RSSOver kleur
Een paar maand geleden hadden we nog zitten grijnzen voor televisie, met een aflevering van een VTM-programma waar onze buurt werd getoond. Grijnzen omdat we het wel konden relativeren: het opzet van zo’n programma is immers contrast tonen. Er was sprake van een Wilde Weldoener (die vanzelfsprekend als een luxebeest werd getoond) die in een arme wijk werd gedropt en daar alle miserie te zien kreeg die achter de dunne muren van arbeidersgevels placht te bestaan. Voor het contrast werd de hele wijk afgeschilderd als een drugsnest waar gewone mensen niet durven buitenkomen omdat ze om de haverklap overvallen worden. Voor het gemak werd ook even gedaan alsof wij ons huis hier allemaal met kolen verwarmen en buiten naar het toilet moeten. Een toilet zonder stromend water, dat spreekt.
We waren ietwat beledigd op sommige momenten: toen men ons “achtergesteld†en “verloederd†noemde. Of toen één van de buurtkindjes die we toevallig kennen door de voice-over een straatkind werd genoemd. Ah ja, dachten we. Ze moeten televisie maken en het is en blijft VTM, natuurlijk.
En toen was het een paar maand later en was onze buurt weer onderwerp van een reportage: Canvas, deze keer. In het kwaliteitsvolle Terzake, waar men van Ernstige Journalistiek doet.
Na afloop zaten mijn lief en ik wat verslagen in de zetel. Hij keek naar mij, ik keek naar hem en we zwegen allebei. We waren er stil van geworden, van deze Ernstige Journalistiek. Of we in dezelfde buurt woonden als ze daar getoond hebben, vroegen we ons af. Of we blind zijn dat we die dingen zo scherp niet zien. We kwamen tot de conclusie dat we misschien beter zien dan sommige andere mensen, dan sommige niet-bewoners. Beter zien, omdat we ook voorbij het karikaturale beeld durven kijken dat in deze reportage werd geschetst.
Want in principe er is niks gelogen: de Brugse Poort *kent* veel armoede. Er zijn veel oude mensen die moeilijk uit de voeten kunnen. Er zijn problemen, er is drugs, er is dakloosheid, er zijn veel huisjes die eerder krot dan huis zijn. En het is niet alsof ik dat allemaal niet wist en dat niet elke dag zie. Dus in dat opzicht hebben ze gelijk, die makers.
Maar de Brugse Poort is ook zoveel meer. En het is teleurstellend om te zien dat journalisten kiezen voor het gemakkelijke sensatiejagen, in plaats van voor het genuanceerde kleurrijke beeld dat ook had gekunnen. Want ik woon hier bijna drie jaar en ik heb nog nooit problemen gehad, terwijl ik wel op alle uren van de dag en nacht alleen over straat loop. Met een kort rokske aan, zelfs. Ik ben nog nooit aangesproken om drugs of andere vuiligheid te kopen. En ik heb me nog nooit bedreigd gevoeld hier, neen.
De Brugse Poort, dat is namelijk niet alleen armoede en vereenzaming, het is ook de oude mevrouw hier in de straat die nog autorijdt maar haar voiture moeilijk geparkeerd krijgt en de halve straat die dus die auto regelmatig in een parkeerplaats zet. De Brugse Poort, dat is een schare jonge kinders van alle nationaliteiten die de boel op stelten zetten in het parkje hier vlakbij, maar die wel doodstil en voorzichtig in de wieg komen kijken als ik met mijn baby-dochter op stap ben. De Brugse Poort, dat is mensen die aan de kassa van de GB dingen terugzetten omdat er niet genoeg op hun rekening staat, maar ook stoere maffiose gasten die de parkingcode voor mij indrukken als ik van de parking van diezelfde GB wil rijden, omdat ze zien dat rekken met mijn hoogzwangere buik moeilijk is. Het is mijn puberbuurmeisje, die tot mijn verbazing trouwens zeer slecht Nederlands spreekt, die bij ons langskomt om artikels te zoeken voor school in onze kranten. Het is ook die andere buurmeisjes, S. die naar de Arabische les gaat in een nauwaansluitend truitje en op hakken waar ik zelfs niet op zou kunnen lopen, en K., die gesluierd is en me ratelend onder tafel praat over eender welk onderwerp.
