RSSUnderground: een waterval
Bij het NTG opent men het nieuwe theaterseizoen met een bijzonder actueel stuk van de Oostenrijkse Nobelprijswinnares Elfriede Jelinek. Zij schreef De contracten van de koopman een jaar geleden, terwijl de crisis op globale schaal uitbrak. Ze baseerde haar tekst op het Oostenrijkse Meinl-schandaal. NTGent en Theater Antigone maken er hun eigen versie van, met de nodige verwijzingen naar Fortis en Dexia, al duikt Meinl ook wel op. Dat verhaal is me niet meteen bekend, maar dat was niet echt een probleem. Wie op zeker wil spelen, kan een uiteenzetting van de Publiekswerking om 19.30 u. mee pikken.
De sfeer werd meteen gezet met een paar goocheltrukjes in een zaal die nog baadde in het licht en de deuren die nog gesloten moesten worden. Ideaal voor vroegkomers om alvast de lachspieren eens te oefenen bij witte briefjes die 100 euro worden. Gelukkig stond er een zwembad op scène om het brandje op te vangen. Dat zwembad zorgde trouwens voor een verfrissende enscenering, met personages die wat later in de voorstelling plots opdoken. Hun natte kleren leken me bijzonder onpraktisch, maar het zette wel de toon. Het stuk begint met het geklaag van de kleine beleggers. “Niets” hebben ze eraan overgehouden, arm zijn ze gebleven, al lagen de dromen van rijkdom binnen handbereik. Hier komen ook de meeste verwijzingen naar Meinl en de Belgische varianten opduiken.
In het tweede deel van de voorstelling komen de oude grijsaards opduiken, hun onzichtbare hand. Meneer Davignon, meneer Leterme,… Ze zijn er, samen met verschillende engelen. Ik had tijdens het stuk niet begrepen dat het engelen zijn, maar eigenlijk doet dat er ook niet toe. Het relaas van de bankiers is simpelweg schitterend. Meer dan eens moest ik glimlachen. “Uw geld werkt, niet bij u, maar bij ons, daarom geeft u het aan ons, maar het resultaat van dat werken kan niet zomaar aan u teruggegeven worden…” Het protest laat wat op zich wachten, maar uiteindelijk komt het toch. “Gooi die schoenen naar die mevrouw.” Twee acteurs delen massaal schoenen uit aan de zaal, het publiek was wat onwennig.
Het stuk kan je misschien oneerbiedig beschrijven als een waterval aan woorden: het klagen van de kleine beleggers, de argumenten van de bankiers, soms wordt het je wel wat te veel. Soms had ik ook moeite met het Nederlandse accent, wat me bij NTGent wel vaker voorkomt. Al bij al kon ik voldoende volgen en had ik er dit keer minder last van. De afwisseling met muziek doorbrak af en toe de neiging om eentonig te worden en dat was zeker welkom in een stuk dat 2 uur duurt. Ook het licht zorgde voor de nodige sfeer en afwisseling. De betekenis van de passage met hiphop elementen ontging me wat, de blingbling?, maar het stoorde niet. Na de voorstelling had ik evenwel een dubbel gevoel en aan het applaus te merken was ik niet de enige. De voorstelling is best ok, maar het had iets korter, iets gebalder, iets gedurfder gekund.
Underground, gezien op 28 november in NTGent, ook nog op 10 en 11 november.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Ik zag het in een avant premiere en vond er weinig aan, de kleine belegger ocharme .. die heb ik nooit horen klagen toen de kbc en fortis koersen onredelijk hoog stonden. Vervolgens miste ik de persoonlijke verantwoordelijkheid van de belegger, klein of groot. Als je enkel gouden bergen verwacht op de beurs, blijf er dan weg.
Aan het applaus te merken was ik ook niet de enige die hier en daar wat twijfels had.