Gentblogt

In den beginne

vrijdag 19 februari 2010 9u34 | Veerle | 3 reacties
Trefwoorden: Gentblogt.

In den beginne rijpte er een ideetje. Er was overleg. En nog overleg.

Toen was er een plan. En ineens, op 15 februari 2005, was er het eerste woord en de eerste zin en het eerste artikel. Op tinternet.

Zo heb ik mij toch laten vertellen. Want toen was ik er niet bij. Ik had er zelfs geen flauw benul van en het hele gebeuren ging compleet aan mij voorbij. Ik had hier en daar wel eens het begrip blog horen vallen, maar zelf kende ik dat niet, noch als lezer, laat staan als blogger zelf.

Tot ik regelmatig langsging bij De Standaard online, daar toevallig op een link naar blogs klikte, en bij de rubriek En nu even elders terechtkwam en zowaar een blik kon werpen op andermans levens. Fascinerend. Net als binnenkijken bij mensen als je op straat passeert. Zo kwam ik op andere blogs terecht, klikte hier en daar een link van een blogroll aan, en kwam zowaar op enkele blogs in het Gentse terecht. Anderzijds vond ik op De Standaard ook een link naar een site genaamd Gentblogt. “Mmm, iets over Gent, dat kon alleen maar interessant zijn.” Dat was het ook, maar ik moet toegeven dat ik aanvankelijk, we schrijven ergens eind 2005, slechts sporadisch op bezoek kwam. Ik vond de lay-out bv. nogal warrig. Maar gaandeweg werd Gentblogt een vertrouwde stek. Ik herinner me van toen enkele gastblogs van bekende Gentenaars, en iets van de foto van de maand waarvoor je foto’s kon inzenden, en reclame voor het eerste verjaardagsfeest. Daar ging ik wel niet naartoe omdat dat niet leuk is in je eentje en ik niet van het mensen-die-ik-niet-ken-aanspreek-type ben.

Groot was ook mijn verbazing toen ik merkte dat enkele van de mensen wiens blog ik volgde, gewoon ook voor Gentblogt schreven. Hoe raar sommige dingen soms kunnen lopen.

Enfin, de tijd verstreek en Gentblogt werd een vaste waarde in mijn virtuele leven. De stad waar ik geboren en getogen ben, draagt dan ook mijn ruime interesse weg. Toen in mei 2007 de oproep voor Gentsefeestenmedewerkers verscheen, dacht ik: “Waarom niet?” Ik was tenslotte sinds jaar en dag betrokken bij het International Puppetbuskersfestival, en ik kon er evengoed verslagjes over schrijven. Ik twijfelde wel (ben nu eenmaal een eeuwige twijfelaar) of ik wel goed genoeg was, en zo aansluiten bij een hechte groep, zou dat wel meevallen? Maar ik had zelf ook nood aan een verruiming van mijn horizonten, dus nam ik de sprong. En zonder spijt, integendeel. Helaas moest ik door een operatie verstek laten gaan op de introductievergadering zodat ik de redactie niet in levende lijve kon ontmoeten, maar twee weken later was er al een vergadering bij mij thuis met o.a. San en Charles om af te spreken over de verslaggeving van het International Puppetbuskersfestival.

Michel was trouwens danig onder de indruk van mijn eerste artikel, en dan vooral van de talrijke foto’s, die ik een beetje had bijgesneden, ah ja, zo kwamen bepaalde beelden veel beter uit. Wist ik veel over het extra werk voor de planner. Hij moest het zelfs kwijt op zijn blog. En ik, ik voelde mij vreselijk stom.

Maar niet getreurd, sindsdien zijn mijn Gentse Feesten heel wat drukker geworden: de aanwezigheid op het puppetbuskersfestival is gebleven, zowel tijdens de voorstellingen als tijdens het avondmaal erna, maar er zijn ook heel wat meer afspraken om eens elders naartoe te gaan, er moet toch nog wat geslapen worden, en er moeten artikels geschreven worden, opdat u, lieve lezer niet verstoken blijft van het vele gentsefeestennieuws.

Ik ontdekte dat ik dat schrijven wel leuk vond (ook al bezorgde/bezorgt het me de nodige frustraties omdat het altijd trager gaat dan ik zou willen) en liet terloops weten, dat als ze mijn diensten nog konden gebruiken, hetzij als schrijver, hetzij achter de schermen (redactiewerk doe ik graag), ze maar iets moesten laten weten. Het bleef echter stil. Tot op een avond, ergens eind augustus. Ik had met San, met wie ik contact was blijven houden, afgesproken op Vlaanderen Zingt op het Sint-Baafsplein. En ergens tussen Delilah en ‘t Leven is mooi vroeg San of ik nog steeds zin had om in de redactie te komen.

Tuurlijk dat, al wist ik toen nog niet dat dit het begin was van een hele ommekeer in mijn leven: een goed gevulde mailinglijst, druk bezette avonden met schrijven, plannen, te bespreken activiteiten of vergaderen (soms tot ergernis van de huisgenoten – al goed dat ons tv-abonnement al opgezegd was), en een heel nieuwe vriendenkring.

Ik ben blij dat ik af en toe een stukje over ons historisch erfgoed, of over het International Puppetbuskers of over andere culturele evenementen op jullie mag loslaten, maar ik ben vooral trots dat ik mijn kleine steentje kan bijdragen bij dit ongelooflijk initiatief, bij dit ‘project’ – zoals sommige redactieleden dit in de wandelgangen plachten te noemen (tiens, ik moet eens vragen hoe dat komt), dat vooral het boeiende en soms turbulente leven in onze stad in de verf wil zetten.

Vorige zaterdag vierden we uitgebreid onze vijfde verjaardag, en toen was ik er met veel plezier wel bij. En ik hoop echt dat ik er op de volgende vele, vele verjaardagen ook zal bij zijn. Santé.

© 2010 GENTBLOGT VZW