RSSPuppetbuskers 2009: gezien op donderdag 23 juli
Het was een beetje stresserend gisterochtend, want Gentse Feesten of niet, op het thuisfront blijft het leven doorgaan, waardoor ik mij geweldig moest reppen om op tijd in de Trommelstraat te zijn voor dag 6 van het International Puppetbuskersfestival. Een positieve noot toch: na al het water dat we sinds de avond ervoor over ons gekregen hadden (mijn badkamer was een slagveld van natte kleren), was het inmiddels droog. Ik was gelukkig nog op tijd om Ludo door de Rodekoningstraat te zien lopen. Ludo? Volgens de programmabrochure denkt Ludo dat alles wat hij onderneemt, gedoemd is om te mislukken. “Maar Ludo is vooral verzuurd. Hij ergert zich aan alles en iedereen verlaat hem, zelfs zijn hond. Daarom gaat Ludo op zoek naar zijn hond, naar orde, naar tucht. Ludo klaagt, Ludo zaagt. Ludo is gewoonweg Ludo.”
Ik heb hem een tijdje gadegeslagen, maar kon mij eigenlijk niet vinden in het portret dat van hem geschetst werd. Hij roept bij mij veel eerder het beeld op van een eenzame oude man, die veel nood heeft aan contact. Die eenzaamheid werd nog versterkt door de regen (jawel, het WAS dus droog), waardoor er niet veel volk meer op straat liep.
Verzuurde mensen gaan zich volgens mij niet bezighouden met dingen te regelen opdat een auto vlot kan passeren. En hij bedankte mensen die hem een arm gaven om hem te ondersteunen – Ludo is slecht te been – heel vriendelijk. Ik heb hem maar even gezien, maar Ludo (gespeeld door de Belg Sven Vanderlinden in het kader van Jong Talent) heeft een beetje mijn hart gestolen. Als je hem vanmiddag in de Veldstraat tegenkomt, doe hem mijn groeten.
Nog vandaag te zien om 15 u. (Veldstraat)
Gelukkig bleef het in de namiddag bij deze ene regenbui en konden we volop genieten van de voorstelling Figura ex Machina van de Hongaar Bence Sarkadi, de winnaar van de Luk Vincentprijs-Jong Talent 2008. Ik herinner mij dat hij een fantastische voorstelling had (zou anders ook de prijs niet gewonnen hebben), maar dat hij verkrampt was van de zenuwen. Dit jaar heeft hij inderdaad heel wat zelfvertrouwen bijgewonnen, en communiceerde zelfs op een heel ontspannen manier met het publiek. Figura ex Machina bestaat uit een aantal losse stukjes met marionetten, die hij allemaal zelf gemaakt heeft, waarbij de humor nooit ver weg is. Er is o.a. een trapezist, een cellist met een lichaam als een cello die zichzelf bespeelt, een rolschaatsartieste, een marionettenspeler (tiens, lijkt die niet heel erg op de marionettenspeler).
Tussen de stukjes met de marionetten loopt een rode draad. Een heel klein wit mannetje sleurt met een rode kist of blok en zoekt hulpmiddelen om die te vervoeren: eerst tracht hij die zelf te dragen maar maakt achtereenvolgens gebruik van een mammoet, een trein, een auto, … Het zijn heel mooie, kleine, poëtische stukjes met een stangpopje, uitgewerkt in sobere kleuren (wit, grijs en een rood accent).
Verder wil ik hier alleen nog kwijt dat deze voorstelling een absolute aanrader is.
Nog te zien op vrijdag 24 juli om 15 u. (School van Toen), op zaterdag 25 juli om 15.30 u. (EFTC) en op zondag 26 juli om 15 u. (EFTC)
Na de prijswinnaar Jong Talent vorig jaar, schakelden we weer over naar nieuw Jong Talent, naar de Belgische Leah Lutta met Metamorfose. Een jonge vrouw in het rood komt het podium op met een karretje, met een koffer en wat planken. Op het podium steekt ze met die planken iets in elkaar. Langzaam drijft ze de spanning op. Het blijkt een poppenkast te zijn, met rood gordijn en al. De spanning wordt verder opgedreven: bovenop de kast verschijnt een poppenarm (van het soort pop waarmee kleine meisjes poppenmoedertje spelen). En dan een hoofd.
Ik ga hier niet verder vertellen, want anders valt er voor u niets meer te beleven.
Deze productie is heel mooi om naar te kijken, maar kampt naar mijn gevoel een beetje met een anticlimax: op het moment dat je denkt dat het verhaal gaat beginnen, is de voorstelling gedaan. Maar het is natuurlijk ook mogelijk dat ik er helemaal niets van gesnapt heb.
Nog te zien op zondag 26 juli 2009 om 16.15 u. (EFTC)
De laatste voorstelling van de namiddag kwam dan weer helemaal uit Rusland: Victor Antonov met Circus on strings. De naam zegt het zelf, korte circusacts met marionetten. Geen vernieuwend figurentheater, zeker niet, maar wel figurentheater van de bovenste plank, zeer knap gedaan, met de nodige humor en een ongelooflijke zin voor detail. Zo is er een gewichtheffer bij wie je, na het mislukken van een eerste poging om zijn gewichten omhoog te krijgen, de snor en de wenkbrauwen ziet bewegen. En als het hem dan eindelijk lukt, zie je hem rood aanlopen en staat hij te trillen op zijn benen. Navraag leerde dat hij al zijn poppen zelf gemaakt heeft.
Komt dat zien, komt dat zien. Een circus dat je niet mag missen.
Hoewel het International Puppetbuskersfestival in de stad grotendeels overgenomen werd door MiraMirO, zijn er hier en daar nog voorstellingen buiten de muren van het EFTC. Zo bevond collega Ivan zich gisternamiddag in de Veldstraat.
Ivan: Le Cyclo Théâtre van het Belgische Clair de lune Théâtre stond donderdag een beetje verstopt onder het afdak van Fnac in de Veldstraat. Toen we aankwamen, stond er al een rij nieuwsgierigen. Het enige wat je van buitenaf kan zien is een grote bakfiets met daarop een volledig afgesloten mini-theatertje. Een voorstelling duurt nauwelijks 5 minuutjes. De toeschouwers kunnen hun hoofd onder of door het doek steken en met een beetje turnoefeningen is er plaats voor maximum 7 personen. Wat je binnen te zien krijgt is prachtig: een ouderwetse theaterbühne, bombastische klassieke muziek en een toverspektakel van schaduwfiguurtjes. De voorstelling zit vol spitsvondigheden en verbazingwekkende trucages. Zeer leuk! Zeker nog gaan kijken als je kan.
Gezien op: 23 juli (Veldstraat, 15u)
Nog te zien op: 24 juli (Trommelstraat, 14u30), 25 juli (Veldstraat, 15u) en 26 juli (Trommelstraat, 15u30)
© 2009 GENTBLOGT VZW
Ik kwam voor “Ludo” de reakties van de omstaanders, vaak afwachtend en dan héél positief het spel meespelend.
Victor Antonov, met zijn Circus on strings, wat heb ik genoten, het kind in mij kwam terug naar boven en niet aleen bij mij, bij velen waren er fonkelende oogjes.
Volgend jaar zien ze mij daar zeker terug op Puppetbuskerfestival !