Gentblogt

De gemeenteraad op het internet: D-E

zondag 28 februari 2010 23u24 | Michel Vuijlsteke | 27 reacties
Trefwoorden: Daniël Termont, Elke-Decruyenaere, gemeenteraad, internet.

Deel vier van de Gentblogt-zoektocht naar internetaanwezigheden van gemeenteraadsleden. Twee onderwerpen deze week, en niet van de minste: één burgemeester Daniël Termont, één. En één bijzonder actief Groen!-gemeenteraadslid, Elke Decruynaere.

(Was het voor iedereen trouwens duidelijk dat het hier enkel over de aanwezigheid op en communicatie via internet gaat? En dat het dus niet gaat over de prestaties van de mensen in de gemeenteraad zelf, die uiteraard veel belangrijker zijn dan wat ze op het internet uitvreten?)

10. Daniël Termont (sp.a)

Ha kijk: de burgemeester! Die heeft ongeveer hetzelfde probleem als de schepenen, maar dan nog een beetje erger: in principe is zo ongeveer alles wat hij doet al voldoende gecommuniceerd via de website van de Stad Gent.

In principe, zeg ik wel. Want op de site van de Stad staan er heel erg veel persberichten en teksten, maar wat ik er mis, is het persoonlijke verhaal. Logisch natuurlijk dat er ergens een droge “Daniël Termont en zijn bevoegdheden” moet op staan, maar ik zou heel erg graag weten waar Daniël Termont van wakker ligt, wie hij als mens is, wat zijn traject tot hier was, wat zijn plannen en dromen zijn.

Er is uiteraard het Bestuursakkoord (131 KB PDF), maar dat is het product van honderd compromissen en geen persoonlijk iets. Het kan zijn dat ik er helemaal naast zit, dat ik de enige ben die daar naar op zoek is, en dat het geen goed idee is om teveel de mens achter de politicus te zoeken – even in de rondte kijken bij andere Vlaamse steden.

• Brugge. Patrick Moenaert, heeft een klein sitetje met een paar duidelijke onderdelen: Wie ben ik? Wat doe ik? Wat zeg ik? OK, de inhoud daar lijkt vijftien jaar geleden het laatste aangepast, maar toch: het zegt me iéts. 
• Antwerpen. Patrick Janssens komt nog dichter in de buurt. Op burgemeestervanantwerpen.be schrijft Janssens persoonlijke stukjes over wat hem en de stad overkomt: Starbucks komt naar Antwerpen, die keer dat hij drie boeken besprak in ‘t Werkhuys, die keer dat er een Antwerpenaar bovenop een berg geraakt was.
  De structuur van de site zelf trekt op niet veel, helaas. Het ding werd opgezet door een communicatiebureau met één duidelijk doel, en jaren na dato draagt het daar nog de sporen van: op “Parcours” wordt er nog over 2006 als de toekomst gesproken, het is duidelijk niet op de groei gemaakt, en het is onmogelijk om er wat dan ook in terug te vinden (geen data bij de stukjes, geen degelijk archief). Oh, en misschien ligt het opnieuw aan mij, maar dat personencultus-slash-hoera-toontje, ik denk niet dat dat in Gent heel erg zou aanslaan.
• Hasselt? Haal boven die pet, en laat het huilen een aanvang nemen: Hilde Claes voert nog reclame voor de sinterklaasbrunch van 6 december vorig jaar, en de rest van de site voelt, op drie berichten van de tweede helft van oktober vorig jaar na, toen ze net burgemeester was, aan als de site van een lokale politica die vooral bekommerd is om fietsen.
• Leuven? Voor zover ik zie, heeft Louis Tobback gewoon helemaal géén eigen website.

Geen moeilijke concurrentie, de websites van burgemeesters van Vlaamse provinciehoofdsteden, dus. De site van Daniël Termont is, tja, voornamelijk huisvlijt te noemen.

Het begint al meteen goed in de <title> van de site, dat ding dat in uw webbrowser bovenaan staat:

“Nieuwe pagina 1” is de naam van de website. En “Nieuwe pagina 1” is ook de naam van elke pagina van de website, voor de bezoeker: de site staat namelijk, helemaal in jaren 1996-stijl, in één groot frame.

Awoert frames!

Normaal gezien is een website zo’n beetje te vergelijken met een boek: er zijn pagina’s met tekst en beeld, en er zijn kruisverwijzingen (links) naar andere pagina’s. Je weet op elk ogenblik op welke pagina je zit, omdat elke pagina een eigen adres heeft (de URL). Je kan op elk moment naar een pagina terugkeren, omdat je het adres kan opschrijven.

