RSSThe Shouting Fence
De muziekproductie The Shouting Fence (60’) komt, na de première op 9 en 10 oktober in het Brusselse Kaaitheater, naar De Centrale op zaterdag 17 oktober naar Gent om twee voorstellingen te geven.
The Shouting Fence is een internationaal meerkorenproject, dat al in meerdere landen werd uitgevoerd, door 300 zangers, 10 solisten en 2 percussionisten. Aan dit project werkten koren mee uit Brussel, Wallonië, Vlaanderen en Zeeland (Nederland). Uit onze regio zijn dat de Gentse koren Novecanto en het Gents wereldkoor Karibu. De reeks van vijf concerten in België wordt op zondag 18 oktober afgesloten in het Conservatorium van Luik.
The Shouting Fence, een hedendaags klassiek muziekstuk, is een poëtisch-muzikaal manifest over het Israëlisch-Palestijns conflict, maar ook ruimer over communicatie in extreme omstandigheden. Het is ook één gebed én schreeuw om gerechtigheid en vrede.
Na de oorlogen tussen Israël en zijn Arabische buren geraakte het dorp en de vallei van Madjal Shams op de Golanhoogte verdeeld in een Syrische en Israëlische zone. Elke vrijdag komen de bewoners aan weerszijden van de no-go zone bijeen. Het beeld van een vrouw die met een megafoon over het scheidingshek heen probeert te communiceren, was voor de componist Orlando Gough het vertrekpunt voor The Shouting Fence, letterlijk het ‘schreeuwhek’.
Ik ben één van de 300 zangers in dit meerkorenproject en neem je graag mee in de muzikale loopgraven. De plankenkoorts én het plezier van het samenzingen krijg je erbij.
Zangers, solisten en percussionisten staan aan weerszijden van de zaal opgesteld. Het publiek zit middenin en vormt dus mee het hek/de muur die de gemeenschappen van elkaar scheidt. Er wordt gezongen in het Engels, Hebreeuws en Arabisch. Er is boventiteling voorzien in het Frans en Nederlands, maar een korte toelichting bij het verloop van The Shouting Fence kan toch geen kwaad.
Van bij het begin wordt de toon gezet. In het Arabisch en het Hebreeuws wordt het verlangen naar vrede eerst gepreveld, dan met getik van stenen gezongen en geschreeuwd “In de schaduw van de grote muur verlangen wij naar vredeâ€. Als staan we aan de klaagmuur in Jeruzalem die we met onze bede willen vermurwen. Of voor de bijbelse muren van Jericho die we met ons gedruis willen verpulveren.
Niet alleen op de Golanhoogte, maar ook tussen Israëlisch en Palestijns gebied of dwars door Palestijns gebied bouwt Israël zijn veiligheidsmuur, zeg maar apartheidsmuur. Aan weerszijden proberen de mensen toch het leven van alledag te laten doorgaan. Grote en kleine dingen, lief en leed, groot en klein jolijt en verdriet worden gedeeld over de grenzen heen.
The Shouting Fence zingt het klaaglied om de verloren aarde en de verloren eer. De fiere Palestijnse boer moet vaststellen dat hij geen meester meer is over zijn eigen landbouwgrond. “Ons land is ons land niet meer – Our land is not our landâ€
Kinderen zijn in conflictsituaties de eerste slachtoffers. Onschuldige kinderliedjes en taalspelletjes met de kleuren van de Palestijnse vlag (rood, groen, zwart, wit), gebracht door een kinderkoor, maken plaats voor het dodelijk ernstige oorlogsspel van volwassenen (stok-steen-dood – stick-stone-death).
Ontroerend is nadien het duet van de solozangeressen waarin in het Arabisch en Hebreeuws door de megafoons een fragment uit het bijbelse Hooglied van koning Salomon wordt gezongen. “Draag mij als een zegel op uw hart, als een zegel aan uw arm. Want sterk als de dood is de liefde…. Geen stortvloed van water kan de liefde blussen, geen rivier spoelt haar weg…. “
Novecanto vertolkt een lied van de bannelingen vol heimwee en verdriet. Aan hun zwerftocht moet een einde komen. Het Palestijnse volk moet uit de schaduw treden, bouwen op de jeugd (de kinderen van de stenen) en zijn zelfvertrouwen herwinnen. “Mijn vaderland is geen valies en ik ben geen eeuwige reizigerâ€. Maar evenmin mag men zich wentelen in de oude wonden. “Laat de wonde niet slapen in je hart – Don’t let the wound sleep in your heartâ€.
Het muziekstuk eindigt in een lied vol hoop over de Palestijnse heropstanding “Zolang er zaad is voor de regen en de wind zal dit woud nooit sterven†gevolgd door de vredesroep in het Hebreeuws en Arabisch en tot slot een korte ingetogen solo.
The Shouting Fence / Muziek: Richard Chew en Orlando Gough
Teksten: Mahmoud Darwish, Adonis (Ahmed Saïd Esber), Sam Shepard
Talen: Engels, Arabisch en Hebreeuws (boventiteling: NL en FR)
De Centrale, Kraankindersstraat 2, 9000 Gent, zaterdag 17 oktober naar Gent, matineevoorstelling om 17u, avondvoorstelling om 20u; tickets: € 8 (leden De Centrale)/€ 10 (vvk)/€ 12 (kassa); reservaties via De Centrale.
Om 18.30u is er ook nog een uitvoering van “Ramallah, Ramallah, Ramallah”, een documentaire van Alain Platel en Sophie Fiennes over het werk van Gentenaar Alain Platel met dansers in Palestina.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Mooi!
kijk ‘s
xxx