RSSRomeo and Juliet
Alhoewel er in Vlaanderen tegenwoordig meer uitstekende voorstellingen te zien zijn van eigen boden dan in mijn krappe agenda passen, vind ik het toch ook bijzonder verfrissend om eens een buitenlands gezelschap aan het werk te zien. Iets wat bij Vooruit ook regelmatig kan. Nature Theater of Oklahoma is een hippe en onconventionele performancegroep uit New York die vorig seizoen voor het eerst in Vooruit te zien was met Poetics: a ballet brut en dit najaar maar liefst twee keer terugkomt met de stukken Rambo solo en Romeo and Juliet.
Voor dit stuk lieten de twee acteurs vrienden vertellen over wat ze zich herinneren van het Shakespearestuk Romeo and Juliet. Zich baserend op deze opnames vertellen ze deze herinneringen na, compleet met rare gedachtesprongen, frustraties omdat delen van het verhaal vergeten blijken te zijn, foute herinneringen… De acteurs komen om de beurt op het kleine, aandoenlijk uitziende minipodium dat op het podium is gezet, gekleed in een grappige versie van de Shakespeariaanse kostuums (de man in een nauwe kousenbroek en een versierde bloes, de vrouw in een knaloranje lange jurk en een soort bloemenkroon in het haar). Ze gebruiken de taal van hun vrienden, hedendaags Engels/Amerikaans met de nodige slang, maar spreken de woorden zeer barok uit, als waren ze in de tijd van Shakespeare, wat een zeer vreemd maar wel geslaagd effect geeft.
We horen het verhaal van de twee tragische geliefden opnieuw en opnieuw, maar steeds anders. In de ene versie is Romeo gewoon een door hormonen gedreven versierder, in een andere versie een romantische held, de ene keer neemt hij gif in, volgens een ander verhaal steekt hij zichzelf neer met een dolk. Of was het nu een zwaard? Het publiek krijgt meer dan tien verschillende versies van het bekende verhaal te horen, soms eerder de filmversie met Di Caprio en Danes, dan weer een op West Side Story geïnspireerde versie of een iets meer klassieke versie,…
Zoals gezegd, vertellen de acteurs echt wat hun vrienden zich herinneren, met de daarbij horende gedachtesprongen, en zo krijgt het publiek ook beschouwingen over het verschil tussen Romeo and Juliet (voor pubers) en Hamlet (voor meer intellectuele studenten), over 9/11, over de aard van de liefde, over naar liefde en aandacht snakken, de werking van het geheugen en ons cultureel erfgoed, over van alles en nog wat. Af en toe gaat het licht uit en maakt een meisje in kippenkostuum een dansje op het podium; redelijk hilarisch, ik lag plat van het lachen maar of er in die kip betekenis verscholen zat?
Na een goed uur begint mijn brein wel vrij verzadigd te raken met Romeo en Julia. De acteurs brengen het goed en proberen je aandacht vast te houden met hun barokke performance en grote gebaren, maar toch slagen ze er niet in de verveling tegen te houden die er op den duur bij mij inkroop. Op het einde spelen ze nog kort samen, maar dat stuk miste ik volledig wegens gewoon te moe om me nog te concentreren.
Gelukkig is het geen heel lang stuk, en stopt het na een tijdje abrupt om het applaus in ontvangst te nemen. Dan gaat echter onverwacht het licht uit, en brengen de acteurs in het donker, in de oude Engelse taal van Shakespeare maar deze keer zonder de barokke uitspraak en met gewone stem de befaamde balkondialoog. Heel mooi als afsluiter vond ik persoonlijk, en in het donker kon ik nog beter wegdromen bij de superromantische zinnen.
Al bij al vond ik het een ontspannend, grappig stuk, verfrissend en vernieuwend en met een knap staaltje acteerwerk, maar kon ik me tegelijkertijd ook niet van de indruk ontdoen dat er meer had ingezeten, dat er meer nodig was om het publiek anderhalf uur lang te kunnen boeien. Maar absoluut een gezelschap om in de gaten te houden, deze New Yorkers, een welkome wind van verandering in de theaterzalen.
Romeo and Juliet van Nature Theater of Oklahoma, gezien in Vooruit op 24 oktober.
Foto’s: oktheater.org en bombsite.com
© 2009 GENTBLOGT VZW
Het lukte me ook niet om volledig bij de les te blijven, maar ik was bijzonder gecharmeerd door de balkonscène in het donker. Zondagnamiddag heb ik dan maar de dvd boven gehaald en nog eens naar di Caprio gekeken.