Er zijn wel meer mensen die zeggen dat het de URL is die het internet groot gemaakt heeft: het concept dat elk stukje informatie op het wereldwijde web een eigen adres heeft, en dat je het dus kan terugvinden en er naar kan linken.

Een pagina met frames is zoals een soort plakboek: er is één frameset-pagina waarop vakjes gedefinieerd worden, en in die vakjes komen dan webpagina’s. Je kan in die pagina’s die in die vakjes staan, klikken op links, en die ene pagina wordt dan vervangen door de pagina waarnaar gelinkt wordt — maar dat gebeurt enkel binnen het vakje.

De inhoud van het frame verandert, maar het adres van de pagina waarop het frame staat, blijft constant. Voor u en ik: het adres van de pagina blijft vast staan, en het is onmogelijk om een link naar één welbepaalde pagina door te geven, of terug te keren naar één welbepaalde plaats.

Frames maken het internet kapot. Dat werd zelfs al in 1996 gezegd door mensen die het kunnen weten. Waarom worden ze dan gebruikt? Vooral omdat het mogelijk is om de navigatie van de site in één frame te steken, dat dan altijd blijft staan, en de rest van de inhoud in een andere. Zo is het ook op www.danieltermont.be: in een frame bovenaan staat “welkom”, “nieuws”, “bevoegdheden”, “leven en loopbaan”, “medewerkers” en “links”, onderaan staat de inhoud. En als je een link vindt naar één inhoud, dan krijg je dat te zien zonder navigatie en dus ook zonder context erbij: kijk maar.

Afijn. Allemaal één adres dus, de site van Daniël Termont. Vergeef mij de excursus, het ligt wellicht aan beroepsmisvorming.

De inhoud, dan maar.

Een rommelige homepagina: ik zie “nieuwsmagazine” (drie nieuwsitems met telkens een link naar “lees meer”), een link naar “daniël blogt” (zie verder), een link naar een nieuwsarchief, een onleesbare cartoon en een link naar “Daniël Termont in de cartoons van Nollie” (“laatste cartoon bijgevoegd op 16.09.2007”), en dan drie fotootjes die ik niet groter kan krijgen.

Rommelig en amateuristisch, vind ik persoonlijk. En niet in de charmante, rebelse, couleur locale, ik-doe-het-zelf-en-het-kan-mij-niet-schelen-wat-de-experten-ervan-vinden-zin. Wel in de het-is-eigenlijk-om-beschaamd-over-te-zijn-zin.

Er staat nieuws op de homepagina, en het is redelijk recent. Dat is een goed punt. Dat de homepagina drie nieuwsitems van 21 en 14 januari 2010 toont die niet in het nieuwsarchief te vinden zijn, maar waar een andere recenter nieuwsitem van 15 januari dan wel weer staat, is een storende schoonheidsfout, die er ongetwijfeld mee te maken heeft dat het geheel met de hand onderhouden wordt.

Zoals in: elke webpagina wordt met Frontpage (stel u geen vragen!) gemaakt, zonder content management systeem zoals ondertussen zowat elke website die meer dan een paar pagina’s bevat – en zeker een website die nieuwsitems bevat.

Het is me niet duidelijk wat er het nieuws haalt op de site en wat niet, en het is me ook niet duidelijk wie het nieuws precies schrijft. Ik vermoed dat het zaken zijn waar Termont meer als persoon en niet meteen als burgemeester van de stad naar voren komt, maar heel zeker ben ik het niet. Dingen uit de media en de boekskes, genre Kathleen Turner en Paul McCartney op het stadhuis, of De Slimste Mens Ter Wereld. Maar dan staat er plots ook een opening van een RVT in, of een bezoek aan een plaatselijke sp.a-afdeling, en dan weet ik het helemaal niet meer.

Oh ja, er is ook een nieuwsbrief. Met welgeteld één nummer, van 28 oktober 2007.

En een weblog, “vanuit het stadhuis”. Waar tussen 20 juni en 18 juli 2009 zes berichtjes verschenen, en in september 2009 een zevende.

Mijn mening over weblogs voor belangrijke politici en andere drukbezette mensen?

1. Doe het zelf, laat het niet door een kabinetsmedewerker schrijven. Niets valt zo hard op als oneerlijkheid, op een weblog. Voorbeeld: ik heb mijn twijfels bij het allereerste bericht op het weblog – te gelekt, te gelepeld, geen Termontbericht. Tegenvoorbeeld: het einde van bericht nummer 6 zie ik Termont zó zeggen.
2. Tweerichtingsverkeer. Een weblog is een gesprek met de lezer en de wereld in het algemeen. Laat reacties toe (ik zie wel telkens “comments(0)” staan bij Termont, maar ik zie geen mogelijk om te reageren), en als er reacties zijn, reageer dan zelf ook op die reacties.
3. Zorg voor regelmaat. Eén keer per week, één keer per dag, drie berichten per maand, het maakt niet uit, als het maar onderhouden blijft. Neem een voorbeeld aan Elio Di Rupo: sinds maart 2007 onafgebroken aan een tempo van ongeveer anderhalf bericht per week.

