RSSFilmfestival: A rational solution
De regen kwam gisteren met bakken uit de hemel, ideaal weer om in de zeteltjes van de Kinepolis te gaan zitten? Misschien. De opkomst voor A rational solution was aan de lage kant had ik de indruk, blijkbaar schrikte het water de mensen af. Met je filmticket kun je nochtans gratis de bus nemen, maar het late uur van de film kan je dan wel parten spelen. Of speelde het flinterdunne scenario de film parten? Geef toe, het perfecte koppel dat anderen advies geeft in de kerkgemeenschap en dan gebeurt waar ze anderen voor bijstaan: de man wordt halsoverkop verliefd. En dan nog wel op de vrouw van een goede vriend en collega. Huizenhoge clichés… En toch heb ik genoten van A rational solution.
De film is geselecteerd voor de officiële competitie en dus gaat er bijzondere aandacht naar de muziek. De regisseur Jörgen Bergmark die bij de voorstelling aanwezig was, moest de presentator al meteen teleurstellen. Hij houdt niet van films met veel muziek. Hij geeft de voorkeur aan eerder minimale muziek, toch bewondert hij het effect van de muziek van Nathan Larson op het verhaal. Een stukje pianomuziek loopt als een rode draad door de film en is natuurlijk verweven met de muzieklerares die haar man dreigt te verliezen. De film moet het ook niet hebben van de spitsvondige dialogen of ideologische uiteenzettingen. Ook in het gesprek waar men tot een rationele oplossing voor “het probleem” komt, zijn de woorden beperkt. Ik keek met oprechte verwondering toe hoe men er in slaagde om een uitleg op te bouwen, of zeg maar een draai te geven aan de waarheid en de situatie te “verkopen”.
De kracht van de film zit hem in de kleine gebaren, de lichaamstaal van de acteurs. De vier acteurs dragen de film, de kinderen worden wel vermeld maar krijgen we niet te zien. De kerkgemeenschap is het klankbord of de reflectie van de huwelijksproblemen. Je hoeft natuurlijk geen grote relatie-expert te zijn om te weten dat de situatie uiteindelijk gaat wringen bij de vier volwassenen. De redenen zijn divers en vaak onuitgesproken, maar daarom niet minder pijnlijk aanwezig. De film lijkt te balanceren op het randje van comedy en drama. De regisseur was echter resoluut: “It is funny, but it’s no comedy, it’s drama. You are allowed to laugh.” En op verschillende momenten wordt inderdaad gelachen, maar dan niet de gulle lach van plezier, maar een lach tussen die gulle comedylach en de horrorlach. Hier en daar hoorde ik, voornamelijk vrouwen denk ik, ook geluiden van ongeloof maken.
A rational solution is niet het soort film dat de grote massa zal aanspreken, het is wel een mooie intieme film die liefhebbers kan bekoren. Voor die liefhebbers onthulde de regisseur trouwens nog een verwijzing naar Ingmar Bergman, de grote Zweedse regisseur. Stina Ekblad en Pernilla August, de twee vrouwelijke hoofdfiguren hebben trouwens nog met de regisseur samengewerkt. Maar weer naar het faits divers: een van de geliefden van Bergman merkte dat een andere vrouw haar slippers in haar huis droeg, wat later werd ze de deur gewezen. Ook in deze film spelen de slippers een rol, het lijkt een detail, maar voor een film die het niet van de grote dialogen moet hebben, wordt het meteen uitvergroot.
A rational solution is nog te zien op 9, 10 en 12 oktober en er zijn voor alle voorstellingen nog tickets beschikbaar.
Onze redactieleden gaan dit jaar door omstandigheden minder films zien dan ze graag zouden willen. We doen beroep op de filmliefhebbers en de toevallige filmfestivalganger onder onze lezers. Heb je een ongelooflijk goede film gezien of was de film niet wat je ervan verwacht had? Bezorg jouw gefundeerde mening op redactie@gentblogt.be en binnenkort lezen we hier jouw recensie.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Hoe regisseurs uit het Noorden van Europa er toch steeds in slagen om familiegebeurtenissen te ontleden, blijft opvallend (cf Festen). Regels opstellen om een nogal ongewone ménage à quatre vol te houden, of net niet vol te houden? In elk geval een film waarover nagepraat kan worden, over liefde, passie, trouw, relaties, … en de verfilming ervan.
Fascinerende film, het heeft me eens serieus nat pak gekost om er te raken, maar ik had er geen spijt van. volgens mij niet het allerbeste wat er dit filmfestival te zien is, maar wel zeer degelijk.