RSSDe Propere Fanfare in Wales (6)
Onlangs kondigden wij aan dat de Propere Fanfare van de Vieze Gasten op woensdag 19 augustus naar Wales vertrok om daar tot 25 augustus muzikaal de boel wat op te vrolijken. Zij houden daarover een speciale blog bij, maar u, lieve gentblogtlezer, kan hun avonturen ook hier volgen. De Propere Fanfare te gast op gentblogt!
Dag 5, Victorian Festival in LLandrindod (23 aug., nvdr)
Het is weer geen weer vandaag. Regen dus. Geen stortbuien maar een gezapige druilerige malse kloteregen (Lach maar Belgenland, van té lang in de zon te zitten, krijg je blaren.)
De 5e dag intussen al. De tijd vliegt ontzettend maar ’t gaat hier niet direct vooruit vanavond. We lijken wel aan couchsurfing te doen: 2 kletsende fanfaristen – wijven zoals ze zichzelf noemen – zitten samen met mij op een schapenvelleke op mijn bed (En ze willen nu graag de groeten doen aan hun oma, en aan de bomma …). Uit de wind. Uit de regen. Wijn uit een glas in plaats van uit een beker. Doet deugd, echt wel. ’t Zijn de simpele dingen niewaar.
Maar dag 5 moet verteld worden. Het laatste officiële optreden van de fanfare in Wales. De ontbijt- en etenstoestanden zijn verhalen voor later. De koffie, de plastieken zakskes voor de boterhammen …
Bon, er moet een verhaal verteld worden. Ik slaag er niet in om de 2 kletskousen te laten zwijgen dus moet het maar zo. Het concert in Llandrindod (een uitleg over de Welshe taal en de uitspraak en ‘the mutations’ volgt ook later nog eens, maar de naam van dit dorpje uitspreken is niet eenvoudig).
Normaal gezien moest er om 13h gespeeld worden maar dat is een paar keer verschoven zodanig dat tegen het uur dat de instrumenten uiteindelijk waren uitgepakt en gestemd er een ferme drensbui naar beneden kwam. Dus werd er rap rap rap naar de kiosk gelopen om een opwarmertje te spelen. Een megakleine kiosk waar de muzikanten op elkaar geplakt stonden. De percussie werd netjes in de regen geplaatst. Maar maar: een schoon opwarmertje, den-de-rend.
Het was de bedoeling dat het verdere optreden ook buiten zou doorgaan maar omwille van de regen werd er beslist toch maar binnen te spelen. In een plaatselijke theaterzaal. Enfin zoiets. Een heel mooie zaal, compleet in roze geschilderd, met een grandioos podium en volledig rondom een verdieping met de allerschattigste balkonnetjes. Mooi! De regen was vandaag eigenlijk een godsgeschenk. Een grote zaal met een enorme akoestiek volledig ter beschikking van de fanfare. Publiek inclusief. Grandioos, maar grandioos!!
Dit was overweldigend, dit was groots. Beetje rare setting omdat dit ‘Victorian Festival’ een beetje een folkloreding is. Met oudere heren en dames volledig opgekleed in Victoriaanse kledij, en eigenlijk op het 1e gezicht een hele stijve bedoening. Maar kijk, afgaan op het uiterlijk is niet altijd goed want de stijve heren en dames hebben de zaal – door toedoen van de fanfare – in vuur en vlam gezet. Nooit eerder meegemaakt. De energie die de muziek vandaag uitstraalde, was ongekend. Iedereen had er goesting in. Een optreden waar je naar staart met een glimlach op je gezicht die er nooit meer af te krijgen is (opvallend bij stilstaande optredens is altijd dat diegenen die de fanfare vergezellen na afloop van een nummer telkens weer fier staan of zitten rond te kijken met een big smile op hun gezicht en de uitdrukking ‘hé, ik kèn dees gasten wel allemaal hè. Keer op keer doen we dat).
Een paar reacties uit het publiek:
‘Blimey!’
‘Brilliant’
‘It’s the best thing I ever saw. It was fantastic. I hope you come back and then I will be the first to come in.’
Het publiek werd ingepakt, en ze lieten dit gewillig toe.
Na afloop waren de reacties uitbundig en uitgelaten. Ook van de fanfaristen; iedereen van de muzikanten wist gewoon dat dit een ongelooflijk goed optreden was. De klank, het zingen, het spelen. Alles zat goed.
Niet te vergelijken met wat er zich aan de klif heeft afgespeeld afgelopen vrijdag, absoluut niet te vergelijken. Dit was anders, helemaal niet ingetogen maar LUID en GOED. Bij dezen een dank aan de muzikanten voor deze fijne voorstelling!!!
Phew, mijn kletsende wijven zijn intussen de deur uit. Hun bijdrage aan dit artikel? Hmm, here comes: ‘Stressprinses’; ‘Het komt door de wind mijn kind’, ‘Het vraagt engagement mijn vent’, ‘De norm is storm’.
Tja :)
Ik hou het voor bekeken, denk dat ik nog even naar de Friendship ga; pintje drinken (alhoewel, we zijn hier nog goed bezig, in de keuken wordt er muziek gespeeld en gezongen. Man man man, het is hier gezellig).
Morgen is een vrije dag voor iedereen. Om 17h wordt er een voetbalmatch gespeeld tussen de Borth inwoners (11) en de fanfare (111) en ’s avonds is er nog een allerallerlaatste optreden op de camping zelf voor deze zelfde inwoners die ons zo ongelooflijk goed hebben ontvangen. De wind is intussen straf gaan liggen vandaar waarschijnlijk de regen. Anyway, het is hier nooit stil met de beukende zee hier aan de mensen hun achterdeur. Wat een dag, wat een dag …
Knuffels voor de thuisblijvers (en de geruststelling dat er geen tenten meer zijn weggewaaid en dat iedereen in goede gezondheid verkeert) en een kus voor mijn lieve vriendje.
Dada!
© 2009 GENTBLOGT VZW