RSS10 Days Off 2009 dag 1: Den Svenske Disco
U wist het ongetwijfeld al, waarde lezer: de Gentse Feesten editie 2009 zijn van start gegaan. Dat betekent ook dat adepten van de elektronische muziek weer terecht kunnen in Kunstencentrum Vooruit voor 10 Days Off, een jaarlijks optreden van bekende dj’s — zo noemt mijn moeder dat namelijk. Al even traditiegetrouw gaat dit Gentse festival opnieuw gepaard met langverwachte recensies van mijnentwege.
Alweer verkent 10 Days Off een allegaartje aan stijlen — het is écht niet allemaal dof gedreun, moet u weten. Van drum & bass tot disco, van electrorock tot minimal, wie een drumcomputer weet te appreciëren, vindt vast zijn gading in het aanbod. Wel lijkt het festival qua omvang op zijn retour: daar waar men enkele jaren geleden de setting nog moest uitbreiden met het S.M.A.K., wordt dit jaar zelfs de Vooruit-balzaal amper nog ingezet. Laat dat echter de pret niet drukken!
Op dag 1 stonden meteen tamelijk wat kleppers gepland. In de concertzaal maakten o.a. lokale helden The Subs en Dr. Lektroluv het mooie weer, terwijl in het café de Fanklub-dj’s het voorprogramma van de Zweedse formatie Slagsmålsklubben verzorgden. Op het laatste nippertje werd ook de balzaal alsnog geopend, voor een label night van Morse Records. Niet geheel onverwacht kwam dan ook het nieuws dat alle tickets de deur uit waren. Ikzelf was uiteraard op post om een verslag te voorzien voor de thuisblijvers.
Ook dit jaar biedt men, ter vervanging van een vestiaire, lockers te huur aan, hetgeen ik de voorbije jaren heb leren te waarderen. Helaas noopte het geringe aantal lockers me dit keer tot het meesleuren van mijn jas. Ik was dan wel rijkelijk laat gearriveerd, maar klaarblijkelijk was ik niet de enige gedupeerde. Wat meer is, in tegenstelling tot vorig jaar, kan een locker enkel nog per avond worden gehuurd, tegen niet minder dan 5 euro. Al koopt u al voor 15 euro een toegangskaart, dat is geen reden om te vervallen in dergelijke woekerprijzen. Het heerschap belast met de administratie deelde mijn mening en zou beide problemen aankaarten bij zijn overste; misschien is er dus beterschap in zicht.
Nu ja, het zij zo. Ik kwam tenslotte wel degelijk voor de muziek. Als opwarmertje gaf ik The Subs een luisterbeurt. De akoestiek in de concertzaal zal nooit aan mijn strenge kwaliteitseisen voldoen, maar voor het wilde punkspektakel van dit drietal vormt dat geen bezwaar. Zoals verwacht passeerden alle hits de revue en lustte de overvolle zaal er wel pap van. Luidkeels werd er ettelijke malen “Fuck that shit†gescandeerd; de toon was gezet.
Vervolgens verkaste ik naar het café, alwaar de dj’s van Fanklub, bekend van de hippe Blast Your Ghetto-feestjes, op hun eigenzinnige manier acte de présence gaven. Met enige nonchalance belandde menig puik nummer op de draaitafel, terwijl het café stilaan volstroomde voor wat volgen zou.
Ik was immers langs niet de enige die vooral voor Slagsmålsklubben naar de Vooruit was afgezakt, zo bleek. Wie deze zes Zweden nog niet kende, zag (en hoorde) daar spoedig verandering in komen. Monoloogjes over Asterix, vliegtuigen en verdovende middelen boden korte, broodnodige adempauzes voor zowel band als publiek, terwijl het volgende energetische Nintendo-melodietje in ijltempo werd voorbereid. Begeesterend was het om vervolgens de heren dolenthousiast de knoppen te zien beroeren op het al bij al bescheiden podium. Het café barstte uit zijn voegen en Slagsmålsklubben maakte het pand zelfs letterlijk onveilig. Het begon met een jongeling openlijk vragen om zijn joint op het podium te komen rollen en escaleerde, over een dansende menigte op het podium, tot een potje roekeloos crowdsurfen. Noem me gerust een spelbreker, maar ik vond de tussenkomst van het securitypersoneel niet onterecht. Maar de act zelf, die was in één woord fenomenaal.
Na een extatisch onthaald bisnummer, maakte het Scandinavische zestal plaats voor het net iets bekendere werk; de Britse dj/producer Riton besteeg het podium. Ik besloot eerst even mijn oor te luisteren te leggen in de concertzaal, alwaar Dr. Lektroluv het publiek reeds op zijn hand had. Het pseudoniem is dan wel gebleven, maar van electro was mijns inziens niet echt meer sprake. Niet dat dat zo’n probleem vormde, maar ik opteerde dan toch voor Riton. Al draaide die zeker geen onaardige set bij elkaar, de commerciële platenkeuze en het voorspelbare effectengetokkel ging toch snel vervelen.
In de concertzaal was intussen Sound of Stereo aangerukt. Hoewel ik dit tweetal eigenlijk aan het werk wou zien, zette ik er toch een punt achter; sinds ik het studentenleven gedag heb gezegd, is wakker blijven tot zonsopgang een beproeving geworden, moet u weten. Ik keerde dus huiswaarts, verzadigd en de hele tijd Zweedse 8-bitdeuntjes neuriënd.
Voor een volgende bezoek aan 10 Days Off zijn er voorlopig 2 kanshebbers. Enerzijds verwelkomt men zondag het recentelijk herrezen duo Miss Kittin & The Hacker, maar ook o.a. het genie dat zich Nathan Fake laat noemen. Anderzijds staan dinsdag, naast Tiefschwarz, ook meesters van de groove Matias Aguayo, Einzelkind en dj T. op het programma. Welke acts wil ú graag zien? Ik hoor het graag!
© 2009 GENTBLOGT VZW
ik las ergens vandaag een commentaar van een toerist dat de vooruit de origineelste techno-venue ever was. grappig is dat.