RSSLa Cena
Om de zoveel tijd ga ik met twee vriendinnen uit eten. Een van hen mag van ons altijd kiezen: ze hoort veel over restaurantjes links en rechts, en gaat zelf ook regelmatig eten.
Vrijdagavond voerde ze ons mee naar La Cena, een restaurant met mediterraanse keuken, of zoals ze het zelf verwoorden, “saveurs du midi, met de leukste ontdekkingen uit de Provencaalse, Italiaanse en Spaanse keuken, nu en dan aangevuld met specialiteiten uit Maghreb en Levant”.
Groot is het niet, en eigenlijk ligt het ook een beetje verscholen achter een wirwar van planten in de Lange Steenstraat, en daardoor was het me nog nooit opgevallen. Eenmaal je binnen bent, komt de gezelligheid je tegemoet. Kleine, moderne tafeltjes en stoelen, kaarsjes op de tafels, en jazzy muziek. Een niet onknappe jongeman nam mijn jas aan, en gaf me een tafeltje, terwijl ik nog even wachtte op de anderen. Er ligt een stapeltje lectuur (tijdschriften en kookboeken) waarvan ik dan ook dankbaar gebruik maakte.
De kaart is niet erg uitgebreid, maar er is wel elke maand een compleet ander menu. Er staan ook een aantal gerechten op de losse kaart.
Zonder overleg – we kennen elkaar al meer dan 25 jaar – kozen we het menu van 31 euro, met voorgerecht, hoofdgerecht en dessert, zonder de antipasti (menu van 36 euro). Een aperitief moest wel kunnen, en daar namen we respectievelijk een glaasje cava en twee glazen Roomer, het Gentse vlierbloesemdrankje. Bij de rest van de maaltijd nam een van ons een karafje witte huiswijn, en dronken de andere twee een fles Vittel leeg.
Als verrassinkje kregen we elk een mooi glaasje paprikasoep vooraf. Al gauw werd het voorgerecht gebracht: we hadden alledrie geopteerd voor de risotto met pompoen en gedroogd spek. De andere keuzes waren trouwens spaghetti carbonara of gepocheerd ei op een torentje van gegrilde courgettes en aubergines. We kregen een mooie portie rijst met een cremige pompoensaus erdoorheen, waarop netjes een knapperig reepje spek was gedrapeerd. Alleen jammer dat de rijst net iets té al dente was, hij had een minuutje of twee langer mogen koken.
Als hoofdgerecht hadden mijn tafeldames geopteerd voor een mooi stuk kabeljauw, volgens de menukaart ‘vis van de week opgerold in courgette reepjes met zongedroogde tomaten’. De vis bleek niet in de courgette gerold te zijn, maar alleen een ouwe zaag viel daarover, want hij was wel bijzonder lekker. Zelf had ik het vleesgerecht gekozen: ‘Daube Provençale met gegratineerde polenta’, wat bij navraag een soort stoverij in wijnsaus bleek te zijn, en ook best aangenaam. De enige opmerking die mijn tafelgezelschap had, was dat ze eigenlijk wel aardappelen, rijst of pasta misten bij de vis, want dat de vis met groenten eigenlijk zeer licht waren en dus niet echt vulden. Hadden we een vegetariër in het gezelschap gehad, dan had die de lasagne met tofu, gegrilde groentjes en twee sausjes kunnen kiezen.
Een dessert hoorde er ook bij, en daar kregen we de keuze tussen sabayon met aardbeien, sorbet met wodka of kaas. Eensgezind kozen we de sabayon, en kregen een ruime portie die hoorbaar net was klaargemaakt. De chef kwam hem trouwens zelf brengen met een grote glimlach. Mijn vriendinnen namen er een glaasje dessertwijn bij, in casu Moscatel.
Na afloop had ik echt wel zin in een koffie, zodat ik een latte bestelde en een grote kop koffie met een apart kannetje met warme melk kreeg. De ene vriendin nam een kop verse muntthee, de andere genoot van een glaasje limoncello om af te sluiten. Op een schoteltje kregen we 5 amarettikoekjes als begeleiding.
Intussen was het ongemerkt half twaalf geworden, en vroegen we de rekening: 129.70 voor drie. Zoals altijd betaalde er een van ons met de kaart, en rekenen we achteraf onderling af. Bij dat nazicht bleken ze de wijn niet gerekend te hebben, wat we dus niet opgemerkt hadden op het moment zelf.
