RSSBoombalfestival – de muziek
De laatste dag van het beroemde boombalfestival tekende ik present. Zondag is duidelijk familiedag. Veel gezinnen met jonge kinderen. Over het algemeen een jong volkje vandaag. De weide lag er in het gezellige zonnetje rustig bij. Was dit wel een festival? Ook de danstenten leken niet overvol. Iedereen hing lekker ontspannen rond in en tussen de tenten, in het gras, of op de draaimolen. Naar de avond toe kwam de ambiance er wat meer in en begonnen ook de concerten in de grote tent. Die zondag was ook duidelijk een ode aan het Nederlandse lied. Dat deed me een beetje het ergste vrezen, onterecht zo bleek.
Jackobond beet de spits af. Deze groep rond zangeres Riet Muylaert brengt Vlaamse volksmuziek. Zij werd vooral bekend van de deelname aan “zo is er maar één”. Haar stemtimbre heeft veel weg van Eva Deroovere en ook de liedjes horen in het zelfde laatje thuis. Persoonlijk kon het me niet echt boeien en na een fotoronde trok ik dan maar naar de bar met mijn partner in crime, wiens fotoverslag van de zaterdag u hier vindt. Even later spotten we nog een gentbloggie op de weide met zijn gezin.
Ondertussen waren oudgedienden Miek en Roel aan hun aftrap begonnen. In het perskot hadden we al opgevangen dat Roel ferm aan de antibiotica zat wegens een ontsteking, maar dat het vandaag al een stuk beter ging.
En inderdaad, hoewel Miek niet zo goed bij stem was –maar Roel des te beter– waren hun liedjes onvervalste kleinkunst en klonken ze vertrouwd in de oren, hoewel ik amper iets van het rijke repertoire ken. In eenvoudige woorden worden duidelijke boodschappen gebracht. Kleinkunst: de kunst van de kleine kleine revolutie in het lied. Al riep de dranktent ons toen alweer, en ook de eettent werd meermaals bezocht.
Het was pas bij het optreden van Hannelore Bedert, de rijzende ster aan het Vlaamse firmament, dat ons hart wat sneller begon te slaan. Niet dat ik vooringenomen ben. Het dateerde al van voor ze echt bekende werd, dat ik haar nog live had gezien, in het voorprogramma van An Pierlé. Vlot babbelend gaf Hannelore acte de presence en ook haar band vloog er in met duidelijk groepsgevoel. Kleinkunst af en toe, modern geluid, met lekker rockende arrangementen. Voor het eerst vulde de tent zich en klonk er enthousiast terecht applaus. Haar hits passeerden de revue in een stevig sausje. Volwassen, zelfzeker en entertainend. Hannelore’s optreden was een knappe gebalde vuist, perfect om het festival wat vuur in te blazen.
Nu de tent was opgewarmd liet de troubadour van Vlaanderen niet lang op zich wachten. Johan Verminnen, de laatste jaren ietwat verdwenen van het grote kleinkunstpodium, bewees evenwel dat hij er nog steeds staat, met al zijn kleine liedjes met volkse melodietjes en melancholische accenten. Het leven bezongen. De tent ging voor het eerst uit zijn dak. En ja dat ene liedje waarvan iedereen denkt dat het van Clouseau is, werd luidkeels meegezongen uit volle borst: “Neem me mee naar je land, vol muziek en vol dromen”
Dat moet muziek doen:je vervoeren naar je mooiste dromen. Daar zorgde Johan Verminnen voor. Tot twee keer toe brulde de tent hem terug… zalig. Toen we tijdens het verorberen van onze laatste pakken friet hoorden dat het BB-bombardement wel degelijk de tent deed daveren op zijn grondvesten, zagen we dat het goed was en vertrokken we in de ijle nacht.
Boombalfestival, Lovendegem, BE, 27-30/08/2009
© 2009 GENTBLOGT VZW
Nutella op de foto’s!
Plezante eerste foto.