Het is ook Hilde, die met zwier een koffiehuis runt, waar ik graag uren mag slijten. Een koffiehuis waar de roma-kinderen binnenlopen om een glas water te vragen. Het is ook het Pierkespark, waar diezelfde Hilde kruiden heeft geplant die door diezelfde roma-kinderen beschermd worden van kinders die ze kapot willen maken.
En het is Bij De Vieze Gasten, waar het culturele hart van de wijk klopt, met een fanfare, een schrijfclub, een fotoclub en een theaterzaal. Het is een Meisjeshuis, waar aan study-coaching en vrijetijdsactiviteit gedaan wordt. Het is de Kaarderij, waar gevoetbald wordt en nog veel meer. Het is een buurt met ontstuimige straatfeesten en buurtactiviteiten bij de vleet.
De Brugse Poort is een wijk waar ge op veel manieren naar kunt kijken. Als verschillen u angstig maken, dan heeft u hier weinig verloren, dat is waar. Maar ik ga mijn dochter hier volwassen laten worden en ik ben ervan overtuigd dat haar wereldbeeld daar alleen maar wel bij kan varen. Want kleur en nuance heeft nog nooit iemand kwaad gedaan. Misschien dat de makers van de Terzake-reportage daar eens aan hadden kunnen denken, voor ze gingen voor grijs, donker en eenzijdig.
© 2010 GENTBLOGT VZW
Hallo Ilse, woon je wel degelijk in de Brugse poort?
https://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=CF2KP1IK
Mocht je het artikel niet kunnen lezen:
Brugse Poort ‘vuilste’ buurt van Gent
De Standaard: woensdag 13 januari 2010
Auteur: Dieter Herregodts
“GENT – In de wijk Brugse Poort heeft de Gentse politie de voorbije vier jaar maar liefst 258 vaststellingen van sluikstorten gedaan. Dat is meer dan drie keer zoveel als in gelijk welke andere wijk.
Van onze redacteur
‘Hier geen afval’ staat met krijt geschreven op het voetpad naast het huis van Lieve Denissen in de Gentse wijk Brugse poort. Daarnaast staat een tekening van een videocamera. ‘Het is een idee van mijn buurman’, legt Denissen uit. ‘Met die boodschap hopen we sluikstorters af te schrikken. Jammer genoeg zonder resultaat. Deze namiddag heeft weer iemand twee zakken met afval achtergelaten. Sinds ik hier anderhalf jaar geleden ben komen wonen, is het zowat elke week van dat. Oké, hier is een blinde muur en daardoor is er wat minder sociale controle, maar ik kan toch moeilijk mijn huis verbouwen om het sluikstorten tegen te gaan.’
Denissen woont vlakbij de Coupure, aan de rand van de Brugse Poort. Het voetpad naast haar huis is geen uitzondering in de wijk. Vooral in de omgeving van de Groendreef moet de politie om de haverklap tussenkomen voor sluikstorten. Van 2006 tot en met september 2009 waren er 258interventies. Dat antwoordde burgemeester Daniël Termont(SP.A) op een vraag van gemeenteraadslid Gabi De Boever(Vlaams Belang). De Brugse Poort scoort veel slechter dan de rest van Gent. Op de tweede plaatst volgt de Rabotwijk met 79tussenkomsten op drie jaar tijd, rond de Dampoort was dat 59keer.
Je moet maar even in de Brugse Poort rondwandelen om te zien dat het sluikstortprobleem nog lang niet onder controle is. ‘Stop sluikstorters’ kan je lezen op een bord aan het voetgangersbrugje over de Coupure, tussen de Groendreef en de Elyzeese Velden. Onder het bord ligt een zakje met afval. Op de brug wordt het helemaal gek. Daar hangen voorbijgangers gewoon zakjes met vuilnis aan de balustrade.