Een goed begin, vind ik het weblog van Termont – zeker als hij er de mensen en de media direct aanspreekt, die ene keer over een mogelijk uit context geciteerde opinie over burgemeesters die tegelijkertijd in het parlement zitten – maar het ziet er een beetje naar uit dat het een stille dood gestorven is.

En verder op de Daniël Termont-website, naast het nieuws? Een lijst met bevoegdheden, een korte lijst medewerkers, een onnoemelijk summier CV.

Is dat, alles bij elkaar genomen, goed? Neen, dat is niet goed. Kan dat gemakkelijk beter? Ja, dat kan gemakkelijk beter.

De agenda van de burgemeester zou ongetwijfeld publiek kunnen gezet worden, toch voor een groot deel. Er zou pakweg zo’n Drupal of een WordPress tussen geschoven kunnen worden om de site te beheren – op die manier wordt het allemaal gemakkelijker te onderhouden, en kan er meer aandacht gaan naar de inhoud.

En ja, ik zou het een goed idee vinden als de burgemeester zelf het voorbeeld van Patrick Janssens of (nog beter) Elio Di Rupo zou volgen, en er zijn eigen persoonlijke meningen en “coups de coeur" zou op neerschrijven. Of, voor mijn part, dat hij om de zoveel tijd een kwartiertje zou opzij zetten om te spreken over zijn week, voor de camera’s van het één of het ander Filmfonds.

Kan dat allemaal niet? Dan is het beter om het voorbeeld van Louis Tobback te volgen. Of een eenvoudige visitekaartwebsite te maken met een foto en contactgegevens erop.

Zoals Yoda het verwoordt: Do, or do not. There is no try.

[Voor de volledigheid: er is ook nog Daniël Termont op Wikipedia (nl en fr en en, het ene al beknopter en meer summier dan het andere), en er is een Facebook-fanpagina (welgeteld één boodschap van de hand van de stichter).]

11. Elke Decruynaere (Groen!)

Qua contrast kan het tellen: van Termont naar Decruynaere. Elke Decruynaere (°1981) zit sinds 2007 in de gemeenteraad, en is sinds juli 2009 fractievoorzitter van Groen!.

Het heeft niet veel zin dat ik ze verder voorstel, want dat doet ze zelf uitstekend op haar persoonlijke website, www.elkedecruynaere.be: wat ze doet, waar ze vandaan komt, wat haar engagementen zijn.

De site ziet er zo ongeveer hetzelfde uit als die van Bram Vandekerckhove, ook van Groen!, en dat is geen toeval: ze zijn allebei met Drupal gemaakt, via een vaste, eenvormige format die Groen! aanbiedt.

Heb ik daar iets tegen? Op zich? Welneen, ik heb daar niets tegen. Herkenbaarheid is niet verkeerd, er is toch wel ruimte voor persoonlijke invulling in de blokjes die al dan niet getoond worden op de sites, er zijn nu eenmaal geen duizend manieren om een politieke website te maken, en de inhoud is natuurlijk niet overal dezelfde.

Nee, ik zou het misschien nóg wat meer uniform maken dan nu: bij Bram Vandekerckhove stond er “B.R.A.M.” waar bij Elke Decruynaere ‘”Wie ben ik” staat (beter!); bij de ene staat er “Startpagina” en bij de andere “Start” (ik ben eerder voor “startpagina”); Bram heeft een link naar “Blog” (die hetzelfde is als de homepagina trouwens), Elke heeft die niet; Bram heeft “Bram in de fractie” in een sterretje onder het zoekveld staan met wat uitleg erbij, Elke heeft “Elke in de fractie” als een menu-item…

Misschien dat het voor de consistentie echt wel beter zou zijn om dat een beetje gelijk te houden. En dat er voor het gemak een soort blogarchief zou kunnen zijn, op datum of zo: voor zover ik zie, moet ik nu via “Rubrieken” gaan. Dat “tags” als titel heeft — verwarrend voor een gewone mens, denk ik zo: een mens verwacht dat als hij op een link met een bepaalde naam klikt, hij op een pagina met dezelfde titel terechtkomt.

