RSS10 Days Off, Dag 2 – Jazz, World & Beats
10 Days Off, de jaarlijkse hoogmis van de elektronische muziek, is aan zijn 15e editie begonnen. Dat elektronische muziek een vlag is die een brede lading dekt blijkt ook dit jaar weer uit de gevarieerde programmatie. Onder meer op het menu van dag 2: Jazzanova, acid jazz en soul trendsetters pur sang, en Gilles Peterson, de verpersoonlijking van de neus voor nieuwe en vernieuwende muziek die zich op het snijvlak van moderne jazz, soul, funk en worldbeats bevindt.
De man heeft al talloze onbekende namen aan het grote publiek geïntroduceerd. José James bijvoorbeeld, de man zich die een paar dagen geleden op Gent Jazz samen met Jef Neve van zijn beste kant liet zien, is zo’n poulain wiens carrière geboomd is dankzij Peterson en zijn Worldwide show (wekelijks te horen op StuBru overigens).
Klinkende namen genoeg dus om post te vatten in de café van vooruit en Red D & Lady Linn in de main room links te laten liggen. Eerst Jazzanova dus, of beter “Jazzanova Live!†zoals het scherm achteraan duidelijk maakte. Geen eenzame DJ Booth maar wel een full blown band, acht man sterk. Eén daarvan is Paul Randolph, een soulzanger uit Detroit, die de Duitsers vocaal een stembandje kwam toesteken. Op zijn best gaf hij de nummers een extra soulvolle drive die de sfeer uitgelaten maakte, maar helaas besmeerde hij sommige rustiger nummers met een soort kleverige stroop die mij toch net iets te zoet smaakte.
Uitschieters waren Fedime’s Flight met een ongelofelijke funky baslijntje waarboven er op de piano mocht duchtig geimproviseerd mocht worden en het stevig opgepompte bisnummer, Boom Clicky Boom Klack.
Na een korte afbraakpauze mocht Gilles Peterson dan aan zijn set beginnen. En laat ik er maar geen doekjes om winden, ik had er persoonlijk wat meer van verwacht. Het geheel begon en eindigde nogal slordig en kwam bovendien erg traag op gang. Ook MC Earl Zinger die hij had meegebracht bleek niet echt een grote meerwaarde in het totaalplaatje. Logisch gevolg, de zaal liep half leeg op zoek naar andere beats en het werd dus nog moeilijker om het verwachte feestje alsnog op gang te trekken.
Toch bleven er een degelijke drie kwartier over waarin Peterson de muziek vooral voor zich liet spreken en zijn eclectische mix – The Worldwide Sound zoals die MC maar bleef scanderen – de benen eindelijk wat meer in beweging kreeg. De set werd gedomineerd door bossa, blazers en Brazilië met af en toe een crowd pleaser als Gypsy Woman (She’s homeless) of Quincy Jones’s Soul Bossa Nova.
Ik weet niet of het lag aan twee lichtelijk teleurstellende grote namen maar afsluiter in het café Merdan Taplak was alleszins vastbesloten de aanwezigen nog eens op een feestje van formaat te trakteren. De Antwerpse DJ met Turkse roots staat bekend voor zijn bonte mix van muzikale stijlen en een voorliefde voor balkanmuziek. Met Mahalageasca van Mahala Rai Banda als openingsnummer bouwde hij dan ook onmiddellijk sfeer op én verwachtingen.
Of hij die inloste? Jazeker, en hoe! De man mixte Oriental, Balkan, Bossa, Bollywood en Afrobeats olijk door hedendaagse voltreffers als Harder Faster Better Stronger of de Joakim Remix van DJ Mehdi’s Pocket Piano. In de tweede helft van zijn set bouwde hij naar een knetterend hoogtepunt door een half uur Drum ‘n Bass van ieder continent te draaien met de dolgedraaide Pendulum remix van Prodigy’s Voodoo People als kolkende uitschieter. In stijl – en iets rustiger – ging het daarna naar de klok van zessen en met Don’t Worry, Be Happy kwam aan de triomftocht van DJ Merdan Taplak een waardig einde. Toch nog een sterke afsluiter van een over het algemeen matige nacht.
© 2009 GENTBLOGT VZW