‘Mijn echtgenoot heeft daarover al een brief geschreven naar het stadsbestuur’, zegt Sylvie Mouton, die samen met haar zoontje Gustaaf over de brug fietst. ‘Ik woon graag in de buurt. Als je binnen bent, heb je geen last van de sluikstorten, maar voor de mensen van Ivago moet het heel frustrerend zijn. Ze maken alles schoon en een dag later ligt er alweer vuil op straat.’
Want de cijfers van de politie zijn nog maar het topje van de ijsberg. Meestal ruimt Ivago sluikafval op zonder dat er een tussenkomst is van de politie. In heel Gent gebeurde dat vorig jaar tot en met november 11.500keer. Dat is een stijging met zeven procent ten opzichte van dezelfde periode in 2008. Er werd in totaal 361ton afval opgehaald, drie procent minder dan in 2008.”
Bron: De Standaard 13.1.2010
Misschien moet “Maybe” eens wat verder kijken, en ook eens leren zien dat er in zo’n buurt meer is dan miserie, ik ontken de miserie niet, maar je moet niet overdrijven. Mooie schets van de situatie, Ilse.
ik heb tien maand in de Brugse Poort geoond en vind dat artikel in DS meer dan overdreven en die reportage in Ter Zake was echt erg, geen beelden van kringloopwinkel Trafiek en Resto daar of de Vieze gasten, het ac volkskeukens, gewoon er drie mensen uitgepakt en zo zou dan de ganse poort zijn en zwerfvuil beste mensen kom je enkel niet in het centrum tegen omdat er daar meer dan vuilbakken genoeg zijn, voor de rest heb je eoverzwerfvuil, kijkn maar eens nr dat sluisje rechtover baudelopark, of in de Bourgoyen zijn er ook zo van die plekjes, tis allemaal ferm overdreven door mensen die er niet wonen maar er wel een beeld over hebben, of al zeker geen uitleg in ter zake waarom acaciaparkje er zo zileig bijligt(stad die niets meer doet daar), of de vernieuwing van de groene vallei, gewoon sensatie zoeken, jambers had evengoed die ter zake reportage kunnen maken ;-)
en nu krijgen we weer al van die zure reacties dat het allemaal wel zo is als in ter zake en DS ;-)
Schoon, Ilse.
Zonder daarbij te ontkennen dat er een aantal problemen dringend aangepakt moeten worden, vind ik ook dat er in de Brugse Poort meer engagement, meer ondernemingszin, meer cultuur te beleven valt dan in eh… -ik zeg maar iets- *kuch* Oostakker-Lourdes.
Desondanks nodig ik jullie allemaal uit om eens te gaan kijken naar de tentoonstelling van Jan Beke, “Lijn3; beelden uit de stadsrand van Gent” in het Caermersklooster.(gratis)
Want als wij TerZake verwijten dat ze geen volledig beeld geven van deze boeiende maar moeilijke wijk dan moet dat hier ook gebeuren. En het is ten slotte door die tentoonstelling en het boek dat deze aandacht wordt gegeven aan de Brugse Poort. En in 1 opzet is Jan Beke meer dan geslaagd. Er wordt over gepraat.
Men moet beide kanten laten/willen zien en dat wordt inderdaad aan beide kanten te weinig gedaan. En misschien zorgt deze media-aandacht er voor dat ze verdorie eindelijk eens beginnen aan de bouw van sociale woningen en het aanleggen van de beloofde parken.
jordi
buurtwerker brugse poort-malem
aanvullend enkele links. Iets anders dan in Terzake
https://www.lijn3.be
https://www.radio1.be/programmas/mezzo/lijn-3-eerlijke-fotos-van-volkswijk-brugse-poort
https://www.cobra.be/cm/1.710968?view=popupPlayer
Waarom het op een ander zoeken? https://www.gentblogt.be/2010/02/08/lijn-3-fotoverhalen-uit-de-brugse-poort
omdat misschien dat artikel er nog niet op stond!