Ach, en als we het toch over schoonheidsfoutjes gaan hebben: er is een rubriek “foto’s”, waar een lijst van foto’s getoond wordt op een niet erg elegante manier (een hele reeks onder elkaar, telkens met “ingediend door elke op …”, in de plaats van een fotogalerij of iets dergelijks, of minstens de foto’s per onderwerp samen gegroepeerd), en naast die fotorubriek is er ook nog een link naar foto’s in de linkerbalk – maar dat is dan naar een Picasa-fotogalerij van Groen! Gent. En daarnaast is er ook nog een link die niet meer dan “en meer” zegt, en die naar Groen! Gent op Flickr gaat: verwarrend.

Ook verwarrend, onder meer door die heel erg op elkaar lijkende websites: de manier waarop inhoud uit die andere sites geïntegreerd wordt. Neem “Groen! Gent fractiemailing” in het menu links. Klik erop en je komt op een overzichtspagina terecht. Het fractiemailingoverzicht is op zich al heel verwarrend: het geeft per nummer van de fractiemailing telkens maar een stukje van het eerste item van elk nummer. Zo lijkt het alsof nummer 73 (12/2/2010) enkel over Paul Pataer’s interpellatie in de OCMW-raad over de ongelijke behandeling van allochtone organisaties gaat, terwijl er nog een stapel andere inhoud in staat.

Erger dan dat: door op zo’n fractiemail te klikken, kom ik terecht op de site van Groen! Gent. Ongemerkt, want de lay-out ziet er zo enorm hetzelfde uit. Ik moet niet zeggen hoe desoriënterend dat is: ik dacht dat ik bij Elke Decruynaere zat, en dan plots ben ik er niet meer, ik heb niet door wat er gebeurd is.

Bij Groen! Nieuws is het nog een likje erger: de titel van de pagina is “news aggregator”, en ik weet wel wat dat wil zeggen (een ding dat nieuws uit allerlei verschillende bronnen bij elkaar op één pagina zet), maar ik wil niet weten wat de gemiddelde mens in de straat van die vreemde term denkt. En net omdat die gemiddelde mens niet precies weet wat een aggregator is, is het ongetwijfeld compleet verwarrend als de ene link naar Groen! federaal gaat, de volgende naar Groen! Gent, en een derde specifiek naar de Fractiemailing.

Nog detailkritiek? De consistentie kan op meer dan enkel de navigatie beter. Neem de data: op één pagina zie ik “persuitnodiging wo 03/03 om 12u15” staan, en “vrij, 2010-02-26 02:00”, “5 februari 2010”, “10/03/2010 commissie welzijn”, “Actie Dampoort 04/01” en “Groen! 2007-9”. Op één pagina zes verschillende datumformaten. Serieus.

Of neem de agenda: het overzicht overlapt de rechterkolom:

Ach, ik kan nog een tijdje doorgaan, en ik weet het: het zijn maar details.

De inhoud van de site is uitstekend. Je hoeft het niet eens te zijn met Decruynaere’s standpunten om te voelen dat het engagement en de passie er van afdruipt, en de inhoud van de website geeft dat méér dan weer. Het is me helemaal duidelijk waar Groen! voor staat, wat de gemeenteraadsleden van Groen! (waar Decruynaere toch een beetje de baas van is) doen, en wat Elke Decruynaere zelf doet en denkt.

Je moet ook maar één oog op de agenda en de wie ben ik-pagina werpen om je af te vragen hoe één iemand dat in ‘s hemelnaam allemaal gedaan krijgt, naast het werk en de gemeenteraad.

We gaan daar niet lastig om doen: de meeste politici kunnen enkel dromen van een site die zo goed is als die van Elke Decruynaere. En laat het nu net dié sites zijn waar ik persoonlijk nog het meest lastig van loop. Niet van sites zoals die van Daniël Termont, die bijna volledig voor verbetering vatbaar zijn, maar wel van sites zoals deze, die 95% goed zitten. 

Een beetje sleutelen aan de navigatie, een beetje aan terminologie, een beetje aan de ontsluiting van de inhoud die er is, een beetje aan de lay-out, en ik heb geen anamerkingen meer.

Oh, en er is naast de site ook nog een Facebook waar het aangenaam vertoeven is. En een duidelijke LinkedIn-pagina. En ze is genomineerd voor de Strafste Gentenaar.

*
*   *

Volgende week een bumperaflevering, met in sneltempo na elkaar Fatma Pehlivan, Filip Van Laecke, Filip Watteeuw, Francis Van den Eynde en Frank Wijnakker – vijf man, en het toeval wil dat er meteen ook vijf partijen aan bod komen: in volgorde sp.a, CD&V, Groen!, Vlaams Belang en Open VLD. Benieuwd wat dat gaat geven!

Foto Daniël Termont: D. 
Foto Elke Decruynaere: Groen! Gent.

© 2010 GENTBLOGT VZW