Gentblogt

Gent Jazz, dag 6: Jamie!

vrijdag 17 juli 2009 18u13 | patricia (tekst), bruno bollaert (beeld) | 3 reacties
Trefwoorden: concert, Gent Jazz, Gent Jazz Festival.

Het tweede deel van Gent Jazz is begonnen, de stoeltjes zijn verdwenen uit de tent en het publiek ziet er nog altijd schitterend uit, maar wel iets minder opgekleed. Ik voelde me in elk geval een stuk meer op mijn gemak dan toen ik mijn pas ging op halen tijdens de eerste dagen. Wilfried moet het ook gemerkt hebben want hij was bezig met een uitvoerige uitleg over eet- en drankbonnetjes toen ik het terrein kwam opgewandeld. Een mens is maar beter goed voorbereid.

Het tweede deel werd geopend met een Gentse groep die u misschien van Uwged8 kent en hopelijk ook van hun fantastische cd Before – during – after: Briskey! Ik was benieuwd wat ddit ging geven, Briskey brengt eerder donkere muziek en het beloofde de laatste mooie zomeravond voor terrasjes te worden, althans volgens de weerman.

Toch lukte het hen aardig om het publiek te laten binnendruppelen. Gert Keunen, de man achter Briskey, stond rechts aan de knopjes en bleek best wel enthousiast te reageren. De blazers stonden achteraan, terwijl links de drums van Isolde Lasoen heel prominent vooraan stonden. Met Briskey Band had het vorige werk van Briskey al een tweede leven gekregen, de mix met de tragere, meer filmische songs uit de recente cd was echter goed geslaagd. Dorona Alberti zorgde voor de vocale ondersteuning. Een mooie opener, een beetje loom maar dan in de goede betekenis van het woord.

Leela James had er duidelijk zin in, en dat zullen we geweten hebben. Ze was nog net zoals ik me haar herinner van op Werchter: klein van stuk, al zorgt haar kapsel voor wat extra centimeters maar een hele presence op het podium.

Leela James is duidelijk niet geëvolueerd. Ze mist de elegantie van een soul en r’n'b diva. Ze heeft eerder iets van the girl on the street, een grote mond en veel street credibility. Een paar ingestudeerde moves met haar achtergrond zangeressen, wat publiek op het podium,… Ze keek afwisselend stoer en ondeugend de zaal in, deze New Yorkse is duidelijk geen katje om zonder handschoenen aan te pakken (nu maar hopen dat Bruno haar ook zo heeft vastgelegd). Ze deed me bij momenten denken aan Webster, dat kleine zwarte jongetje dat in de jaren tachtig (?) veel op de buis kwam. Het was misschien haar pruillip. Haar nummers werden voortdurend onderbroken door Let me hear you en Belgium.

Haar cover van Don’t speak van No Doubt leek een eerste rustpunt te worden, al klonk het bijlange niet zo fragiel als we van Gwen Stefani gewoon zijn. Ze deed ook geen moeite om wat sfeer te creëren, ook hier wou ze graag gezien worden en moest het publiek het uitschreeuwen. Een gemiste kans, als je het mij vraagt. Haar hele set mocht dan al rommelig klinken, de tent lustte het wel. Al had het eerder iets geforceerd over zich. Met de klassieke truk om tien minuten voor het einde van de toegestane tijd te stoppen, slaagde ze er in om een bisnummer af te dwingen.

De avond werd gelukkig gered door Jamie Lidell. Hij is deze zomer bijna niet te missen op een Belgisch podium. Hij verving vorig weekend Joss Stone op Cactus en passeert nog eens langs Dour later deze week. Zijn doortocht in Gent ging alvast niet onopgemerkt voorbij, het was duidelijk hier had het publiek op gewacht. Nog voor hij één noot gezongen had werd hij al hartelijk verwelkomd. Hij ging er meteen ook stevig tegenaan. Hij is een eerste klas performer die bijzonder energiek uit de hoek komt, hierbij ondersteund door een live band. Live worden de nummers wel eens lang uitgesponnen maar hij slaagde er zonder moeite in om de aandacht vast te houden. Al freewheelend met de muzikanten lopen de nummers in elkaar over. Hij heeft duidelijk eersteklas muzikanten rond zich verzameld. Maar ook a capella staat hij zijn mannetje. Als het moet doet hij dan maar zelf de baslijn met zijn stem, dankzij de opnameapparatuur komt alles mooi samen. Voor mij was dit één van de hoogtepunten van zijn set.

En natuurlijk, het bijna kippenvelmoment, toen hij iedereen vroeg om de ringtones van hun gsm af te gaan, zoals je wel eens hoort op de trein. De zaal werd gevuld met witte gsm-schermpjes. De jongens en meisjes van de crew hadden het moeilijk met hun waarschuwingen over opnameapparatuur. Zijn set klokte stipt af op één uur, maar het was volstrekt ondenkbaar dat het publiek hem zou laten gaan. Soms maakt een tent die voor drie vierde gevuld is meer geluid dan een volle tent. En uiteraard wachtte iedereen nog op Another day. Het kreeg een schitterende finale door de samenzang met het publiek vlak voor het losbarstte in Wait for me. Van een retorische vraag gesproken. Hij legde meteen de lat hoog voor die andere Jamie!

Gent Jazz, 8-12 & 16-19/07. Vergeet ook het Jong Jazztalent Gent concours niet, elke festivaldag om 16u, en al evenmin de jamsessies in de middeleeuwse kelder van het NH Hotel Gent Belfort (vanaf 23u30).

—

Briskey
Gert Keunen (sampling, synths en elektronica), Nicolas Roseeuw (sopraan- en bassax), Bart Maris (trompet), Tom Verschoore (trombone), Sara Gilis (Fender Rhodes), Isolde Lasoen (drums), Tim Vandenberg (contrabas), Dorona Alberti (zang)

Leela James
Leela James (zang), Ralph Kearns (keyboards), Ricardo Ramos (gitaar), Steve ‘Supe’ White (drums), Christopher ‘Rahboo’ Saab (bas), Rudolph Bird (percussie), Tifaney Wilson (background singer), Gloria Ryan Burns (background singer)

Jamie Lidell
Jamie Lidell (zang, elektronica), Andre Vida (baritonsaxofoon, altsaxofoon, magic stick), Taylor Savvy (gitaar en bas), Willie B (drums en baspedalen), Phil Parnell (keys)

© 2009 GENTBLOGT VZW