Heel ontroerend artikel. Het heeft geen zin om blind te zijn voor de problemen, maar dan maar even alles op een hoopje gooien in de hoop een controversiële reportage te draaien… foei voor Terzake, en lang leve iedereen die in buurten zoals de Brugse Poort en Ledeberg verder durft kijken dan zijn neus lang is. Als ik moest kiezen: oneindig veel liever daar dan in Lochristi :)
Heel erg mooi stuk. Ik heb er zelf professioneel nog “met de miserie” gewerkt (niet enkel daar, maar de buurt kwam veel aan bod), en het is fijn om ook de andere kant te horen/lezen. Nuance, altijd en overal onontbeerlijk. Maar als het dan over iets gaat waar je vertrouwd mee bent, dan valt dat op hé. En dan vrees ik dat we meer dan vaak een verkeerd of vertekend beeld krijgen in de media. Ook wanneer we denken dat het niet zo is. Maar ja, heel soms heeft dat dan misschien het voordeel dat de aandacht sterker wordt en de daadkracht groter. Hopen we ;-)
Mooi gezegd, en er helemaal op mijn gedacht. De reportage ook gezien, zo flauw en makkelijk, echt wel een heel vertekend beeld van wat de Brugse Poort is. Zou zeggen, zonde van de zendtijd…
Dat de laatste nieuws-en van deze wereld de zaken graag versensationaliseren, dat is niet nieuw, maar dat gelijk ook steeds meer ‘kwaliteitsmedia’ daarin meestappen met reportages als deze, dat vind pas en trieste evolutie.
Het ergste is dat mensen die de Brugse Poort niet kennen, dat dan ook gaan geloven, aja, want het was in terzake.
Precies hetzelfde hoe nu zo extreem negatief over Brussel bericht wordt, je zou beginnen denken dat je daar niet over straat kan lopen zonder een kalasnikof onder je neus te krijgen.
En volgende stap is dan roepen om meer politie, nultolerantie en heel het gedoe, alsof dat de sociale problemen gaat oplossen.
Grrm, kan me daar zo in opwinden, levende wijken zoals de Brugse Poort, de couleur van Brussel, men zou ze moeten koesteren en erin investeren, er is al zoveel grijsheid en lelijkheid, en doodse kille villawijken overal te lande, maar nee, men kan er gelijk maar niet genoeg op afgeven.
Triest.
Leve de Brugse Poort, leve Brussel, leve de Plazo de Mayo
mooi!
Ter Zake, Echte journalistiek? Ik noem dat kaalplukjournalistiek, zoals een wolk sprinkhanen die oogsten kaal vreet of een zwerm verwilderde duiven die monumenten bekakt. Spijtig genoeg heeft het sputterend project “Zuurstof voor de Brugsepoort” wonden geslagen in het stadsweefsel die het de reportagemakers gemakkelijk maakt. De Brugsepoort ligt trouwens niet echt in de stadsrand. Ilse kan die “echte journalisten” nog veel leren.
Koen, ik kan u niet anders dan een groot gelijk geven! Door sommige excessen vergeten we naar de nuances te kijken. Op de Brugse poort is er van alles te beleven, we moeten er kunnen naar kijken. Eén kleine opmerking: niet alles villawijken zijn doods of koel…ook daar nuanceren.
