Zuidparkjazz! Bijlokefestival! Weekend!
Als goed begonnen half gewonnen is, dan staat ons nog wat te wachten, dit weekend voor de tweede helft van Jazz in ‘t Park. Ik ga er niet al te romantisch over doen, maar het was hartverwarmend om zoveel volk naar het Zuidpark te zien afzakken. Vanuit Limburg zelfs, en Nederland en het verre Wallonië, streken ze neder voor een keure van Belgische jazz. En gelijk hadden ze. Het heeft geduurd tot de eerste middag, vrijdag, toen een gezellige bende naast ons de picknickmand bovenhaalde, of wij besloten al elke avond als muilezels beladen net zo gezellig ons voedsel ter plekke te nuttigen. Wie liever licht komt, vindt zijn gading bij de kraampjes, al zijn de oliebollen precies niet even fantastisch als op de vorige edities.
Een paar highlights: Misstriosho was een goede opener; het trio rond Marie Anne Standaert brengt voornamelijk goede standards, die u naar een cd laten uitkijken. Toine Thys ging met het Toine Thys Organ Trio zonder minste twijfel met de prijs voor het meest humoristische concert lopen. “Het Toine Thys Organ Trio met Arno Krijger op Hammond,” stelde Thys zijn medemuzikanten voor, “en Joost van Schaik op slagwerk. En dan saxofoon, maar mijn naam zit al in de naam van het trio.” Hij verontschuldigde zich omdat hij zoveel op sopraansax speelde, maar hij was pas daags voordien gevraagd om de volgende dag een klassiek concert op sopraansax te begeleiden, “nen duo zelfs, dus u begrijpt, ik moet ook nen beetche oefenen.”
Het Zola Quartet was een verrassing. Aan de trompet van Francisco Leal was het even wennen: de man lijkt te spelen met horten en stoten, maar tijdens het bisnummer –een interpretatie van Monks Hackensack– haalden ze mij over de sloot. Om in de gaten te houden, deze groep. Het Mahieu-Van Tomme Quartet had zich eerder al bewezen in Mineral Jazz, en bevestigde in het Zuidpark; Marcola Moncada is goed op weg en speelt beter mét dan zonder Space in zijn kwartet. Octurn speelde een totaal andere set dan op Middelheim; minder ‘evident’ maar zeer goed als avondaflsuiter.
Morgen begint het opnieuw; niet te missen zijn Bender Banjax (04/09 – 19u30); WoFo (04/09 – 22); Frederik Leroux Trio (05/09 – 19u30); en het Carlo Nardozza Quintet (06/09) –al verzekert men mij dat de ganse zondag onmisbaar is.
Zaterdag wordt problematisch –al moet een beetje organisatie daaraan wel kunnen verhelpen. Wij staan immers reeds lang te springen voor het Bijlokefestival (geheel gratis, maar tevens geheel uitverkocht), dat van start gaat om 15u, en lekker doorbolt tot middernacht. Kom op tijd naar de Bijloke, want uw ticket geeft u wel onbeperkt toegang tot de site, maar garandeert geen toeganag tot pakweg de concertzaal. Vol is vol, zo waarschuwt men ons.
Wij trachten het zo op te vullen. Om 12u geven we present in het Zuidpark voor het Steve Houben Quartet; na afloop, om 14u zakken we op ons gemak af naar de Bijlokesite om er pakweg La Femme Belge mee te maken, en achteraf Madjid Khaladj en het Spiegel String Quartet aan het werk te zien. Misschien is er nog tijd voor een snelle Vooruit met de Kuit, maar om 19u30 staan we opnieuw aan de Zuid voor het concert van Frederik Leroux. Daarna wordt het opnieuw hollen naar De Bijloke voor Bord du Nord van Sam Vloemans (23u). Zonder Sam Vloemans evenwel, want die jongen heeft een ongeval gehad, waardoor Carlo Nardozza zijn trompet door de tuin zal laten schallen.
Jazz in ‘t Park, op 4,5 & 6/09/2009 in het Zuidpark, telkens om 12u15, 19u30 en 22u; Bijlokefestival, op 5/09/2009 vanaf 15u. Beide festivals zijn geheel gratis, voor het Bijlokefestival diende u wel kaarten te reserveren (het festival is geheel uitverkocht).
© 2009 GENTBLOGT VZW
Ledebergse feesten! Prinsenhoffeesten! Rommelmarkten overal!
We moeten een beetje volledig zijn, eh. ;)
Prinsenhof hoort thuis in ons rijtje . Dekenij Ledeberg is iets anders . Moet kunnen evenwel .Heeft zijn betekenis . Maar dat is een heel andere dan die van Jazz in ‘t Park.
Da’s uiteraard juist. Maar ik wou maar een beetje opsommen wat er allemaal te doen was dit weekend zonder te discrimineren…
Tja, feesten… Ieder zijn ding hé. Ik heb zelf maar de helft van de concerten bjgewoond. Niettemin zoals dikwijls, waren het de concerten waar ik eigenlijk vrijblijvend naar komen kijken was deze die mij het meest aanspraken.
Zo bijvoorbeeld Octurn ’7 eyes’: gebruik van bizarre toonladders doet denken aan het heden en de toekomst.
Eindtopper Carlo Nardozza Quintet featering Gwen Cresens: veelzijdige set zonder kunstjes om de kunst, maar fine-tuning op de gevoelens.
Alom geen hoempapa noch old-school revisited.
Wordt vervolgd, eventueel op CD.