kunnen kiezen tussen dit fantastische programma…
Gent Jazz, 8-12 & 16-19/07, op de Bijloke site. Tickets vanaf 27 € vvk/ 32 € kassa; driedagenpas: 68 €.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Als bijna-jazz-leek was ik voorzichtig verwachtingsvol (jazz is voor mij vaak eindeloos getingel-tangel) tav de slotdag van Gent Jazz. Maar ook voor de part-time huisvrouw, thirtysomething, was Jamie Cullum ‘BRILLIANT’.