Tja, blijkbaar heb ik een andere manier van kijken naar dit soort zaken. Ten eerste vindt ik het erg vreemd dat jullie het korte stukje in Terzake als een ‘reportage’ beschouwen. Mijn inziens zijn er weinig reportages die kwaliteitsvol kunnen gebracht worden wanneer ze met moeite 10min innemen van uw tijd. Dit is overigens iets wat ik al meerdere keren bedacht tijdens het kijken naar programma’s zoals Terzake. Het gaat hier, mijn inziens, dan ook eerder om een inleiding of aankondiging van de Lijn 3 tentoonstelling. Zo had ik het althans begrepen. Ten tweede vind ik de tentoonstelling en het bijhorende boek net een heel ontroerende mix van positieve en negatieve beelden. Uiteraard is het een subjectieve beschouwing door iemand, het is immers een invalshoek, het zijn immers mensen die dit gemaakt hebben! Het gaat hier niet om een wetenschappelijk onderzoek of een feitelijke opsomming van activiteiten, maar wel om een impressie van een wijk, om een beeld dat een bepaalde praktijkwerker heeft van een wijk. In dit geval, een straathoekwerker. Het zou toch goed zijn om daar wat rekening mee te houden in jullie kritiek. Indien pakweg een buurtwerker, een maatschappelijk assistent of een Vieze Gast een dergelijke tentoonstelling zou opzetten, zou de invalshoek uiteraard anders zijn. Misschien ook wel éénzijdig volgens sommigen…
Het lijkt mij zaak om verschillende bronnen, ervaringen, getuigenissen naast elkaar te leggen wanneer je je een beeld van een wijk probeert te vormen. Het is dan ook aan de kritische lezer/kijker om dit te doen. Toegegeven, zo zijn er maar weinig en het is net daarom dat de makers van deze tentoonstelling het bredere publiek oproepen om eens ‘af te stappen’? En om ‘kennis te maken met de mensen van de Brugse Poort’. Dat er daarbij geen goede- nieuws- show maar wel een realistisch en fair beeld wordt getoond van de straathoekwerker zijn ervaringen, dat kan ik enkel aanmoedigen. Ik heb een immense bewondering voor buurtwerk, voor de vele intiatieven zoals de Vieze Gasten en Trafiek, voor de kringloopwinkels, het wijkgezondheidscentrum en tal van andere en kleinere organisatie die de Brugse Poort tot een voorbeeld maken. Maar toch, lieve kijkers/lezers, is het belangrijk om te blijven benadrukken dat er nog altijd mensen zijn die hier niets aan hebben. Mensen die in een andere wereld leven, een wereld waarin ze vaak alleen zijn en eenzaam. Dit zijn de mensen die Jan Beke tijdens zijn loopbaan als straathoekwerk alle dagen tegekomt, waarmee hij praat, drinkt en rookt en die hij probeert te helpen. Of juist niet te helpen maar gewoon te zijn. Wanneer een dergelijke menselijke miserie in beeld komt, is het echter moeilijk om dit niet te laten overheersen over de positieve boodschap die je brengt. En die er in Lijn 3 ongetwijfeld inzit. Ik vrees dat dit aan het gebeuren is met het intiatief van Jan en C°. En dat klopt niet, want als je de makers van Lijn 3 voor één ding kan bedanken, is het wel voor rocking the boat. Vóór de soms terechte maar vaak verlammende tevredenheid bij onze beleidsmakers toeslaat.
mooi Liesbet
Ik ben een Ollandse die het hart verpande aan deze kleurijke buurt. Gemakzuchte labbekakkerige journalistiek van Terzake. Een gemiste kans.
Aan Jean Marie, zal een kwestie van smaak zijn, ik vind persoonlijk zo’n model villawijk waar alles perfect clean is zoveel gruwelijker dan de bonte mix in bv de Brugse poort. En er wordt al zoveel afgegeven op de Kuregems van deze wereld dat men tenminste ook eens mag afgeven op de villawijken zou denken, maar soit, oke, ik nuanceer, voor een keer dat we overeenkomen, bij deze, er zullen ook wel goede kanten aan zijn villawijken.
Aan Liesbet, ik had het persoonlijk over die ‘reportage’/inleiding en alvast niet over de tentoonstelling zelf die ik ook ten zeerste kon smaken en een mix van alles heeft. Zoals bv die hond met cara-pils, zalige foto, zie nog niet meteen gebeuren in villawijk. Oeps. Correctie, nuance, kan dus ook wel in villawijk natuurlijk, maar dan niet met cara-pils wellicht.
Goed dat er zoiets bestaat als Gent blogt. We kunnen er allemaal onze mening op kwijt en ons hart luchten. Het is ook mooi te zien dat er zo veel positief ingestelde bewoners zijn van de Brugse Poort. Het valt mij echter op hoe zeer bovenstaande reacties subjectief zijn. Even subjectief als die mensen die zeggen ‘dat ze allemaal dezelfde zijn’ (je begrijpt wat ik bedoel).
En even subjectief als Lijn 3, want ook dat is een persoonlijk kijk op de wijk. Een kijk door de ogen van een zestal fotograven die op sleeptouw genomen werden door een straathoekwerker.
