RSSEen nieuw schooljaar
Deze ochtend aan het ontbijt. We luisteren naar het nieuws en het onvermijdelijke hoofdpunt over de eerste schooldag. Er zijn nog zekerheden in het leven.
Of toch niet. Want het was de meest bevreemdende 1 september sinds onze oudste dochter in 1991 haar eerste schuchtere stapjes richting eerste kleuterklas zette: er zaten gewoonweg geen schoolgaande kinderen aan tafel. Toch een heel verschil met de lagere schooltijd en de opgewonden sfeer om vier kinderen op tijd paraat te krijgen.
Eens ze in het middelbaar zitten (het eerste jaar nog even uitgezonderd), gaat het er toch anders aan toe. De voorbije weken werd al eens geopperd dat ze misschien toch wel best eens naar de staat van hun fiets(banden) zouden kijken, kwestie van toch niet voor al te grote verrassingen te staan, misschien. Of werd er al eens tussen de soep en de patatten (zo in het laatste kwart van de vakantie) te kennen gegeven dat een nieuwe boekentas toch wel absoluut noodzakelijk was, met die kapotte rits. Een nieuwe boekentas? Een tochtje langs de schoenmaker zal ook wel gaan.
En zo was het ook een kinderloos ontbijt vanochtend (behalve onze oudste dochter die een vakantiejob heeft, in afwachting van het nieuwe academiejaar, en dat is dan weer een heel andere fase in een mens zijn leven). Onze oudste zoon was gisteravond laat pas thuisgekomen van een lang verblijf in het buitenland maar was vanochtend al lang en breed de deur uit, ook al werd hij pas rond half elf op school verwacht (Atheneum Wispelberg). Ah ja, hij moest toch veel tijd hebben om bij te praten met zijn allerbeste vriend.
Onze jongste zoon, die een nieuwe weg heeft ingeslagen richting podiumtechnieken (ergens in Sint-Amandsberg) moest pas om kwart over negen de deur uit (en ik hou mijn hart vast want hij moet nu dagelijks fietsgewijs de Dampoort passeren), terwijl onze jongste dochter ook pas om half elf verwacht werd voor het tweede jaar Latijn in Atheneum Wispelberg.
Ik ben wel ontzettend benieuwd naar hun verhalen vanavond. En dan blijft er natuurlijk nog het huiswerk voor de ouders: stapels papieren invullen (en talloze dingen in veelvoud) en boeken kaften (ja, ik ben een slechte moeder want ik zou hen dat zelf moeten leren, maar shhttt, eigenlijk doe ik dat liever zelf). Die zekerheden zijn er wel nog. En het bijeenrapen van voldoende contant geld om alle werkschriften te betalen.
Het spijt me zeer, maar het is ook een stukje zonder foto’s. Niet alleen waren er geen kinderen, je denkt toch niet dat ik het fototoestel nog maar zou mogen bovenhalen hebben! Laat staan dat ik met hen zou meegaan naar school (en daar foto’s genomen zou hebben). Stel je voor!
© 2009 GENTBLOGT VZW
Goeie wijn behoeft geen krans, en een schoon artikel ook geen foto’s.