Gentblogt

Godses

maandag 22 maart 2010 15u59 | patricia | 1 reactie
Trefwoorden: CAMPO boma, Compagnie Cecilia, Geert Six, unie der zorgelozen.

Ik had het op voorhand al een beetje voorspeld: 1 Campokaart zou niet voldoende zijn om het seizoen te overleven. En toch was het de eerste keer dat ik naar Campo Boma moest. Een beetje verbaasd stond ik bij Campo Victoria voor een gesloten deur, maar gelukkig kennen ze bij Campo hun pappenheimers. Aan de deur hing een bundel prints van google maps richting Campo Boma. En daar was het gezellig druk, er werd zelfs met een wachtlijst gewerkt. Oef, nog op tijd.

Campo Boma wordt gebruikt voor de meer intimistische voorstellingen. Vrijdagavond zat je met je stoel gewoon op het speelvlak, rondom rond één rij. De stoelen stonden akelig dicht tegen elkaar. En de laatste toeschouwers kwamen onwennig heel dicht bij de bureau van meester Vergote. Op het programmablad stond wat achtergrond: “Harelbeke ligt in de provincie West-Vlaanderen, ten oosten van Kortrijk, het centrum van Zuid-West-Vlaanderen. Tot 1976 lag Harelbeke ingesloten tussen Kortrijk, Kuurne, Bavikhove, Beveren-Leie, Deerlijk en Zwevegem. Bij de fusie in 1977 werd Harelbeke uitgebreid met Bavikhove en Hulste.” En werd het de buurgemeente van de gemeente waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Een goede reden om deze voorstelling te willen zien.

Geert Six ging in zijn eigen verleden op zoek naar een verhaal en kwam uit bij de oorlog. Ja, ook in de streek van Harelbeke, niet enkel in de Ardennen. Hij geeft gestalte aan meester Vergote, de bevlogen leerkracht van de “vierdekes”. Hij zal de jongens wel eens wat geschiedenis bijbrengen, ja, alweer over de oorlog. Langzaam worden stukjes van het verleden ingevuld, over de grootvader van Sixke, de koolmarchands die zwart waren en de melkboeren die wit waren. Geert Six kruipt ook in de huid van andere personages, wat het bij momenten wel eens verwarrend maakte, maar hij slaagde er ook in om me kippenvel te bezorgen. En niet zozeer omdat ik ergens vlak bij Byttebier zat die hij regelmatig aansprak, maar eerder omdat het verhaal wel heel tastbaar werd. Ik herkende flarden van verhalen uit wat mijn grootouders wel eens mondjesmaat durfden te vertellen.

Soms had ik de indruk dat hij erover ging. Allez, het gemeentehuis afbreken voor de Ronde van Frankrijk? En Eddy Merckx? Ik vroeg het ‘s anderendaags aan mijn pa en hij geloofde er niks van. Na wat rondsurfen kan het verhaal toch niet zomaar afgedaan worden. In 1974 was er inderdaad een arrivee van de Ronde in Harelbeke en uit de inventaris van het onroerend erfgoed blijkt inderdaad dat in de jaren 70 het gemeentehuis werd afgebroken met de bedoeling het later opnieuw op te bouwen. Er kwam in die periode ook een viervaksbaan. Niet moeilijk, dat kritische geesten als Meester Vergote die twee dingen aan elkaar rijgen en een verborgen agenda vermoeden.

Six gebruikt een tussentaaltje, hier en daar wat West-Vlaamse klanken, zonder voluit te gaan, waardoor het geheel wel toegankelijk blijft. Al ben ik in dezen misschien bevooroordeeld. Ik heb natuurlijk wel een zwak voor dergelijke verhalen en dan ben ik bij de Unie der Zorgelozen en Compagnie Cecilia aan het goede adres. Godses was zeker een boeiende voorstelling, misschien iets te lang? Anderhalf uur voor een monoloog, zelfs al is die goed gebracht, is een uitdaging. Of misschien was het eerder omdat de andere personages net iets minder uitgewerkt waren dan het eerste deel met meester Vergote? Ondanks die kleinere kanttekeningen, heb ik zeker genoten van de voorstelling. Meer van dit!

Godses, van Campo, de Unie der Zorgelozen en Toneelgroep Ceremonia, gezien op vrijdag 19 maart in Campo Boma. Nog te zien in de rest van Vlaanderen.

© 2010 GENTBLOGT VZW