Natuurlijk geeft een item in Ter Zake geen volledig beeld van de wijk. Het is immers een korte reportage over een tentoonstelling (naar aanleiding van een boek) die een subjectieve kijk geeft op een ganse wijk. Dat wordt al snel een karikatuur.
Ik stel me wel vragen bij de heftigheid van de reacties op het boek en de tentoonstelling. Lijn 3 concentreert zich inderdaad niet op vele initiatieven die de buurtwerking bevorderen. Het is geen good news show. Het brengt daarentegen mensen in beeld die zeer negeerbaar zijn. Mensen die door de mazen van het net vallen van onze samenleving en die we liever niet in de ogen kijken als we ze tegen komen op straat. Dat is geen populaire boodschap.
Inderdaad een zeer moeilijke discussie. De intenties zijn zeer nobel en er gaat heel wat oprechtheid en warmte schuil in de manier waarop Jan Beke zijn verhaal brengt. Maar het is ook een verhaal van boodschap en medium, van contextualisering. Hoe ervaar je bepaalde zaken, hoe geef je die een plaats in je beleving. Zet een eskimo in een frigo en die vindt het geheid een tikje te warm. dat is net zo met hoe je je omgeving ervaart. Voor de ene is een op de wind ronddansend snoeppapiertje blasfemie, een ander vindt dat nogal meevallen. De Brugse Poort is verre van ideaal, maar het is voor niemand fijn als je tafelgenoot de hele avond door zit te staren op die ene mee-eter die pontificaal je gezicht ontsiert, terwijl je zo je best gedaan hebt om goed voor de dag te komen. Je hebt de vlekken uit je oude hemd gewassen, de ietwat vettige haren strak naar achter gekamd, en dan dit. Feit is dat je niet kan ontkennen dat die donkere vlek er wel is, en dat de boodschapper maar ‘de boodschapper’ is.
En als die boodschap aanslaat en er wordt vaart gemaakt met de sociale woningen, de parkjes, en ondersteuning van sociale projecten, waardoor ook die laatste etterbuil uitgepitst wordt: dan zal de geleden pijn vlug vergeten zijn.
Time will tell of nog: it’s a dirty job, but someone has got to do it.
Nog coole dingen in de Brugse Poort:
- Mijn dokter. De beste dokterspraktijk in town. En gratis.
- De zotste caféplannen-maker in town zijnen atelier
- Mijn moeder haar werk.
- De enigste Bioplanet in town
Ik woon er niet maar moet er voor bovenstaande dingen wel veel zijn en heb nog nooit problemen gahad.
Wel veel armoede gezien natuurlijk en er zijn ook problemen. Maar ‘t is zeker geen “no go”-zone en de mensen zijn even vriendelijk als elders. De mensen leven daar wel meer buiten en op straat, ja. Maar als ge daar bang voor zijt, dan hebt ge een ander probleem.
ik excuseer mij bij deze betreffende mijn opmerking dat er verzuurde reacties gingen volgen, er is blijkbaar nog veel hoop en menselijkheid
Merci Ilse!
Ik vind het altijd leuk wanneer iemand het zo kan neerpennen als ik het zelf ervaar. Woon zelf al vijf jaar in de Brugse Poort (de Bevrijdingslaan dan nog, volgens sommigen de ‘as van het kwade’ ;-)) en ervaar het wonen hier op dezelfde manier als jij.
Ik was behoorlijk geschokt door het hoge Kuregem-aan-de-Leie gehalte van de gesprekjes in TerZake. Ik kom wel ‘ns shoppen in de BrugsePoort (groenten! en zo) en ervaar dat toch niet meteen als een bedreiging. Dus: een mooie getuigenis van Ilse
Die pipo’s van Terzake wouden gewoon een nieuwe Vlaamse hysterie laten doen ontstaan zoals de persmeute kort daarvoor dat over Brussel heeft gedaan .
En nog in de Brugse Poort: Chiro Sint-Jan!
https://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLTDA_20090304_001
https://jeugd.studiant.be/chirosintjan/
Eerste bekenten is: ik ken de tentoonstelling en het boek ‘LIJN 3’ alleen van horen zeggen en lezen. Eén dezer dagen ga ik zeker zien.