Conclusie: La Cena is gezellig en lekker, maar heeft niet de ambitie van haute cuisine, gelukkig maar. De prijs is redelijk, maar niet goedkoop. De gerechten zijn echter wel, net door de beperkte kaart, bijzonder vers, en dat merk je ook.
La Cena, Lange Steenstraat 10, 9000 Gent, 09/233 72 24, www.lacena.be La Cena sloot ondertussen de deuren.
Open van woensdag tot zondag 12u-14u en 19u-22u30
© 2009 GENTBLOGT VZW
Zo te lezen moeten ze zich wat herpakt hebben. Vorig jaar heb ik hier een reactie geschreven n.a.v. een zwaar tegengevallen etentje: bijna een volle drie uur moeten wachten op een karige, weinig afsmakende hap. Nochtans had ik er zo’n 2 jaar eerder wél lekker gegeten, maar zijn de uitbaters veranderd.
en op zone 09 zijn de meningen ook op zijn zachtst gezegd ‘verdeeld’ te noemen:
https://www.zone09.be/resto/detail/nl/2989/La%20Cena%20.html
En wat zeiden ze toen u opmerkte of terugging dat de wijn niet gerekend was?
Ik heb het pas thuis gezien: ik heb zonder kijken afgerekend, en hier thuis pas berekend wat mijn vriendinnen moesten betalen, vandaar. Helaas is dat in hun nadeel dus.
Maar U vind het wel kunnen om zonder enige kennis van zaken een artikel te posten over iemands boterham? In het vervolg kan u misschien -als U tenminste de eerlijkheid en het respect zou hebben terug te gaan ivm de in dit geval niet aangerekende wijn-het bewuste artikel even laten doorlezen aan de betrokken uitbater. Of zoals Jean Marie het hieronder zeer treffend uitdrukt: mensen beoordelen op wat men zelf niet kan…FOEI.
Als het over mijn comment gaat: ik denk dat ik wel degelijk drie gangen in minder dan drie uur op tafel kan toveren. Of tenminste toch de irritatie van mijn klanten kan inschatten als iets té lang duurt en ze daar al opmerkingen over gegeven hebben. Maar zoals ik al zei: misschien hebben wij gewoon pech gehad die avond en hebben ze zich herpakt.
Mijn ervaring van een paar maand geleden, zonder nog te weten wat ik heb gegeten: uitmuntend in alle richtingen: wat op mijn bord kwam, hoelang het duurde, wat ik betaalde: alles evenredig en zeer positief. ik denk dat sommigen de anderen beoordelen op wat ze zelf niet kunnen. “La Cena”: ik wil er zeker terug!
@Gert: euhm, ik snap niet goed waar uw verontwaardigde reactie vandaan komt? Ik dacht dat ik algemeen positief was, en ik heb ook nergens beweerd dat ik geen kennis van zaken heb, of dat zelf niet zou kunnen? En wat het niet rekenen van de wijn betreft: had ik het op het moment zelf gezien, we hadden het wel gezegd. Alleen ben ik sindsdien absoluut niet meer in de buurt geweest van het restaurant, en zijn dat ook een beetje vijgen na pasen. Ik vind het jammer voor die mensen dat ze de wijn vergeten zijn, maar dat kan bezwaarlijk een fout van mij genoemd worden.
En ja, dat heet een recensie: een beoordeling van iets of iemands werk aan de hand van een zelf meegemaakte ervaring en een persoonlijke mening. Bij een interview laat je de betrokkene even nalezen, bij een recensie hoeft dat niet, dacht ik zo. Of was is dan nog het nut van een recensie, als men alle negatieve dingen er zomaar kan uitgooien?
Of dan zou je niet meer mogen zeggen dat je een film slecht vindt als je zelf geen goeie filmmaker bent… weird.
Het was lekker maar duurde veel te lang misschien is dit de nieuwe very very slowfood trend?
Bij rondvraag bij kenissen bleek ik niet de enige met deze mening.
Bij ons stond het eten snel op tafel, maar dat kan ook liggen aan het feit dat we de enige gasten waren natuurlijk. Vriendelijke bediening, fijne kaart (leuk aanbod vlees/vis/veggie) correcte prijs voor de menu. Maar vooral heel, heel, heel lekker. Heb echt enorm genoten, de beste risotto ever. Ik keer zeker terug!