RSSFilmFestival: A Frozen Flower
Het FilmFestival blijft iets waar ik elk jaar enorm naar uitkijk. Je enkele dagen overgeven aan fascinerende verhalen die je anders nooit te zien krijgt, het is een beetje als op vakantie gaan in eigen stad. Dit jaar zorgen de omstandigheden er echter voor dat ik mijn filmprogramma zwaar moet beperken en was het een zeer zware opdracht om uit het grote aanbod slechts vijf films te kunnen kiezen. Gelukkig was de Zuid-Koreaanse film A Frozen Flower (van regissseur Yoo Ha) meteen een absolute voltreffer.
Het verhaal speelt zich af in de 13e eeuw, wanneer de Koreaanse Goryeo-dynastie bedreigd wordt door de Mongoolse Yuan-dynastie. De nog jonge koning van Gorey omringt zich met een erewacht van kleine jongens, die vanaf dan voor altijd in het paleis zullen blijven en hun meester dag en nacht dienen. ‘Dag en nacht’ is in het geval van het hoofd van de lijfwacht, Hong Lim, trouwens zeer letterlijk te nemen; hij is al van in het begin de favoriet van de koning en er is tussen de twee mannen een sterke band ontstaan.
De problemen beginnen wanneer de koning om puur politieke redenen met een Yuan prinses moet trouwen en dat huwelijk een puur verstandshuwelijk blijft aangezien de koning zijn bed nog steeds elke nacht blijft delen met Hong Lim.
Het ontbreken van een erfgenaam maakt de heersers in Yuan ongeduldig en er worden complotten gesmeed om de koning te vermoorden en zijn neef op de troon te zetten. De koning ziet maar één uitweg uit deze penibele situatie en vraagt zijn koningin en Hong Lim om voor de troonopvolger te zorgen die hij zo dringend nodig heeft. Hoezeer deze twee jonge mensen, die elkaar wantrouwen en misschien zelfs haten, walgen van het idee, toch geven ze uiteindelijk toe.
Het verplichte nummertje ’s nachts slaat echter algauw om in hartstocht, lust en zelfs in echte liefde en zo ontstaat er totaal onverwacht een zeer gevaarlijke driehoeksverhouding van verboden liefde, jaloezie en wraak die hen allen dreigt mee te sleuren naar de afgrond.
De eerste helft van deze meer dan twee uur durende film is eerder poëtisch in beeld gebracht. Het is echt genieten van de mooie beelden en van de realistisch en gevoelig geschetste hoofdpersonages. Zowel de homo-erotische als de liefdesscènes tussen man en vrouw zijn talrijk en behoorlijk stomend in beeld gebracht, maar nooit vulgair. Je wordt als kijker meegesleept door de verscheurende emoties en de passie, maar ook door de stille pracht van sommige scènes.
Raar genoeg slaat de toon van de film in het tweede deel volledig om. Terwijl in het verhaal de gevoelens van liefde en absolute toewijding weggeduwd worden door jaloezie, leugens en wrok verandert de toon van de film van intimistisch naar meer overdadig. Het bloed spat net iets roder en verder dan in de meeste andere films, de passie tussen de personages druipt van het scherm en af en toe merk ik dat het publiek moet lachen met scènes die volgens mij niet grappig bedoeld zijn, maar die er op een bepaalde manier voor ons westers publiek zo over zijn dat het ergens lachwekkend wordt. Het verschil tussen de eerste en de tweede helft van de film is behoorlijk groot, en dat voelt vreemd als kijker. Toch vond ik het persoonlijk niet storend omdat het ergens ook wel past bij de escalatie in het verhaal; de waanzin wordt steeds groter, de controle valt weg. De film blijft op die manier trouwens ook weg van de voorspelbaarheid.
Met zijn 133 minuten duurt de film misschien net twintig minuten te lang, maar toch gaat hij nooit vervelen. Je blijft als kijker gefascineerd door het meeslepende verhaal. Ik voelde mee met elk van de drie hoofdpersonages en de verscheurende emoties en gebeurtenissen waar ze doorheen gaan. Maar ook puur visueel is deze film de moeite, met zijn prachtige kostuums, decors en landschappen en toch wel de mooiste liefdesscènes die ik al in lang op het grote scherm heb gezien.
A Frozen Flower, gezien in Studio Skoop tijdens het FilmFestival op 7 oktober.
Deze film is tijdens het FilmFestival nog te zien op 11 oktober (uitverkocht) en 15 oktober (bestel kaarten)
© 2009 GENTBLOGT VZW
Mooie reportage, geeft mij goesting om de film te gaan zien.