Tweede bekentenis: ik woon al meer dan 20 jaar in de Brugsepoort, heb hier 3 kinderen op de wereld gezet en ben van plan hier te blijven.
Maar wat ik eigenlijk wou zeggen is dat ik het gevoel van verontwaardiging herken na de berichtgeving over LIJN 3 op tv en in de krant. Ik stel vast dat ik – maar ook mijn huisgenoten – in een eerste reactie vaak (over)gevoelig reageer op nieuws over de Brugsepoort. Negatieve berichtgeving maakt me opstandig maar ook een beetje moedeloos. Positieve kritiek maakt me blij en soms een beetje euforisch. Vanwaar die hevige emoties?
Een goede 20 jaar geleden zijn we hier per toeval terecht gekomen. Ik kwam uit een groenere randgemeente van Gent, liep school in centrum Gent maar kende niets van de 19de eeuwse gordel of de reputatie van de Brugsepoort. Al die tijd liep ik hier vaak op straat rond om te kijken en te denken, te winkelen of mensen te ontmoeten. De wijk werkt bij mij veeleer inspirerend dan deprimerend: de courage van een asielzoeker, de spontaniteit van een gepensioneerde arbeider, de diversiteit van mensen en producten in de groentenwinkel, het enthousiasme van jongere bewoners en de vele initiatieven in de wijk. De problemen – sluikstort, gevaarlijk en druk verkeer in mijn straat, druggebruik, huisjesmelken – vertellen me iets over onze maatschappij en maken we bewuster van de keuzes die ik maak.
Ik woon hier graag en voel me zeer thuis in de Brugsepoort. Logisch dat je emotioneel wordt als je thuis afgeschilderd wordt als een achterbuurt. Maar ik kan afstand nemen en relativeren. Ik ben tenslotte middenklasser, tevreden en tamelijk weerbaar.
Kom ik weer bij het begin. Ik hoop dat LIJN 3 niet bijdraagt aan de gedachte dat de Brugsepoort gelijk staat aan kommer en kwel; bijgevolg dat wonen in de Brugsepoort masochistisch en dat verhuizen uit de Brugsepoort de enige manier van ontsnappen is.
Maar eerst zien!
Kaat V.
Aan alle mensen die nu zo hard roepen hoe lekker tof het in de Brugsche Puurt is:
Zou u niet beter even hard roepen tegen de schrijnende armoede die achter vele gevels verborgen gaat?
Gevels niet alleen in de Brugsche Puurt, maar even goed in Ledebirg, Sint-Amandsbirg, Gentbrugge (waar ik woon), of Antwerpen, BXL, en gans de wereld bij uitbreiding.
Nu ja sommige mensen willen ook de lelijkheid niet zien. De hysterische manier waarop hier gereageerd wordt is alleszinds diep droevig, en haalt de focus weg van het échte debat: hoe haalt ge mensen uit de rand van de samenleving.
Misschien ben ik net niet links genoeg mee te gaan in jullie happyhappyjoyjoygeitenwollensokkenboomknuffeltoestanden.
groeten willy db
@willy db
Waarom veronderstel je dat de mensen die ook de kansen en de sterkten van een buurt zien niet even hard roepen tegen de schrijnende armoede?
Mensen die kiezen om in een buurt te wonen mét oog voor schoonheid en lelijkheid, die geen NIMBY’ s zijn en zich aangesproken voelen omdat hun buurt gereduceerd wordt tot de fotografische schoonheid van de lelijkheid zijn niet noodzakelijkerwijs geitenwollensokken. Het “debat” kan mij alszodanig gestolen worden want het is volstrekt steriel als het gevoerd wordt zonder nuance. De schrijnende armoede speelt zich evengoed af achter gevels in het stadscentrum en zowaar in huizen op de boerenbuiten. Het is dan maar de vraag wie er last heeft van hysterie. Wie iedereen die zich anders uit dan de houder van de enige juiste visie uitscheldt voor “boomknuffelende sokken” loopt volgens mij een ernstig risico op verzuring.
Knuffel
KoenDM